Ateamfans.nl forum index
Plaats nieuw bericht   Plaats reactie  <  Fanfictie  ~  Mission Z-Team: Strange...
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 10-04-2008 11:02:49  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

Hallo allemaal!
Ik heb weer een verhaaltje, en omdat verandering ook wel eens goed is:
nu in één stuk!
Het is een snack-verhaaltje, dus ik heb het gewoon even tussendoor geschreven Wink


Strange

Kreunend deed Hannibal zijn ogen open. Hij wreef een beetje in zijn ogen en het eerste wat hij dacht was: ‘wat heb ik een hoofdpijn!’. Hannibal keek om zich heen, eerst was alles wazig, maar daarna werd het helderder. Hannibal keek verbaasd rond; waar was hij? Hij probeerde te herinneren waar hij hiervoor was, maar alles was als een zwart gat. Hij bekeek de kamer eens goed. Het was groot en had geen ramen en deuren. Vreemd genoeg was de hele kamer leeg, op een bed en een tafel na. Op de tafel lag een doos sigaren en ook een deurklink. Hannibal stond op van zijn bed, en merkte toen dat zijn voeten waren vastgebonden. Hij maakte zijn voeten snel los en stond op. Hij liep door de kamer en luisterde goed naar geluiden van buitenaf, maar alles was doodstil. Er hing geen lamp, maar overal scheen een soort paarsig licht, dat overal vandaan leek te komen. Hij deed de doos sigaren open en zag dat er een briefje inzat. Hij las voor:

Test 1: de ontsnapping
Niets is wat het lijkt. Als je de kamer rond kijkt
Zie je geen deur, alles heeft de paarse kleur
Uit deze kamer komen, dat is de eerste taak
Het mag niet fout gaan, maar het moet in één keer raak
Als je denkt; ik ben er, dan moet je nog erg ver
Als je denkt: we gaan er nooit komen,
dan ben je dichter dan je ooit kan dromen!
En als je denkt dat alles in het niets verdwijnt,
is het de redding die verschijnt…
Meer zeggen we nu nog niet, vindt de uitgang, zodra je die ziet…
Op de tijd moet je letten,
na 2 uur kan je geen voet meer uit deze kamer zetten…



Hannibal was eerst boos: welke onverlaat sluit je nou zomaar op om een uitdaging aan te gaan? En dan die stomme briefjes! En hoe kwam hij hier!?
Maar toen bedacht hij dat hij hier eerst wegmoest, anders had hij echt een probleem. Hij keek meteen de kamer rond, op zoek naar iets waar hij een uitgang aan kon herkennen. Hij zag niets wat er in de verste verte ook maar op leek. Hij ging elke centimeter van de kamer afzoeken, maar zette eerst zijn horloge goed, zodat hij meteen kon zien hoeveel tijd hij nog had. Hij keek naar wat er op de tafel lag. Hannibal dacht na over wat dit kon zijn, maar hij wist dat hij snel moest zijn. Ineens zag hij wat kleuren verschijnen op de paarse muren. Het was een scherm, met vier delen. Op het eerste scherm zag hij Murdock op een bed liggen, op het tweede Face en op het derde BA. Op het vierde deel zag hij een klok. Hij had nog anderhalf uur, en dan zou hij opgesloten zitten in deze kamer, en dan kon hij er niet meer uit! Op het scherm zag hij Face wakker worden, de rest lag nog bewusteloos op bed. Hij wilde net op de klok kijken, maar zag dat die was verdwenen. Er was nu een persoon met een masker op, een soort bivakmuts. Daardoor herkende hij die persoon niet, maar een stemmetje in zijn hoofd zei dat hij die persoon wel kende… Die persoon had een glimlachje om de mond. Hannibal probeerde goed diep na te denken, alleen die hoofdpijn! Die zorgde ervoor dat hij niet helder kon denken! De persoon verdween weer, er was weer een klok, nog 5 kwartier…

Face werd kreunend wakker en had ook verschrikkelijke hoofdpijn. Toen hij op wilde staan, zaten zijn voeten vastgebonden, die maakte hij eerst los. Daarna keek hij de paarsachtig verlichte kamer rond en zag een tafel in het midden staan. Er lag een deur klink op, een spel kaarten, en een brief. Hij las hem, (ik zal niet vertellen wat er staat, het was dezelfde die Hannibal ook had) en smeet hem kwaad terug op tafel. Ook hij onderzocht de kamer en zag ineens een scherm verschijnen. Hij zag Hannibal door een kamer lopen, en Murdock en BA zag hij op een bed liggen. Het voelde of zijn hoofd op barsten stond, en hij kon zich ook niets meer herinneren. Hoe kwam hij hier, en waarom? Hoe hij ook dacht, hij wist niets. Ook bij hem verscheen een persoon met een bivakmuts op, die even later weer plaats maakte voor een klok. Nog 4 kwartier! Heel vaag, ergens ver weg, had ook hij het gevoel deze persoon te kennen. Hij zag dat ook BA en Murdock wakker werden, en hen verging alles op dezelfde manier.
Toen ze allemaal naar het scherm keken, zei Hannibal: ‘lekker geslapen allemaal? Iemand enig idee wat we hier doen en waarom? En ook HOE?’. In de andere kamers klonk het luid en duidelijk door. De andere drie reageerden en Hannibal was verbaasd dat het zo duidelijk klonk. Face zei hulpeloos: ‘ik heb echt geen idee! Ik ben net wakker en heb megahoofdpijn! Ik weet helemaal niets meer!’Hannibal knikte en vroeg: ‘is iedereen verder oké? We moeten hier uit komen, anders hebben we een probleem. Hebben jullie allemaal vier schermen, drie met de rest en één met een klok?’
Toen iedereen bevestigend antwoordde, zei Hannibal: ‘wat hebben we? Ik heb een doos sigaren, een deurklink, een brief en knallende koppijn’. Face antwoordde: ‘ik heb die brief, hoofdpijn en de deurklink ook, maar een spel kaarten erbij.’ Murdock zei: ‘Euhm, kolonel, ik heb een brief, een deurklink en een afstandsbediening, lijkt op die van een vliegtuig of autootje…’ BA zei: ‘brief, zonnebril en een… deurklink. Die brief staat me niet aan! Wat denk je, kolonel?’
Hannibal zei niets, maar haalde zijn schouders twijfelend op, draaide zich om en stak een sigaar aan. Hij inhaleerde diep en zei: ‘we moeten zoeken, daar waar we geen deur verwachten. Dat is raar. Het kan op de meest vreemde plek zijn, maar ook de meest normale, waar we dus niet aan denken... Suggesties?’ Iedereen zweeg, maar toen kreeg Murdock een idee. Hij pakte de klink en zocht naar een klein kleurverschil.
BA was zo slim om naar het plafond te kijken, en daar zag hij een soort van naad. Je zag het alleen als je hele goed keek. Hij riep: ‘het is boven, in het plafond. Daar loopt een naad!’ Hij pakte de klink en wilde hem neerzetten, maar toen riep Face: ‘het moet in één keer goed!’ BA zuchtte geschrokken en begon de omtrekken van de naden beter te bekijken. Iedereen deed het, en Hannibal zei: ‘ik ga het proberen. Ik zet hem boven de plek waar de brief lag. Daar is het een iets andere, donkerdere kleur!’ Hij zette de klink ertegen aan en voelde dat die er naartoe getrokken werd, als met een magneet. Hij deed de ‘deur’ open en er was een deuropening. De rest probeerde het ook, en bij iedereen ging het goed. Ze stonden op de tafel, en keken in een donkere gang, die omhoog liep. Er was een soort van brandtrap in, maar na een tijdje liep de gang weer horizontaal. De klok stond op nog 2 minuten. Murdock keek naar Hannibal via het scherm en Hannibal knikte. Hij zei nog: ‘neem altijd alles wat er lag mee. We zullen het nog nodig hebben!’. Ze klommen de gang in, op weg naar de volgende test.

Murdock kroop door de gang. Hij wist zich helemaal niets meer te herinneren van wat er was gebeurt, maar iets stond hem niet aan. Het was alsof hij het aan had zien komen, maar hij wist niet wat het was! Hij had erge hoofdpijn en zag ook niet zo scherp. Ineens kwam hij bij een opening. Het was een kamer, die net als de kamer en de gang paarsachtig verlicht was. Toen hij door het gat de kamer insprong, landde hij zachter dan verwacht. In het midden van een kamertje, 2 bij 3 meter, stond weer een tafel. Er lag een brief op. Op een andere muur was een scherm gericht, met de beelden van drie andere kamers. Dezelfde als die hij had. Murdock zag ook tot zijn verbazing dat er een gat in een andere muur zat, met een soort van ijzeren bak erin. Er was één knop, en een luidsprekertje ernaast. Murdock haalde zijn schouders op en begon de brief te lezen.

Test 2. vindingrijkheid.
Losstaand zijn het normale dingen
Maar zonder stem kan je niet zingen
Zonder fluit is het moeilijk te fluiten
Zonder glas bestaan er geen ruiten
Keuzes maken, dat kunnen we allemaal
Hier is de verkeerd keuze wel meteen fataal.
Iets zonder iets anders is niets
Zonder stuur heb je immers niets aan je fiets…
Alles is nu wel gezegd
De basis is gelegd
En dan mogen jullie nu van start
Wij wachten op de volgende test met smart
Als jullie door deze proef heen raken
Zullen wij ons bekend gaan maken.


Terwijl Murdock hier nog over nadacht, verscheen er een klok in beeld, nog 30 minuten. De rest was de brief nog aan het lezen. Face had hem al uit en zei: ‘nou, dichten kunnen ze wel!’ Hannibal knikte en lachte, BA keek niet al te blij. Hannibal had de brief gelezen en zei: ‘we moeten dus een combinatie maken, maar waarmee en wat?’ BA zei nu ook wat: ‘misschien die vage dingen die we hebben gekregen. Ik heb een zonnebril, Face heeft kaarten. Weten jullie nog dat van de Jaguar? Dat Murdock zo’n spionnengastje was? Misschien is dat het? En dan die van Hannibal en Murdock, sigaren en een afstandsbediening…’ Face keek vertwijfeld, maar Murdock zei alleen maar: ‘we hebben nu nog 20 minuten. Dit is het enige wat we nu hebben, ik denk dat we het erop moeten wagen. Misschien is die zonnebril en afstandbediening ook wel wat, en dat de sigaar met kaarten?’ Hannibal schudde twijfelend zijn hoofd. De anderen keek elkaar aan via het scherm. Face zei uiteindelijk, 10 minuten later (ze waren voortdurend aan het nadenken): ‘ik denk dat we het er maar op moeten wagen. BA, geef jij de zonnebril aan mij via dat luikje? Als het dan goed is, komt hij bij mij aan als je mijn naam door het luidsprekertje zegt?’ BA keek Hannibal aan en zei: ‘moet ik het dan maar doen?’ Hannibal en Murdock knikten allebei. Hannibal zei: ‘doe maar. Maar wat we nou moeten doen met een sigaar en een afstandbediening… ik weet het ook niet anders… ga je gang BA!’ en BA legde zijn zonnebril in het ijzeren liftje. Hij zei in de luidspreker: ‘deze moet naar Face!’ Hij drukte op het knopje en er ging een plastic luikje voor de lift. De lift schoot weg, in de muur. Hannibal had de doos sigaren in de lift gelegd en ook op de knop gedrukt, op weg naar Murdock. Ineens gingen de lichten uit bij BA en Hannibal. Alleen Murdock en Face konden elkaar nog zien en horen. Murdock had de sigaren ontvangen en haalde ze uit de lift. Hij drukte op een knopje en de doos sprong open. Hij drukte op goed geluk op een ander, maar er gebeurde niets. Toen drukte hij op de grootste knop, en de sigaren vlogen meteen alle kanten op, omdat er een explosie plaatsvond. Murdock was door de harde explosie op de grond gegooid. Hij voelde een scherpe pijn in zijn arm. Maar hij stond toch op en keek in de doos. Er zat een kaartje in een dubbele bodem. Er stond een half vierkant op, en een halve pijl in het vierkant. Murdock keek lang naar die tekening en onthield hem. Zijn arm deed verschrikkelijk pijn, en hij hield hem stevig vast. Face had de zonnebril ontvangen en had hem opgezet. Hij zag dat de lichten bij Hannibal en BA uit waren. Hij keek naar de kaarten, en zag dat er op één kaart een half vierkant stond, met een driehoek met een steel. Een halve pijl. Hij keek even bezorgd naar Murdock en zei toen: ‘ik heb een vierkant, een halve, met een ander vierkantje erin, een beetje links. En een halve pijl, heb jij dat ook?’ Murdock zei: ‘ja, ik heb het ook. Weet jij wat we er mee moeten?’
Hij liet het zien aan Face. Face zei: ‘volgens mij is dat vierkantje de tafel. En dan moeten we recht vooruit kijken, en dan is daar een deur. Heb je de klink nog?’ Murdock had de klink nog, en zette hem op de plek waarvan Face zei dat het zo moest. Hij voelde tot zijn grote geruststelling dat het werkte als een magneet, en hij deed de deur open. Meteen sprongen de lampen bij Hannibal en BA ook aan, en de deuren stonden bij hem open. Ook Face had de deur opengemaakt, en hij liep de gang in. Ineens kreeg hij een flits in zijn hoofd. Er was een vrouw in een huis, die hij vaker had gezien. Het huis was volgens hem van… hem… Hij mocht haar, dat voelde hij. Ergens voelde hij ook dat die vrouw er meer mee te maken heeft dan… niets. Meteen was het beeld weer weg.
Murdock liep ook dat gang in, en keek de gang nog eens in. Ineens had hij een beeld voor zich van een glas drinken. Dat voelde vreemd bij hem, voor hem zat een vrouw met kort haar en een pet. Hij mocht haar. Het drinken gaf een nare nasmaak… En het beeld was weer weg. Murdock knipperde even met zijn ogen en liep door. De paarse kleur van de gangen begon het te irriteren! En dan zijn zere arm!!
Hannibal kreeg een beeld voor zich van een vrouw, die hij vaag herkende.. En een glas wijn op tafel, die anders smaakte dan normaal. Meteen was het beeld weer weg. BA zag een rode auto, met een bruine vrouw erin voor zich. Hij kende haar, maar hij wist niet waarvan! Hij had zo’n hoofdpijn dat hij niet erg helder kon denken. Korte tijd later was het beeld weer weg…

Nadat iedereen de flash-back had gehad waren ze aangekomen bij een televisiescherm. Er stond een stoel voor en iedereen ging zitten. Het paarsige licht werd een beetje gedoofd en er kwam een beeld op de tv. Op het scherm kwam en aankondiging: PAK HET MEMOBLOK EN SCHRIJF OP WAT JE DENKT DAT JE OP MOET SCHRIJVEN! Hannibal pakte het blok dat onder de stoel lag, maar Murdock niet. Toen iedereen verbaasd naar hem keek zei hij verontschuldigend: ‘ik kan toch niet schrijven met die zere arm van me! En als ik met links moet schrijven is het onleesbaar…’. BA keek bezorgd naar hem, maar ineens kwam er op het scherm een beeld van een lege tafel, met vier stoelen. Er kwamen vier vrouwen in beeld, de dezelfde vier als in de flashbacks. Elk van het lid herkende ‘zijn’ vrouw…
Een vrouw met een pet op begon te vertellen. Ze had een heldere stem, die helemaal doordrong bij Murdock, zodat voor hem de flash-back duidelijk werd… Ze zei:

‘Hallo kolonel Smith, kapitein Murdock, luitenant Peck en sergeant Baracus.. Jullie staan bekend om jullie handigheid, dapperheid, precisie, vermogen om alles te overzien en opoffering over elkaar. Iedereen heeft het over jullie, en daarom zitten jullie hier. Jullie vormen The A-Team, wat jullie vast al wel wisten…’

Een andere vrouw, een bruine, nam het woord over. Haar stem schudde BA wakker. Hij was een stuk helderder en ook bij hem werd de flash-back duidelijker. Ze zei:

‘Ja, jullie zijn beroemd en berucht. Goed in vechten, veroordeelt voor diefstal van de bank van Hanoi, ontsnapt van Fort Braggs, op de vlucht voor de Militairy Police, maar jullie weten altijd te ontsnappen. Tot je Josh Curtis hielp ontsnappen. Hij luisde jullie erin, en jullie werden tot de doodstraf veroordeelt. Weer ontsnapt, dit maal met hulp van Murdock en Franky. Een tijd voor Generaal Stockwell gewerkt en daarna kregen jullie een pardon.’

Weer een andere vrouw, gekleed in een mantelpakje en haar perfect in model begon nu te praten. Ze had een zachte, maar resolute stem, waaraan Face haar herkende als de vrouw uit de flash-back.

‘Jullie waren beschuldigd van moord op Kolonel Morrison, overval op de bank van Hanoi, maar jullie bleven altijd beweren onschuldig te zijn, maar daar gaan wij niet over… dat maakt voor ons niets uit… Nee, dat is een zaak van de regering, niet van ons. Jullie helpen andere mensen, en daar staan jullie om bekend. Jullie beweren de besten te zijn, maar is dat ook zo? Dat wilden wij weten!’

Een vrouw met grijs haar begon te vertellen.

‘Wij zijn The Z-Team. Last, but not least. Wij vonden dat jullie wel mochten bewijzen dat jullie echt zo goed zijn. Ik zal eerst vertellen wie we zijn. De vrouw die eerst praatte is Ann. Geholpen met verzorgen van gewonden in Vietnam. Onderscheiding voor dapperheid. De tweede was Wilma. Ook verpleegster, onderscheiding voor dapperheid. De derde was Sheila. Gevochten in Vietnam. Ze was getuige van de aanval op Morrison. Zij is dan ook degene die voor jullie heeft getuigd: daardoor hebben jullie je pardon. En ik ben de leidster van The Z-Team. Net als de andere heb ik ook een Vietnam-verleden. Wij zijn net zo goed als jullie. Wij hebben deze testen ook volbracht. Als jullie hier uit komen, voor alle tests geslaagd, dan zijn jullie beter en dan verdwijnen wij. Jullie zullen nooit meer wat van ons horen… Winnen jullie niet, dan zijn wij beter en verdwijnen jullie. Zo simpel is het. Om nu even te vertellen hoe jullie hier zijn beland:
We hebben jullie opgespoord en zijn bij jullie in de buurt gekomen. Jullie vertrouwden ons, en dat hebben wij een beetje misbruikt. Onze excuses daarvoor…
Wij hebben gezorgd dat jullie bewusteloos geworden zijn, toen jullie met ons op een date waren. Nu zitten jullie hier. Jullie zwakke plek is ontdekt!
Jullie hebben nog twee tests te gaan. Succes… ’

Het beeld werd weer zwart en de lichten werden weer feller. Iedereen had vol verbazing gekeken naar de vrouwen op het scherm. Murdock was de eerste die wat zei: ‘ik beken schuld. Ik had wel door dat zij meer deed dan dat ze mij had verteld, maar dit…’
Face maakte een machteloos gebaar en BA schudde verbijsterd zijn hoofd. Hannibal stak zijn sigaar in zijn mond en zei met een vette big-smile rond zijn mond: ‘leuke meiden, mannen! De mijne is wel de leider, leuk he? Soort zoekt soort! Maar nemen we de uitdaging aan?’ Iedereen glimlachte om het enthousiasme van Hannibal en knikten. Er ging meteen een deur open in alle kamers en iedereen ging erdoor. Ineens zag Murdock BA de kamer binnenkomen. Face keek met verbazing naar Hannibal die al net zo verbaasd terugkeek. De deuren waren samengekomen in twee kamers! Murdock rende naar BA toe en gaf hem een omhelzing met één arm, de andere deed te veel pijn. Hij riep: ‘’HAAA! Bigguy! Ben je daar eindelijk! We gaan die meiden eens een poepie laten ruiken, hèhèhèhèhèhèhèhè?’ BA reageerde als altijd, maar zijn ogen lachten. BA probeerde een beetje de arm van Murdock te spalken, maar hij had te weinig middelen om dat goed te doen. Maar goed, zijn arm had nu wat steun en in tweetallen gingen ze op weg naar de volgende opdracht, de één na laatste…

Hannibal had Face ook hartelijk begroet en zei: ‘okee, je bent nu niet de enige die altijd problemen krijgt met vrouwen! Laten we die meiden inmaken!’ Face knikte een beetje twijfelend, maar ging toch achter hem aan, de gang in. Het was dit keer een hele lange gang. Ineens kwamen ze bij een brief aan de muur.

Test 3: Loyaliteit aan rest.
Als iets moeilijk is, denk je dat niet
Je denkt alleen aan wat je ziet.
Maar schijn bedriegt allen die kijken
Deze is moeilijker dan dat hij zal lijken!
Ergens in de lange gang
Liggen de sleutels, wees niet bang.
Vind de sleutel in de dichte mist
Er zijn er 5, zorg dat je je niet vergist.
Er is een kamer onder de grond,
Die in een gevangenis uitmondt.
Als de tijd om is
Komt dat lid in de gevangenis.
Er is niets wat die gevangen man
Niets, wat hem bevrijden kan.
Wees hier op tijd, en zorg dat je hem op tijd bevrijdt…!


Hannibal keek Face aan. Face zei: ‘ik ga de kamer wel in. Zoek de sleutel, en schiet wel op. Ik neem je echt niets kwalijk! Ik doe het wel, de rest heeft jou nodig als iedereen eruit komt! Als je niet op tijd bent verzin je wel een plan om me te bevrijden hè?’ en voordat Hannibal wat in kon brengen, was Face de trap al afgelopen, de kamer onder de grond in, en het luik was achter hem op slot gegaan. De tijd begon te lopen, 20 minuten….
Hannibal ging gelijk op zoek naar de sleutels, en al snel vond hij er één, in een nisje. Hij liep de hele gang door, en toen hij terug was bij de beginplaats, had hij er drie. Op de klok die weer op de muur verscheen, zag hij dat hij nog een kwartier had. Hij probeerde alle sleutels, maar geen een paste! Hannibal begon snel verder te zoeken, en vond er na 10 minuten weer één. Snel ging hij terug, maar de sleutel paste nog steeds niet.
Hannibal begon langzamerhand behoorlijk in paniek te raken. Hij rende als een gek weer de gangen rond, maar zag er geen. Ineens kreeg hij een inval en zag er één aan het plafond hangen! Hij sprong en kon hem net pakken. Hij had nog een halve minuut. Snel ging hij terug, en deze keer paste de sleutel wel, maar omdat hij moe was van het rennen, en overal trilde, kreeg hij de sleutel er niet in. Hij haalde rustig adem en probeerde het nog een keer. Nog 15 seconden. Hij kreeg hem omgedraaid, maar het luik ging niet omhoog. Hannibal sloot moedeloos zijn ogen, en durfde niet op de klok te kijken… 10… 9… 8…, het tellen duurde eindeloos…

Bij BA en Murdock ging het niet beter. Murdock zat in de kamer onder de grond, want met zijn arm kon hij toch niets. In die kamer, die verder helemaal leeg was zaten ook twee deuren. Één was open, één was dicht. Murdock zag een briefje waar op stond dat hij daarheen moest lopen, en dat deed hij, niet wetend dat Face aan de andere kant van de muur liep…
BA was als een wilde aan het zoeken, maar hij vond er maar twee. Hij had nog 3 minuten. Hij probeerde de twee, maar die pasten natuurlijk niet. Na een minuut lopen in de gangen had hij er weer twee, en die pasten ook niet. Hij werd gespannen en nerveus, maar probeerde kalm te blijven voor Murdock. Hij liep nog een keer de gangen door en zag dat er in een nis ook een sleutel lag. Die had hij over het hoofd gezien! Hij had nog 1 minuut. Door de spanning kon hij de weg niet vinden, maar na een tijdje was hij toch op de juiste plek. Nog 10 seconden. BA deed de sleutel erin, maar het luik ging niet omhoog… 4, 3, 2, 1… ineens veerde het luik omhoog, tegelijkertijd ook bij Hannibal. Bij BA kwam niet Murdock eruit, maar Face. Ze keken elkaar vreemd aan, maar Face zei: ‘kom mee! Aan de andere kant is Hannibal!’ BA ging snel achter hem aan en zag daar Murdock staan praten met Hannibal. Ze gaven elkaar een high-five en ze praatten wat na over de test. Daarna gingen ze met z’n alles op zoek naar de volgende test…

Al pratend kwamen ze bij een vergrendelde deur. Face en Murdock gooiden alle spullen die ze bij zich hadden op de grond en samen begon het team de brief te lezen.

Test 4: de algemene kennis.
De laatste test alweer
Goed gedaan, die van de vorige keer.
Als jullie deze winnen zijn jullie beter dan wij
En niet te vergeten: jullie zijn dan vrij.
Moeilijk is ‘tie niet, maar gemakkelijk is ook niet het goede woord.
Wij hadden over jullie gehoord:
‘zij zijn schutters, vliegers en bommen-onschadelijk-makers eerste klas’
het komt omdat het team een aantal jaar in Vietnam was.
show hier jullie talenten maar.
na deze is de proef helemaal klaar.
En, wisten jullie dat:
Voor elk wat wils is er wat!
Wat we daar mee bedoelen zullen jullie zo zien.
En tot straks, heel misschien…!


Murdock zei strijdlustig: ‘ha, ik ben benieuwd!’ Ze liepen wat verder, nadat ze de brief hadden meegenomen, en zagen een geweer liggen. Heel wat meters verderop was een schietschijf. Hannibal zei: ‘laat mij dat maar doen!’
Hij pakte het geweer en richtte op de schijf. Het team hield de adem in. Ze wisten dat als Hannibal zou falen, het over en uit was. Maar de zorgen waren voor niets, want hij schoot midden in de roos. Opgelucht haalden ze adem, en gingen op weg naar de volgende test. Daar was een helikoptersimulator gebouwd. Iedereen liet Murdock erdoor en hij ging zitten. De simulatie begon en Murdock haalde het best in hemzelf naar boven. Alle proeven rondde hij goed af, en hij landde veilig. Het was duidelijk dat het geen genmakkelijke simulatie was!
Alle teamleden keken elkaar in doodse stilte aan terwijl Murdock aan het vliegen was. Ze hoorden niets, alleen Murdock hoorde geluid via zijn koptelefoon. Er stond bewondering in hun ogen te lezen. Murdock stond uiteindelijk op en zuchtte. Het zweet stond hem op zijn voorhoofd. Hij was bekaf, van de spanning en al het gedoe om die beproeving. Hij ging uit de simulator en knikte naar de rest. Hannibal gaf hem een klap op zijn schouder en liep toen naar de volgende. Dat was er overduidelijk één voor BA: een bom onschadelijk maken.
Over 1 minuut zou hij afgaan!
BA bekeek de bom, terwijl de rest op een veilige afstand ging staan. BA kreeg het warm,één foute beweging, één fout draadje…
Hij haalde diep adem en probeerde kalm te worden. Uiteindelijk twijfelde hij tussen de zwarte en de rode draad. Hij bekeek de bom nog nauwkeuriger: nog 20 seconden.
De tijd tikte onbarmhartig door. 19…, 18…, 17…, 16…, BA pakte de zwarte draad en trok hem eruit, na lang twijfelen… 5…, 4…, 3…, 2…, 1…, er gebeurde niets. BA sloot zijn ogen en zuchtte opgelucht. Iedereen zuchtte ook van opluchting en gaf BA een schouderklopje. Toen BA wat was uitgerust liepen ze weer verder. Doordat de bom niet was afgegaan was er een deur open gegaan. Net als iedere keer: als ze geslaagd waren voor een test ging er een deur open. Toen kwamen ze bij een tafel waar een revolver op lag. Het was Face’s beurt, en hij bekeek de revolver. Tot zijn grote schrik was het een revolver die hij helemaal niet kende! Hij keek Hannibal vragend aan, maar die zei: ‘jij moet het doen! Dat is de bedoeling, ieder een test!’ Face knikte verbijsterd en laadde de revolver. Hij pakte hem, en hield hem voor zich uit. Hij kneep één oog dicht en mikte op de schijf aan het einde van de gang. Hij haalde diep adem en mikte op de roos. Hij haalde de trekker over en hij durfde niet te kijken. Hij hoorde een uitroep van Murdock en toen hij keek zag hij dat de deur open stond. Het was raak! De rest van het team wachtte tot Face de revolver had teruggelegd en liep toen achter elkaar aan door de deur. Ze kwamen in een kamer waar een tafel stond, met vier stoelen en een hoop eten.
Uitgehongerd (ze hadden een hele dag niet gegeten) vielen ze erop aan.
Na een halfuurtje, het team was aan het bijpraten, ging er ineens een deur open aan de andere kant van de kamer, het Z-Team kwam naar binnen. De gezichten van de leden van het A-Team betrokken, maar Ann, de vrouw met de pet, liep gelijk naar Murdock toe en haalde een koffer tevoorschijn. Zonder wat gezegd te hebben haalde ze spalk-spullen tevoorschijn. Ze deed het jasje van Murdock uit en ze begon de arm van Murdock te zetten. Murdock gaf geen krimp, maar het deed wel pijn. Zijn arm werd gespalkt en hij bekeek haar gezicht toen ze bezig was. Murdock voelde verschillende dingen: hij was boos om dat wat ze had gedaan, maar hij was ook wel onder de indruk, hij was niet voor niets voor haar gevallen natuurlijk! De rest had toe gekeken, maar toen zei Hannibal tegen Natasja: ‘we hebben het gehaald…’ Natasja keek hem knikkend aan en zei: ‘ja, gefeliciteerd allemaal. Jullie zijn inderdaad heel goed, dat moeten we bekennen, he dames?’
Iedereen knikte, ze waren allemaal achter haar gaan staan. BA, Face en Murdock stonden achter Hannibal. Ze bekeken de vrouwen die ze zo goed dachten te kennen. Hannibal liep naar voren en zei tegen Natasja: ‘ik wil naar huis, ik heb hoofdpijn en ik ben het zat’. Hij merkte ook wel dat het afstandelijk klonk, hij had natuurlijk wel een relatie met haar gehad, maar nu had hij het echt gehad. Murdock zei tegen Ann: ‘Ann, bedankt voor het verbinden, maar ik ben het ook zat. Sorry…’
BA keek Wilma doordringend aan, en Wilma keek naar de grond. Hij zei: ‘ik denk er net zo over, wat jij Face?’ Face had dubbele gevoelens, maar zei toch: ‘ja, ik ook Sheila. Ik ga naar huis. Tot ziens, of niet, dat kan ook…’ Natasja keek de drie vrouwen achter haar aan, en stapte toen opzij. ‘Alsmaar rechtdoor, dat is de uitgang. We zitten iets boven Denver. De weg naar huis vind je vast wel terug.’ Ze keek Hannibal aan en zag dat hij het echt meende. Hij was woedend, maar liet het verder niet merken, maar in zijn ogen kon je zijn gedachten lezen. Iedereen liep zonder wat te zeggen naar buiten, waar de Van geparkeerd stond. Ze stapten zonder te praten in, en reden naar huis…
Ze hadden de tests overleefd: ze waren beter dan het Z-Team, ze hadden zich bewezen. Het was alleen de vraag of ze er blij mee waren. Lang niet iedereen sliep rustig die nacht…

Epiloog
Een paar dagen geleden, voordat dit allemaal was gebeurd, zat het Z-Team in een oud huis net buiten Seatle. Ze waren gebogen over een krant met het zoveelste bericht over het A-Team. Ze hadden een hele map met stukken over het team. Ze waren dichtbij de mannen van The A-Team gekomen, en morgen zou het gebeuren.

Ann had Murdock ontmoet tijdens een etentje met vrienden. Nu was ze naar zijn huis gegaan en ze had een doos bonbons mee voor Murdock. Ook had ze een fles wijn mee. Ze had een diploma bij zich, want ze was zogenaamd afgestudeerd. Ze toaste met Murdock op haar diploma, en hij viel als een blok neer na een slok wijn: er zat verdovingsmiddel in. Ze deed snel haar jas aan en nam hem mee naar buiten… naar Denver.

Sheila was naar het huis van Face gegaan: ze hadden afgesproken. Ze hadden elkaar op een vakantie ontmoet, en nu hadden ze een relatie. Ze zoenden in de gang, en Sheila stopte een spuitje in zijn rug. In haar armen zakte hij in elkaar. Ze sleepte hem mee en sloot hem op in een kamer in Denver.

Natasja had Hannibal gezien bij de set van Aquamaniac, en ze konden het goed vinden. Hannibal nam haar mee naar huis, en ze waren goede vrienden. Nu had ze een pilletje in zijn wijn gedaan, en daardoor viel hij bewusteloos neer. Natasja deed hem in de auto en reed naar Denver.

Wilma was naast BA komen rijden, en zo hadden ze elkaar ontmoet. Ze kenden elkaar vaag van het schooltje waar BA werkte, en ze spraken een paar keer af. Ze gingen uit eten, en Wilma deed wat in het eten van BA toen hij even niet keek. Na het eerste hapje viel hij als een blok neer: ze sleepte hem naar de auto, en reed naar Denver. Ze legde hem in een kamer neer en ze bonden allemaal de voeten vast, en legden allemaal dingen op de tafel. Daarna liepen ze weg, en wachtten totdat ze wakker zouden worden…


THE END


Laatst aangepast door Murdoockie!! op 14-04-2008 15:22:07, in totaal 1 keer bewerkt

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
go A-team
BerichtGeplaatst: 10-04-2008 15:35:06  Reageer met quote


Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 22-8-2007
Berichten: 688
Woonplaats: Ergens anders

leuk verhaal zeg Cool
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht MSN messenger
Sharey
BerichtGeplaatst: 17-09-2008 23:48:22  Reageer met quote


Leeftijd: 59
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 27-4-2008
Berichten: 1558
Woonplaats: Tilburg

Hallo Murdoockie,
Zojuist heb ik jouw verhaal gelezen. Smile
Cool Hartstikke leuk, spannend, kort en krachtig.
Je beschrijft alles goed, ik zag het helemaal voor me. Razz
Wink Ik zie het in de melee en hier, jij hebt ook een hoop fantasie.
Heerlijk, hè?

_________________
Verhaal van de maand = Het jaar rond Fanfictie in the picture!
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht MSN messenger
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 18-09-2008 06:25:57  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

He wat leuk, dank je! Ik was dit verhaal helemaal vergeten.. Embarassed en had dus geen reactie verwacht!
Maar wel leuk dat je het een goed verhaal vond.. Wink

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
go A-team
BerichtGeplaatst: 18-09-2008 13:54:07  Reageer met quote


Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 22-8-2007
Berichten: 688
Woonplaats: Ergens anders

Murdoockie!! schreef:
He wat leuk, dank je! Ik was dit verhaal helemaal vergeten.. Embarassed en had dus geen reactie verwacht!
Maar wel leuk dat je het een goed verhaal vond.. Wink



blijkbaar zijn je verhalen nog niet vergeten ook al zijn ze klaar het is wel leuk om ze voor de 2e keer te lezen is en blijft leuk je verhalen
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht MSN messenger

sShareyY
BerichtGeplaatst: 01-01-2015 16:28:11  Reageer met quote


Luitenant
Luitenant


Geregistreerd op: 14-4-2014
Berichten: 131
Woonplaats: Tilburg

Hallo A-Teamfanfictiefans,

Allereerst wens ik jullie een gezond en gelukkig A-teamrijk 2015 toe.

We starten het nieuwe jaar met het verhaal Mission Z-Team van Murdoockie!! in the picture.
Namens de schrijfster wens ik iedereen veel leesplezier.

Met vriendelijke groet,

Sharey
Moderator Fanfictie
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
Wouter
BerichtGeplaatst: 01-01-2015 17:43:55  Reageer met quote


Leeftijd: 38
Admin
Admin


Geregistreerd op: 10-12-2004
Berichten: 1603
Woonplaats: Brugge

Sharey,

Ik wens u ook een gezond en gelukkig 2015 met veel mooie A-Team momenten.
Bedankt voor het levendig houden van de Fanfictie.

Groetjes

_________________
Beter een half spreekwoord.
Vooral wat je post is belangrijk, niet hoeveel.
Bekijk niet enkel het voorgaande bericht. Zorg dat je echt weet waarover het topic gaat.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht Verstuur e-mail
sShareyY
BerichtGeplaatst: 01-01-2015 18:06:51  Reageer met quote


Luitenant
Luitenant


Geregistreerd op: 14-4-2014
Berichten: 131
Woonplaats: Tilburg

Hallo Wouter,

Dank je wel, Wouter. Graag gedaan.
Niet alleen de fanfictieverhalen worden nog steeds gelezen, de melee's krijgen ook nog altijd veel aandacht zonder dat die in the picture worden gezet.

M.vr.gr. Sharey
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
sShareyY
BerichtGeplaatst: 01-02-2019 23:34:25  Reageer met quote


Luitenant
Luitenant


Geregistreerd op: 14-4-2014
Berichten: 131
Woonplaats: Tilburg

Hallo A-Teamfanfictiefans,

Deze maand staat het verhaal Mission Z-Team: Strange van Murdoockie!! in the picture.
Namens de schrijfster wens ik iedereen veel leesplezier.

Met vriendelijke groet,

Sharey
Moderator Fanfictie
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
sShareyY
BerichtGeplaatst: 01-03-2023 21:07:38  Reageer met quote


Luitenant
Luitenant


Geregistreerd op: 14-4-2014
Berichten: 131
Woonplaats: Tilburg

Hallo A-Team fanfictiefans,

Deze maand staat het verhaal Mission Z-Team: Strange van Murdoockie!! in the picture.
Namens de schrijfster wens ik iedereen veel leesplezier.

Met vriendelijke groet,

Sharey
Moderator Fanfictie
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
Berichten van afgelopen:   
Tijden zijn in GMT + 1 uur

Volgende onderwerp
Vorige onderwerp
Pagina 1 van 1
Ateamfans.nl forum index  ~  Fanfictie

Plaats nieuw bericht   Plaats reactie


 
Ga naar:  

Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
Je mag geen reacties plaatsen
Je mag je berichten niet bewerken
Je mag je berichten niet verwijderen
Ja mag niet stemmen in polls




 

Powered by phpBB and NoseBleed v1.08
Edited by Ateamfans.nl v3.0