The A-team Fans V3.0 ~ Bekijk onderwerp - Het leven van een kiezelsteen in een notendop

jaja.. weer een verhaal van mij Razz

dit is niet het kerstverhaal trouwens, want dat zou een beetje laat zijn.
maar even wat uitleg over dit verhaal:
ik was in een maffe bui en verveelde me: gevaarlijke combinatie dus!
ik kwam op het idee om een verhaal te schrijven over een steentje dat The A-Team ontmoet...
lees hier maar het resultaat!
(ik kijk eerst even of het aanslaat, anders stop ik er tijd in voor nop, snappie??)

Het leven van een kiezelsteen in een notendop.

Part 1.
Ja.. ik lig hier op een kast me kapot te vervelen. JA, op een kast ja! Je vraagt je zeker af: waarom op een kast? Nou, dat antwoord is simpel: ik ben hier neergelegd. En ik ben een kiezelsteen, dus vandaar. Zo, weer een mysterie in deze wereld… daar hou ik nou van, van mysteries oplossen….
Maar waarom ligt een oude kiezelsteen als ik nou op een kast? Ik hebt een hoop meegemaakt… en mijn levenslot was om hier neergelegd te worden. Ik ben wel een stuk wijzer dan vroeger hoor! Mijn oude opa zei altijd, als mijn moeder weer eens boos op mij was: ‘mijn kind, het komt ooit wel eens goed met jou hoor! Het kan lang duren, maar ja…’ Hij schudde dan altijd wijs met zijn hoofd en glimlachte. De laatste keer dat hij dat gezegd had, was net voordat ik dom ben geweest… dat zit zo:

Ik ben geboren op een berg ergens in Amerika. Het was een mooie hoge berg, en de mooiste plek was hoog boven de grond, bij een waterval. Ik lag daar, maar toen werd ik ineens naar beneden geschopt door één of andere barbaar! Ik schreeuwde hard, maar niemand hoorde mij. Ik viel in het water en werd meegenomen door de stroming. Door erosie werd ik kleiner en kleiner. Dat duurde een jaar. Toen was ik terecht gekomen in Amerika, in een rivier waar ik de naam even niet meer van weet. Ik was de helft kleiner, en had veel beleeft. Beren en andere dieren die langskwamen en vissen in alle kleuren van de regenboog. Ik heb in rustige rivieren gelegen, maar ook in drukke en met een snelle stroming.

Dit is een groot gedeelte van mijn leven, en het klinkt spannend, maar er is nog iets veel spannenders gebeurd. en dat verklaard beter waarom ik hier op een kast lig. Dat zat zo:

Ik was in wat rustiger water terechtgekomen, en lag een beetje in het zonnetje. Ineens hoorde ik allemaal schoten en kwamen er mannen aan rennen. Ik schrok me een habbiedabbie natuurlijk en keek om me heen. Er lagen verder geen andere stenen. Ineens stond er iemand boven op me.dat deed best wel pijn hoor! Die voet ging weer omhoog en ineens zag ik een man met een pet op. Een blauwe. Die man had ook een soort gympen, beige broek, die eigenlijk te kort was, en een bruinleren jasje aan. Hij tilde me op en zei tegen mij: och arm steentje, waar kom jij vandaan? Ik zei terug: van een hoge berg! Die man begon een heel gesprek met me en dat was heel leuk! Maar toen stopte die man me ineens achter zijn rug, want er kwam een grote, bruine man aan, met een hele hoop kettingen om zijn hals! En hij keek niet al te blij…

Part 2.
Tja…Wist ik veel dat ik in The A-Team was beland!? Ik was gevonden door Murdock, vaak FOOL genoemd, waarom weet ik ook niet, want hij is slim genoeg om te weten dat ik kan praten enzo… EN hij is daarin de enige!!! En dan is er nog die bruine man met die kettingen, dat is BA. Een kwaaie voor de bad-guys zoals zij dat noemen, maar super lief voor kinderen. De rest kende ik nog niet, maar er is een man die rookt en eentje waarvan ik niet precies wist wat hij doet, maar daar zou ik nog wel achter komen. Maar goed, ze waren dus The A-Team. Ik was er in ieder geval achter gekomen dat ze van die dingen dragen waar een hoop knallen en vuur uit komen. Wel leuk…

En waar was ik ook al weer gebleven? Oja, bij BA die kwam! Murdock probeerde me te beschermen maar dat lukte niet echt. BA zei toen dreigend tegen Murdock: ‘wat heb je daar? Geen onzichtbare dieren hoop ik…!’ Murdock schudde schijnheilig z’n hoofd en ik barste in lachen uit. BA begon echt boos te kijken en graaide naar mij. Hij pakte me vast en kneep me fijn man! Niet normaal! Hij zei kwaad tegen Murdock: ‘FOOL! Je praat tegen STENEN???’ hij wachtte het antwoord niet af en gooide me op de grond. Ondertussen waren we een beetje doorgelopen en nu viel ik tussen een aantal andere stenen. Murdock keek BA kwaad na en riep toen hij weg was zachtjes naar mij: ‘joehoe steentje. Waar ben je??’ ik riep terug: ‘net voor je voet!’ Murdock bukte en zag me toen liggen. Murdock tilde me snel op en stopte me in zijn broekzak achter op zijn broek. Ik was nog best groot en dus zag je me wel zitten. Murdock deed het klepje dicht met een drukknoop en zei zachtjes: ‘voor de veiligheid!’ Ik dutte toen in en wachtte totdat ik er weer uitgehaald zou worden. Murdock liep ondertussen naar de rest die aan het praten was over de klus. Want The A-Team helpt mensen in nood, dat weet ik nu wel. Maar goed. Murdock moest achteraan lopen, want ze gingen door het bos en dan kan er van alles gebeuren. Maar goed, op een één of andere manier gebeurde er inderdaad wat, en Murdock zag het gebeuren. Dat vertelde hij mij later dus. Hij vertelde mij dit.

‘ik liep achter hen, en ineens zag ik die mannen dus weer! We waren ze ontvlucht, maar ze hadden ons weer kunnen achterhalen dus. Ze hadden een aantal mensen behoorlijk gepest en die hadden ons weer ingehuurd. Ik rende toen de bosjes in, en ze schoten me nog na. En ze raakten me in mijn arm. Dat heb ik net even verbonden. He, steentje, hoe heet je eigenlijk?’ zei hij vragend tegen mij.
Ik antwoordde: ‘Mijn ouders noemden me vaak Stony, maar mijn opa maakte er vaak Tony van. Vond hij schattiger’
Murdock begon te lachen. ‘Leuke naam! Help je mee om mijn vrienden te bevrijden?’ Ik zei dat ik dat natuurlijk zou doen, en samen gingen we op pad om The A-Team te bevrijden…

Part 3.
We liepen door het bos en het begon al donkerder te worden. Ik zat in de broekzak van Murdock en hield de omgeving een beetje in de gaten. Murdock fluisterde: ‘ik vertrouw er niets van, het is te stil op een één of andere manier!’ Ik zei terug: ‘ja, dat is waar. Maar we moeten de rest vinden, wie weet wat zij ze aan doen!’ Murdock lachte en zei: ‘er zal niet zoveel gebeuren, ik denk dat Hannibal, Face en BA zich meer zorgen om mij maken dan ik om hen!’ Ik lachte, nog steeds een beetje ongerust, maar vroeg toen: ‘hé, Murdock, hoe heb je de rest eigenlijk ontmoet, en waarom zwerven jullie door het land terwijl jullie mensen helpen?’ Murdock ging zitten, zei: ‘dat is een lang verhaal, ik ga er maar voor zitten, ik ben moe en dan komt er toch niets uit mijn handen. Ik zal beginnen bij het begin…’
Ik ging er lekker naast zitten (eigenlijk legde Murdock me neer) en Murdock begon te vertellen:

‘1972, Vietnam, was het.
Ik was een kapitein, een piloot in het leger. Het was de tweede keer dat ik uitgezonden was. Ik was toen één keer gewond geweest… Ik heb het team ontmoet, doordat ik hun piloot was bij de missies die ze moesten uitvoeren. Ik was hun persoonlijke piloot voor maar een paar weken, maar in die paar weken kregen we van Morrison de opdracht de bank van Hanoi, een stad in Vietnam, het land waar oorlog was, te beroven. Eerst begrepen wij dat niet, maar toen stelde hij ons gerust en zei dat zo de oorlog sneller afgelopen kon zijn. Wij geloofden dat en ik vloog het team naar Hanoi. De rest beroofde de bank, en ik vloog terug, ik zou terug zijn over een uurtje. Toen ik het kantoor van Morrison inliep, werd hij net neergeschoten, ik zal dat moment nooit vergeten… Ik zie dat gezicht van die moordenaar, Josh Curtis, nog voor me. Ik wist dat Morrison voor de vijand, de Vietcong, werkte, en wilde hem om uitleg vragen. Nu kon dat dus niet meer… De rest had ik niets verteld…’
Murdock staarde zwijgend voor zich uit en dacht terug. Na lange tijd ging hij verder:
‘Ik moest terug, en haalde het team op. Maar op een één of andere manier was het niet goed gegaan en ze waren ontdekt. Het zat met een auto en soldaten of zoiets vaags. Er werd geschoten op ons en dat was de tweede keer dat ik gewond raakte. Toen we terug waren was het huis, waar Morrison’s lichaam in lag, in de brand gevlogen. Dat kwam omdat er de hele avond al vijandelijke activiteit was, zo noemen wij dat dan. Er was dus geen bewijs dat het beroven van de bank een missie was. Dat was niet al te best natuurlijk! Een bank overvallen mag zowieso niet, en al helemaal niet in het leger, ze waren nu oorlogsmisdadigers. Het team, behalve ik, omdat ik de piloot was en niet had meegedaan aan de misdaad, werd gevangen genomen en opgesloten.
Ze zouden een zeer zware straf krijgen, de doodstraf geloof ik, en ik wilde dat natuurlijk niet! We waren toen al heel close met elkaar… ik hielp ze met ontsnappen, zij gingen over de muur van de gevangenis, een schitterend plan van Hannibal, en ik stond buiten met een helikopter te wachten. Alles liep volgens plan, alleen worden ze nu wel gezocht als voortvluchtige misdadigers. Ik niet, omdat ik een psychiatrische patient ben, en de MP denkt dat ik geen connecties heb met het A-Team… Ze moesten eens weten! Ik heb ze trouwens nooit verteld dat ik heb gezien wat er met Morrison gebeurt is, dat gedeelte stop ik liever weg. Misschien is dat de reden wel waarom de mensen me een psychiatrische patient noemen. Er zijn wel allemaal theorieën voor, maar ze zeggen dat ik zo doe om de gedachten aan de oorlog te vergeten. Het zal wel zo zijn…
We worden nu ingehuurd door mensen die geen uitweg meer zien en onze hulp nodig hebben. We hebben toch niets anders te doen. Deze keer was dat…’

Murdock legde toen ineens zijn vinger op zijn mond om te laten zien dat ik stil moest zijn. Murdock keek me aan en stond voorzichtig op. Hij liep weg, en liet me achter, Murdock verdween achter een paar struiken. Ik hoorde ineens een paar harde klappen en Murdock sleepte toen een man terug naar de plaats waar ik zat. Ik zette grote ogen op en begon zenuwachtig te lachen. Murdock gaf de man wat klapjes in zijn gezicht zodat hij weer bijkwam. Hij vroeg hem dreigend waar de drie mannen opgesloten waren die vanmiddag gevangen genomen waren. De man vertelde hakkelend over een hutje niet zo ver weg. Murdock zei: ‘braaf, braaf! Je hebt gelukt dat ik haast heb, maar als ik erachter kom dat je hebt gelogen….’ hij bond hem vast aan een boom en zei: ‘kom maar Tony, we gaan de rest bevrijden!’ Ik liet me oppakken, me in zijn broekzak stoppen en samen liepen we naar de hut die de man had aangewezen. Het was al behoorlijk donker, dus we zagen niet veel. Ik zag ineens wat, maar was net te laat om het te zeggen. Murdock werd van achteren neergeslagen en meegesleept naar binnen, naar de rest.
Toen we binnen kwamen, schrok ik behoorlijk: Hannibal was de enige die nog bij bewustzijn was, als je het ten minste zo kon noemen. Face, BA en Murdock hadden allemaal een bult op hun achterhoofd en bloeden ook wat. Zo te zien op het eerste gezicht was er verder niet veel aan de hand, maar ze waren flink geslagen allemaal. Hannibal probeerde Murdock te verbinden, maar was zelf ook erg verzwakt. Ik kon het allemaal zien, doordat Murdock een gaatje in zijn broekzak had gemaakt. Ik dacht terug aan het verhaal dat Murdock had verteld en dacht verbeten bij mezelf: ‘IK MOET ZE HELPEN! Ze mogen nu niet sterven of opgeven! Niet na alles wat ze samen hebben meegemaakt!’

Part 4.
Het was heel stil in de hut. Na een tijdje was er wat geluid: Murdock kwam steunend bij en wreef over zijn voorhoofd. Hannibal probeerde wat te slapen in een hoek, hij was helemaal uitgeput. Murdock haalde mij uit zijn broekzak en zei: ‘kon je me niet waarschuwen?’ Ik wilde boos en verontwaardigd uitvallen, maar zag toen de plagende blik in zijn bruine ogen en een voorzichtig lachje rond zijn mond. Ik zei: ‘had gekund, maar heb je niet lekker geslapen? Ik wilde je even wat rust gunnen, en, heel belangrijk, je hebt je vrienden weer gevonden, dat wilde je toch?’. Murdock wilde net antwoord geven toen Face en BA ook bijkwamen. Murdock keek even wazig om zich heen. Daarna werd hij weer wat helderder en hij vroeg meteen aan Hannibal, die nu ook wakker was, en de rest: ‘hoe gaat het?’ Hannibal keek Murdock aan en zei toen: ‘niet best, ze willen weten voor wie we werken. Ze hebben ons al behoorlijk toegetakeld zoals je wel ziet. We moeten hier weg. Die drugsdealers zijn gevaarlijker dan we dachten. Als we hier weg zijn, kunnen we even wat opknappen, dan bedenk ik wel een plan.. maar eerst dus hieruit…’ Hannibal begon te ijsberen door de kamer, iedereen dacht diep na. Face zag erg witjes, erger dan de anderen, en ik wees Murdock erop. Murdock keek naar Face, stond op en bekeek de wonden van Face. Hij deed er nieuw verband omheen zonder verder wat te zeggen. Face keek hem dankbaar aan. Murdock ging weer zitten en ineens schoot mij het perfecte plan naar binnen. Ik riep Murdock en vertelde mijn plan. BA zat het allemaal boos aan te kijken, en zei toen: ‘FOOL! Doe de STEEN weg! Je kan niet praten met stenen, dus doe weg! Het is al erg genoeg dat we hier zitten zonder dat jij je allemaal dingen gaat verbeelden en mij aan het ergeren bent!’
Maar Murdock luisterde niet naar hem en liep naar Hannibal toe en vertelde het plan. Hannibal vond het goed en Murdock vertelde het aan de rest: ‘okee, we doen het volgende. Tony heeft dit plan bedacht, en het gaat werken. We gooien Tony tegen de bewaker zijn hoofd aan, en die zal bewusteloos vallen. We maken dan de deur open en verdwijnen in het donker!’ BA keek boos en zei: ‘die stomme steen ook! Hij kan niets, niet praten en niet denken!’ Murdock zei: ‘het is anders wel een goed idee!’ Hannibal viel Murdock bij en zei: ‘Face, doen we het of niet?’ Face knikte moeizaam omdat hij echt erge pijn had. Hannibal keek hem bezorgd aan en zei: ‘gaat het lukken? Nog even volhouden, we moeten hier echt weg!’ Face haalde diep adem en zei toen moeizaam: ‘je hebt gelijk Hannibal, we moeten hier echt weg. Ze zullen er snel wel achter komen door wie we zijn ingehuurd en waarom. We hebben dan weer het geluk dat ze niet weten wat wij allemaal weten’ Murdock keek BA aan en zei: ‘wat vind jij BA? Het is de enige manier om hier weg te kunnen!’ BA keek boos en zei kwaad: ‘stupid plan, stupid stone, stupid FOOL, maar je hebt helaas gelijk, het is de enige manier. MAAR: hoe wil je hier dan wegkomen? We hebben geen sleutel, niets!’ Murdock keek me aan en vroeg of ik daar rekening mee gehouden had. Ik zei dat ik nog even wat tijd nodig had om flink na te denken en de details zal uitwerken. Ik werd door Murdock in een hoekje gelegd en ik begon diep na te denken om hier zo snel mogelijk weg te komen. Ik keek de kamer rond en zag dat er door het dak van de hut een tak stak. (Er zijn namelijk veel gebouwen die degelijker waren gebouwd dan dit hutje, maar deze hut was net te stevig om hem omver te trappen!)
Ik riep Murdock en vertelde toen mijn nieuwe plan:
‘jij gooit me naar de wachter, en dan pak je die tak die daar door het dak komt. Als die wachter bewusteloos ligt, pak je met die tak de sleutels die je aan de riem van die man ziet hangen!’
Murdock keek me verbluft aan: ‘Geweldig Tony! Goed idee, en als het toch niet helpt, het is een goed idee!’ Murdock vertelde het aan de rest en iedereen, zelfs BA, al was het niet van harte, vond mijn plan goed. Hannibal zei nog tegen mij: ‘Tony, jij mag wel een lid van het team worden, als planbedenker, want schieten lukt je vast niet, alleen met een katapult misschien!’ Ik zei dat ik natuurlijk graag een lid van het team wilde worden, en hierbij was ik een A-Team member, en dat voor een eenvoudig steentje die van een waterval was geschopt! Maar ik zei wel: ‘kunnen we die katapult dan overslaan?’ Hannibal lachte. Maar Face was nog bleker geworden en dat baarde Murdock erge zorgen, zei hij. Ik keek Face bezorgd aan en zei: ‘okee, we moeten nu echt weg hier!’

Part 5.
Murdock had de tak afgetrokken en aan Hannibal gegeven, want die was beter in dat soort dingen. Het team ging bij elkaar staan en sloeg de armen om elkaar heen. Murdock keek verbeten, Hannibal lachte tevreden, BA keek niet echt vrolijk, want hij vond het nog steeds geen geweldig plan, en Face zag er echt niet goed uit, maar hij hield zich flink. Murdock knikte toen, pakte me op en zei tegen me: ‘als het pijn doet, sorry daarvoor!’ Ik zei: ‘het maakt niets uit, als we hier maar levend vandaan komen, daar heb ik alles voor over na wat jij allemaal over het team hebt verteld.’
Murdock knikte en nam zijn positie in bij de deur en mikte op de wachter.
Toen suisde ik door de lucht en ik richtte mijn koers zo goed mogelijk. En je raad het vast niet, maar ik kwam echt perfect tegen het hoofd van de wachter aan. Die man viel naar voren, en was op slag bewusteloos. Hannibal haalde de sleutels met de tak en dat ging allemaal goed. De deur ging voorzichtig open en Murdock kwam als eerste naar buiten om mij zo snel mogelijk te zoeken. Hannibal en BA ondersteunden Face naar buiten en Murdock haalde de wapens van de wachter. Hij liep achter de rest aan en hield de omgeving in de gaten. Al snel waren we bij de plek aan waar ik gevonden was door Murdock en waar die schietend voorbij was gekomen. Veel verder kwamen we ineens een zwart busje met een rode streep tegen. BA deed de deur open, Hannibal hielp Face in de Van en Murdock ging, net als Hannibal en BA in de Van zitten. BA reed snel weg, volgens mij naar een ziekenhuis, waar we Face afleverden. Het was in ieder geval groot en wit. Daarna gingen we ergens naar toe waar we konden slapen. Dat was echt wel nodig, iedereen was op, maar ik sliep niet. Ik dacht aan alles wat ik nu had meegemaakt, en hoe verbazingwekkend dat eigenlijk was. Ik dacht aan thuis, dat ik nu wel miste, en aan opa, oma, mijn vader en moeder en de rest van de kolonie. Na lange tijd viel ik toch in slaap.

De volgende morgen was ik als eerste wakker. De rest volgde snel en toen ze wat hadden gegeten (het voordeel van een steen zijn is dat je niets hoeft te eten) gingen we eerst op bezoek bij Face, die er al wat beter uit zag, maar nog niet met ons mee mocht van Hannibal. Van de dokters trouwens ook niet…!
Hannibal had een plan bedacht om die mannen alsnog uit te schakelen, en daarom trokken ze camouflage kleding aan, van die kleren met vlekken in bruin, groen en zwart. Het zag er best stoer uit! Daarna pakten ze hun wapens en Murdock stopte me in zijn jaszak. We gingen terug naar de hut, en omdat ze nu goed voorbereid waren schakelden ze eerst de wachters uit, en gingen toen langzaam naar binnen. Het zag er allemaal professioneel uit, en ik keek mijn ogen uit. Toen hadden ze iedereen uitgeschakeld en terwijl BA ze vastbond, gingen Murdock, Hannibal en ik dus op zoek naar informatie. Volgens mij vonden ze die ook, want ze pakten wat formulieren en we gingen toen weer weg. In de Van pakte Hannibal de telefoon en begon te bellen. Hij zei toen met een zware stem: ‘hallo, spreek ik met het kantoor van generaal Fullbright?’ Murdock schoot omhoog en keek Hannibal verbaasd aan. BA keek Hannibal boos aan. Hannibal bewoog met zijn hand om aan te geven dat er niets aan de hand was en hij ging verder: ‘ik heb The A-Team gesignaleerd. Ze liepen in een bos, bij een hut. Dat hutje observeerde ik al een tijdje, omdat er drugsdealers zitten.’ Daarna noemde hij het adres. Generaal Fullbright zei toen wat en Hannibal hing op. Hij stak een sigaar op, zei: ‘I love it when a plan comes together’ en zette een bigsmile op. Hij keek BA aan en zei: ‘gauw naar Face’. Na een tijdje waren we bij Face aangekomen en we gingen naar binnen. Hannibal vertelde dat alles nu rond was en dat de klus over was. Face reageerde blij en begon een verhaal op te hangen over een knappe zuster en nog veel meer. Het was een gezellige middag, maar Murdock moest toen weer naar de VA. Ik leerde alle mensen daar kennen, aardige lui! Maar geef mij Murdock maar…

Dit was dus de klus die ze moesten doen, maar dat vertelt nog niet echt waarom ik op een kast, heel alleen en verlaten, lig. Dat komt meer doordat er een paar maanden later een Franse vrouw was die haar broer zocht. Later bleek dat het een valstrik was van die Fullbright. Die wilde naar Vietnam voor kolonel Morrison. Ik begreep dat niet, want die was al dood, dat had Murdock zelf gezegd! Nog weer later bleek dat Fullbright zijn zoon zocht, die later weer een dochter bleek te zijn. Hij was bang dat we anders niet naar Vietnam zouden willen gaan. Het is een te lang verhaal om het allemaal te vertellen, maar in het kort samengevat: Fullbright stierf in een vuurgevecht in Vietnam. De rest van het team en de dochter waren erbij, ik ook.
Die dochter ging mee naar LA, en werd toen Amerikaans staatsburger. Ik ben overal geweest met Murdock en de rest, ik hoorde echt bij het team…!
Niet lang daarna werd Hannibal, die in een ziekenhuis lag omdat hij op een filmset in de brand vloog, ontvoerd door ene Stockwell. We moesten voor hem een klusje opknappen, en dat ging niet helemaal goed. Stockwell bleek niet fair geweest te zijn. Het team, behalve Murdock en Frankie, een nieuwe lid, (en ik natuurlijk), werd opgepakt en in de strengst bewaakte gevangenis gestopt. Ze werden beschuldigd van moord, desertie (uit het leger gaan), verraad en diefstal.
Voor Murdock, mij en Frankie een moeilijke en emotionele tijd want BA, Face en Hannibal werden ter dood veroordeelt. Door hulp van Stockwell (een vaag persoon, weer nu nog niet of hij goed of slecht is) kwam alles wel goed. Ze werden bevrijd maar het team werd nu helemaal gezocht als tot de dood veroordeelde oorlogsmisdadigers en daarom gingen ze naar Virginia, een daar gingen ze wonen. Murdock werd gezond verklaard, en daar begon de ellende voor mij.
Hij wilde natuurlijk graag bij de rest wonen. Ik hoorde het toen Murdock kwam om al zijn spullen te pakken. Hij zei: ‘ik ben gezond verklaard, en ga bij de rest wonen.’ Ik keek Murdock aan en zei: ‘leuk! Waar gaan we heen?’ Murdock keek me toen aan hen zei tegen mij iets waar ik erg van schrok: ‘jij kan niet mee! Eigenlijk ben je een hersenspinsel, die niet kan praten. Ik denk dat jij kan praten, maar dat kan je natuurlijk niet!’
Ik keek met open mond naar Murdock en wist echt niet wat ik moest zeggen.
Toen het nieuws een beetje op me ingewerkt was, zei ik tegen hem zei: ‘Murdock, het was heel leuk zo samen, kan ik echt niet mee?’ Murdock keek me verdrietig aan toen en antwoordde: ‘nee, het kan echt niet! Ik ben gezond verklaard, en als ik met stenen ga praten en de dokter komt erachter, dan moet ik weer terug. Dat kan niet! En bovendien: BA vond het echt niets dat jij er was. Maar nu ik gezond ben, zal hij het helemaal niet accepteren! Het spijt me…’ Murdock liep naar de deur, om daarna voorgoed uit mijn leven te verdwijnen. Ik bleef liggen op de kast, en daar lig ik dus nog steeds… Af en toe hoor ik wel eens wat, en dan vang ik wat op over The A-Team die dan weer dit, en dan weer dat heeft gedaan.
The A-Team, het was een vreemd, maar mooi hoofdstuk in mijn leven, ik zal het nooit vergeten…
Dus als je weer naar de avonturen van Hannibal, Face, BA en Murdock op tv kijkt, denk dan maar eens aan mij, (S)Tony, die door Hannibal zelf tot een ‘Fifth Member’ benoemd is…

THE END

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Dat je zoiets kan verzinnen hahaha komisch Very Happy

Goed verhaal, kom maar op met deel 2 Wink

Admin Geregistreerd op: 26-1-2005 Berichten: 1178 Woonplaats: Heemskerk

Ok, dit verhaal slaat alles.. Wanneer ben je voor het laatst langs het ziekenhuis geweest? Laughing

haha, idd! echt tè komish!

Generaal Geregistreerd op: 13-4-2007 Berichten: 1401

vet cool verhaal en mooi gedaan en je hebt goed verzonnen hoor,knap hoor

Moderator Geregistreerd op: 9-10-2005 Berichten: 1131 Woonplaats: Bennekom

heb je verhaal verplaatst naar zeverstek, omdat het geen fanfic verhaal is over The A-Team.

hahaha!!
leuke reacties Laughing

he jointjeff.. kan hij weer terug naar fanfictie??
mijn lieve steentje heeft namelijk Murdock ontmoet, en BA komt langs.. dus wel A-Team Wink

Moderator Geregistreerd op: 9-10-2005 Berichten: 1131 Woonplaats: Bennekom

Wij vinden het verhaal alsnog niet een fanfictie verhaal.

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Wacht maar af tot het 2de deel komt Jeff ipv zo te oordelen Confused

o ja tuurlijk. Dus omdat één of ander kiezelsteentje in iemands fantasie Murdock ontmoet, is het ineens een verhaal over the a-team?? En dus fanfictie???
volgens mij past het verhaal prima in de zeverstek

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Ik wil niet heel lulig doen hoor, maar dit is pas het eerste deel.
Hoe kan je nu weten, dat het geen A-Teamverhaal wordt Confused

omdat het daarmee begint? met dat kiezelsteentje?

Admin Geregistreerd op: 26-1-2005 Berichten: 1178 Woonplaats: Heemskerk

Er is door 2 moderators besloten dat het geen Fanfictie is. Discussie gesloten.

Zoals Vincent al zei, mocht het later toch een Fanfictie verhaal worden kunnen we het altijd terug plaatsen.

Nu back to topic

oow.. niet boos worden allemaal Crying or Very sad

daar kan ik niet tegen Sad

deel twee zit er bij trouwens! Very Happy

Haha. wat een enorm leuk verhaal Wink

Hoe kom je er toch op? Laughing

Volgende deel graag Razz