The A-team Fans V3.0 ~ Bekijk onderwerp - Melee 13: When the bullet hits the costume

Murdock

We waren in de auto's gestapt; wij met het team in de ene, de meiden in de andere. BA reed.
Toen we uitstapten in het dorp keek ik rond. De twee meiden stonden er al. Ik had eerst een glimlach rond mijn mond, maar die verdween al gauw toen ik het dorp zag.
'Alle glazen bollen aan gruzzels! Wat is hier gebeurd!? Shocked

'
De rest was ook uit de auto gekomen en keken rond. Ik zag dat Claire en Amanda ook niet wisten wat ze zagen.. Maar wat zagen we dan?
Op het marktplein lagen overal kapotte ballonnen en opgetrapte standjes.
Het hele dorp was uitgestorven...
Ik vergat de drukte die ik maakte om Birdie en bukte op de grond neer; paardenpoep...!
Ik maakte een blik van verstandhouding naar Hannibal die me ogenblikkelijk begreep. Ineens kwam er een klein jongetje naar ons toe rennen. Hij keek naar Claire en Amanda. Hij keek erg schuw naar ons, maar ik glimlachte en liep naar hem toe. Ik keek even naar Hannibal en die knikte naar me.
Langzaam liep ik naar het kereltje toe. 'Hoe heet je?'; vroeg ik.
Hij stopte zijn duim in zijn mond en keek me angstig aan.
Ik trok mijn pet van mijn hoofd en gaf hem aan het jochie. Na lang twijfelen pakte hij het vast. Ik glimlachte weer en zei; hoe heet jij?
Hij antwoordde zachtjes en twijfelend Peter.
Ik zei glimlachend; Grote kerel! Kan jij me vertellen wat er is gebeurd?
Hij begon ineens te snikken en zei; boos, groot paard en twee boze mensen.
hij sloeg mijn armpjes om mijn nek. Ik tilde hem op en maakte wat grapjes en probeerde hem zo aan het lachen te krijgen. Ondertussen keek ik af en toe serieus naar Hannibal, Face en BA

Claire (Vanwege omstandigheden kan ik het aankomende weekend niet posten, gewoon even een mededeling:))

Bezorgd keek ik naar het kleine jochie. Ik herkende hem ergens van, maar waarvan?
Toen hij vertelde dat hij Peter heette ging er een belletje bij me rinkelen.
Hij was het zoontje van de burgemeester!
Vol ontzet keek ik toen om me heen; hoe.. en waar was iedereen?
Mijn vraag werd snel beantwoord toen de mensen langzaam weer tevoorschijn kwamen uit hun huizen. Steeds meer mensen liepen de straat op en keken met grote ogen naar de ravage. Maar geen woord werd er gesproken.. er hing letterlijk een doodse stilte.
Opeens zag ik dat er een briefje achter op de jas van de jongen hing. Voorzichtig haalde ik deze eraf. Ik rolde hem open en schrok van wat ik las. Hierna gaf ik hem met een bezorgd gezicht aan Hannibal.

Wat is het plan; vroeg ik aan Hannibal; Hoe gaan jullie dit aanpakken en hoe kunnen wij helpen vroeg ik strijdlustig.
Ik ging naast Face staan en keek hem aan. Jullie kunnen toch wel wat doen he?

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Flykie:

Ik was van een afstandje blijven kijken en zette me masker af.
Het plan was voor zover als nodig was gelukt. Goed werk maat zei ik door de oorcommunicator.
Even later zag ik ook 4 mannen en 2 meiden naar de ravage kijken.
De burgemeester lag bewusteloos op de motor van Cameleon.
Ik besloot er maar op af te gaan.
De menigte ging weer opzij en ik stond stil bij Claire, Face en Amanda.
Ze keken bang naar me, alleen Face bleef kalm.
Ik heb je nog zo gewaarschuwt, als je niet luistert dan gebeurt dit.
Ik keek naar het zoontje van de burgemeester. En als jij je vader nog levend terug wilt zien, moeten hun luisteren.
Ik pakte mijn pistool en schoot voor de voeten van Amanda en Claire. Je hebt 2 dagen.
Met die woorden vertrok ik weer. Ze hebben de brief zei ik door de oorcommunicator Wink

.
Eenmaal aangekomen bij de basis zette ik mijn paard in de stal.
De burgemeester sloten we op in de kelder en bonden hem vast.

Kapitein Geregistreerd op: 15-4-2008 Berichten: 163

Hannibal

Ik keek verbaasd naar het briefje. Wat daar op stond, was niet best. Ik staarde voor me uit, nadenkend. Ik zag dat de andere me aankeken, wachtend op een plan. Ik dacht eens na. Plotseling stond er iemand voor Face en schoot voor de voeten van Claire en Amanda. Hij zei iets, maar ik verstond niet wat. Ik besloot dat het niet langer veilig was om hier te staan en zei tegen en rest dat we een stukje doorreden om alles eens rustig te bespreken.
Ik kroop zelf achter het stuur en zei dat iedereen goed naar me moest luisteren en rustig moest blijven. Rustig reed ik de straat uit, om de bewoners niet verder bang te maken. B.A. was naast me op de passagiers stoel gaan zitten en keek bezorgd voor zich uit. Het was zelden gebeurt dat ik hem zo serieus zag. Murdock begreep gelukkig dat dit niet het moment was om zich te gaan aanstellen en ook hij was stil.

Zwijgend reden we de straat uit, totdat we aan de rand van het dorpje kwamen, waar een bos was. Ik besloot daar in te gaan en na een tijdje kwamen we op een goed beschutte plek. Daar zouden we voorlopig kamp opzetten. Iedereen stapte uit, pakte wat spullen en begon het in te richten. Intussen liep ik naar een uitstekend rots, van waar ik een goed overzicht had van het dorp plus het omliggende gebied. Face kwam naast me staan en keek zwijgend voor zich uit.

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

FACE

Wat Decker vandaag bezielt, dat weet ik niet, maar hij lijkt wel mens geworden, denk ik terwijl we uit de cellen worden gehaald.
Onderweg naar het dorp van Claire en Amanda is iedereen een beetje stiller dan anders, nog verbaasd waarschijnlijk over de onverwachte "gratie" van Decker.

In het dorp stappen we uit.
Claire en Amanda lopen naar het plein waar het een puinhoop is en ik loop met ze mee.
Murdock komt even later met een klein jochie aanlopen. De dames herkennen hem als het zoontje van de burgemeester.
Een eind verder staat een motor en er ligt iets of iemand over heen.
Ik stoot B.A. aan en wijs ernaar.
B.A. knikt zwijgend. Ik loop naar Hannibal en fluister mijn ontdekking als ik doe alsof ik de brief ook lees.
B.A. loopt achter de burgers van het dorpje door richting de motor .....

CAMELEON

"Zo, dat was plan 1: we hebben de burgemeester, Flyk!"
Ik leg hem over de motor en blijf bij hem voor het geval hij bijkomt en nog een tikkie nodig heeft om braaf te blijven liggen.
Net als we naar de basis willen gaan komen er 2 auto's het plein op.
4 Mannen en 2 vrouwen uit het dorp lopen het plein op.
Een moment later komen de eerste feestgangers weer uit hun huizen tevoorschijn.
Flykie gaat er naar toe, maar ik blijf bij de motor en de burgemeester, die ik zo goed en zo kwaad als het gaat op de motor vastbind.
Flykie staat op een moment midden tussen de mensen als er zich een grote donkere kerel losmaakt uit de menigte.
"Flykie, het is tijd om op te stappen. Er komt iemand deze kant op!" fluister ik door de communicator.
Ik start de motor en hoor 2 schoten. Flykie komt uit de groep tevoorschijn en springt op zijn paard.
Als de grote kerel het op een rennen zet geef ik gas en heeft hij het nakijken.
"Hoeveel tijd heb je ze gegeven?" vraag ik.
"2 Dagen." antwoordt m'n maat.
"En als ze dan niet over de brug komen? Wat doen we dan met die gast in de kelder?"

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Flykie:

Ik was wat gaan drinken en deed de communicator in de binnenzak van me kostuum.
Als ze dan geen voorstel hebben, vermoorden we hem desnoods. Hij kent ons ondertussen toch al.
Ik dacht na over die 4 mannen. Daar maakte ik mij het meeste zorgen om. Ik schudde mijn hoofd en dronk water uit me glas.
Was het jou niet opgevallen dat er ook nog politie naar ons loerde? zei ik plotseling.
Ik zag Cameleon bleek worden. Ik ken die gozer toevallig, hij is een kolonel met de naam Decker.
Misschien moeten we hem ook eens een lesje leren zei ik zachtjes.

Decker/Crane:

Ik zag de ruiter voor de voeten van Claire en Amanda schieten.
Tot slot zei hij iets en reed meteen weg. Dit ziet er niet best uit zei ik tegen Crane terwijl ik me hoofd schudde.
Misschien valt er aan die ruiter wel meer te verdienen dan aan Smith Wink

.
Crane keek me vol verbazing aan. Laten we die ruiter maar eens on opgemerkt volgen zei ik.
We reden richting het bos, waar we de ruiter als laatst zagen.
Ik pakte mijn walkietalkie. Blokkeer alle wegen en laat de mensen die door willen rijden zich identificeren.
Kijk uit naar een vermomde ruiter zei ik.

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

CAMELEON

In ons basiskamp trok ik m'n cape uit en deed mijn masker af.
Ik ging er eens even lekker bij zitten en schudde m'n lange haar los.
Zo, dat voelt tenminste weer beter dan zo'n pruik op m'n hoofd.
Het was even stil toen Flykie uitgepraat was.

Na een minuut of 10 stond ik op en zei tegen m'n maat dat ik even naar de kelder ging om te luisteren of alles nog stil was.
Als ik de deur van ons onderkomen wil sluiten hoor ik takken kraken...
Als de wiedeweerga schiet ik terug naar binnen, draai m'n kostuum om en trek het opnieuw aan, zodat ik er totaal anders uitzie en toch alles vechtklaar bij de hand heb.
Ik roep Flykie met gedempte stem en gebaar dat er buiten gevaar dreigt.
"Het zal toch niet die vent zijn die jij kent en die naar ons stond te loeren?"

FACE

"Zie dat dorp daar nu eens vredig liggen... Van hier af gezien lijkt er niets aan de hand. Helaas is niets minder waar."Zucht ik.
Hannibal staat naast me, diep in gedachte.
"Hannibal, weet je wat ik nou niet snap, hè, is dat die lui de burgemeester ontvoeren, terwijl die niet eens kwade bedoelingen heeft met dat project!"

Ik had de wapens netjes opgeborgen en liep toen naar de rest. Ik zei tegen Hannibal; Ik wil niet veel zeggen hoor, maar ik denk dat we beter in het dorp hadden kunnen blijven. Die mensen lopen gevaar, en ze moeten weten dat wij hen helpen!
Ze reageerden niet echt dus ik liep maar naar BA.
Heeeeeeey Big Guy! Hoe ist!?
Ik bokste wat tegen hem aan, tot hij grommend zijn vuist liet zien. Geschrokken deinsde ik achteruit, tot ik tegen een boom stond.
Toen riep ik naar de rest; en volgens mij spoort die Decker niet; in z'n uppie achter die lui aan..
Puuh... en dat zegt dat ik gestoord ben. Geloofwaaaaaardig...!!!!

Kapitein Geregistreerd op: 15-4-2008 Berichten: 163

HANNIBAL

Face zei tegen me dat hij niet begreep waarom ze de burgemeester ontvoerden. Ik antwoordde dat ik het ook niet wist. Ik dacht na over wat Murdock tegen me had gezegd en ik begon te twijfelen aan de keuze die ik had gemaakt. Uiteindelijk zei ik tegen Face dat hij de andere moest roepen om te vertrekken, terug naar het dorp.Hij begreep het, knikte en zonder een woord te zeggen rende hij naar de andere, mededelend dat we terug gingen naar het dorp. Ik rookte mijn sigaar op, trapte 'm uit en liep toen terug. Hij begon te schemeren. Ik verwachtte dat het tegen de tijd dat we in het dorp aankwamen het wel donker zou zijn. Ik zei tegen B.A. die bij het busje op me stond de te wachten dat hij mocht rijden. ,,Okay, Hannibal," knikte hij en hij stapte in. Ook ik stapte in het busje. We reden het bos uit en toen we op de openbare weg kwamen ging de straatverlichting aan. Het was nu echt bijna donker...

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

FACE

Als we allemaal in de Van zitten vraag ik aan Hannibal wat we het eerst gaan doen in het dorp.
"Weet iemand eigenlijk waar Claire en Amanda wonen? Of waar de burgemeester woont? Zijn vrouw zal toch wel meer kunnen vertellen over de dingen die er hier spelen?"

Op het plein zijn er nog enkele mensen aan het opruimen.
Dat gebeurt in een mineurstemming, iedereen is nog onder de indruk van de gebeurtenissen van vanavond.
Ik stap als eerste uit de Van en loop naar een man toe.
"Goede avond, meneer, we zijn weer terug in het dorp en komen jullie bijstaan zo lang het nodig is.
Maar eerst zou ik....eh....zouden wij graag willen weten waar we Claire en Amanda kunnen vinden. Nadat zij onze hulp inriepen hadden ze niet eens de gelegenheid om te vertellen waar ze wonen."
Ik trek daarbij een gezicht dat om begrip en medewerking vraagt en .... dat werkt zoals gewoonlijk.
De man draait zich om en begint uit te leggen hoe we moeten rijden naar de straat waar de dames wonen.
Ik loop naar de Van terug waar Hannibal en B.A. nog steeds zitten te praten. Murdock is al uitgestapt en helpt op het plein om de geraamten van de kraampjes op een vrachtwagen te zetten.
Dan komen Hannibal en B.A. ook naar buiten en vertel ik hen waar we Claire en Amanda kunnen vinden.....
"En de burgemeester?"vraagt B.A. "Heb je dat ook gevraagd?"
B.A. trekt een gezicht waarmee hij uitdrukt dat hij het antwoord al weet en mij van haver tot gort kent: Face vraagt alleen adressen van vrouwen!
"Wel, B.A. ik moet toch wat werk voor jou overlaten!?" is mijn zwakke weerwoord.

CAMELEON

"Flyk, er loopt iemand in het bos rond. Straks vinden ze onze basis of de kelder!"
Ik dacht dat we hier een plekje hadden gevonden waardoor we van de aardbodem lijken verdwenen.
"Misschien is iemand ons toch gevolgd, Flyk.
Die mannen bij Claire en Amanda waren het niet, dat heb ik zelf gezien...."
Het zit me niet lekker.
Nu hebben we misschien wel 2 verschillende achtervolgers achter ons aan?! schiet er door me heen en ik word onrustig, want deze wending in dit avontuur bevalt me niet.
Flykie loopt naar de deur van de basis en luistert of hij ook wat hoort...

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Flykie:

Ik was het gekraak van die takken zat en keek Cameleon aan.
Ik pakte mijn sniper en zette die op scherp. Houd de voor en achterkant in de gaten, dan schiet ik die vent overhoop.
Cameleon knikte en stond al snel in positie. Ik snelde naar boven, klom uit het raam en ging op het dak liggen.
Het was inderdaad Decker. Hij had onze schuilplaats al bijna gevonden.
Ik richtte en schoot als waarschuwing. Ik miste hem net waardoor hij zijn evenwicht verloor.
Crane stond bij de jeep met een walkietalkie. Ik sprong van het dak en landde in een bladerenhoop.
Langzaam sloop ik naar Decker toe en greep hem van achter. Schreeuwen kon hij niet.
Ik heb hem, dek me zei ik door de oorcommunicator.

Decker/Crane:

Ik stond samen met Crane in het bos en we keken wat om ons heen.
Dit was het laatste spoor. Hier waren we hem kwijtgeraakt.
Laten we wat verder gaan kijken stelde ik voor.
Crane keek me verbaasd aan. Jij gaat toch niet worden zoals Smith he, zo op avontuur Confused

.
Ik wil dit oplossen zei ik wat minder vriendelijk nu. Crane zuchtte maar liep niet meer verder.
Ik liep stapje voor stapje verder het bos in en Crane ging versterking halen.
Toen ik opeens een schot hoorde, zag ik de kogel langs me vliegen en verloor me evenwicht.
Voor ik het in de gaten had, werd ik al naar achter getrokken en hield iemand een pistool tegen me slaap.
Ik gaf me niet zomaar gewonnen en verzette me hevig. Het lukte mij om me los te worstelen en ik gaf de man een elleboog.
Hij viel neer en ik rende meteen naar Crane toe.

Murdock

Ik was wat krampjes overeind aan het zetten en hielp de mensen zo goed als ik kon mee.
Ik keek Birdie even aan en zei; nu even niet!
Maar ze bleef maar tjielpen en ook Billy begon zich er mee te bemoeien. Hij trok aan mijn broekspijp en Birdie fladderde onrustig om me heen.
Ik zuchtte. Snel liep ik naar onze auto en haalde mijn glazen bol. Ik stopte het in mijn rugzak. Daarna wilde ik weglopen, maar besloot toen toch maar mijn M16 mee te nemen. Ik dook de bosjes in en kwam er gekleed als Dracula weer uit. Met Hannibals make-up maakte ik wat 'bloed' op mijn gezicht, en ik stopte een gebitje in. Ik sloeg een cape om, zette een masker op en plakte snel lange nepnagels op mijn handen. Birdie zat op de grond en sloeg haar vleugeltjes voor haar ogen. Billy stak zijn staart tussen zijn poten. Met hangende oortjes keek hij me angstig aan. Ik lachtte en ze herkenden dat geluid.
Meteen kwispelde Billy weer en Birdie kwam op mijn schouder zitten. Ik sloop gauw weg, zonder dat de anderen dat door hadden. Achter Billy aan liep ik het bos in, steeds dieper en dieper.
Het werd steeds donkerder, grimmiger en duisterder. Af en toe dacht ik naargeestig gepiep te horen. Ik stond dan stil, maar Billy trok me aan mijn cape steeds verder.
Ik laadde mijn revolver, maar bedacht dan dat ik geesten en spoken toch niet overhoop kon schieten..
Ik stak hem weer weg.
Overal lag mos, glibberig mos. De bomen stonden schots en scheef door elkaar. Er was geen zuchtje wind, maar de bladeren ritselden angstaandjagend in de diepe duisternis.
Ineens zag ik een minuscuul lichtje in de verte. Ik liet mezelf op de grond vallen en maande Birdie tot stilte. Billy keek me triomfantelijk aan.
Ik zag een soort van blokhut liggen, die half in de grond weggezakt was.
In het begin zag ik niets, maar ineens zag ik iets tevoorschijn komen.
Ingespannen keek ik toe. ZO ingespannen dat ik het geritsel achter me niet hoorde. Het was al donker, maar ineens werd het zwart. Het laatste wat ik hoorde het geblaf van Billy en het gefladder van Birdie.

Een hele tijd later kwam ik bij. Ik keek om me heen. Alles was erg wazig en bewoog om me heen. Ik lag in een donker bos, en Billy en Birdie lagen te slapen. Ik kwam overeind, maar voelde me zo misselijk worden dat ik meteen overgaf en weer neerviel. 'De rest, de rest moet dit weten' bonkte door mijn hoofd.
Ik probeerde langzaam weer overeind te komen, dit maal erg voorzichtig.
Ineens schoot er een enorme pijn door mijn lijf heen. Ik keek en zag dat mijn mooie Dracula-pak helemaal doordrongen was van bloed. Geschrokken keek ik waar het vandaan kwam. Ik had een enorme kogelwond in mijn schouder. Ik viel neer, maar zei tegen Billy dat hij hulp moest gaan halen..
Billy rende weg, terwijl ik weer neerviel op de grond. Ik sloot mijn ogen en zakte helemaal weg...

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

CAMELEON

Ik zie Flykie van het dak afspringen en worstelen met Decker.
Als Decker bij hem wegloopt, ga ik naar buiten. Ik pak een mes en snijdt een flinke tak met veel bladeren af. Die kan ik gebruiken om ons mee te camoufleren als Decker eerder terug is dan wij bij de basis....
Ik ren met de tak naar Flykie toe die nog op de grond ligt maar bij komt van de elleboogstoot van Decker.
"Kun je al opstaan?" vraag ik hem fluisterend.
Flykie mompelt dat ie sterretjes ziet, maar wel kan lopen.
Hij krabbelt op en valt meteen weer tegen een boom aan, zo dizzy is ie.
Ik pak hem op en leg Flyk over m'n schouder.
Zo snel als ik kan loop ik terug naar onze schuilplaats.
Het huis in gaan is niet slim, dus ik pak de sleutel van de kelder. Die ligt beter beschut en zal minder snel gevonden worden.
Ik leg Flykie op de grond en haal het rooster omhoog, zodat de trap naar beneden tevoorschijn komt.
Ik kijk of Flyk al bijgekomen is en pets een paar keer tegen zijn wangen.
"Hé, maat, wordt weer eens helder, man!. Die trap is te nauw om jouw op m'n schouders mee naar beneden te nemen. Kom op!"
In de verte hoor ik Decker met versterking het bos in komen, recht op onze schuilplaats af...
Flyk hoort de mannen ook en kruipt naar de trap. Ik pak hem aan zijn kraag om hem veilig naar beneden te laten lopen en ga dan snel terug om het rooster dicht te doen.
Dat had ik geen seconde later moeten doen, want Decker rent het pad op en staat voor de deur van onze basis.
Ik duw heel stil het rooster een beetje omhoog, zodat ik door een spleetje zie wat er buiten gebeurt.
Decker gebaart dat zijn manschappen het huis moeten omsingelen. Hijzelf loopt naar de voordeur, z'n hulpje moet hem dekken.
Decker sluipt naar binnen en even later z'n hulpje...
Dan blijft het een paar minuten stil. Ze sluipen natuurlijk het huis door in de hoop ons te vinden.
Dan klinkt er een schreeuw van frustratie en komt Decker kwaad het huis uitgestampt.....

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Flykie:

Door de harde klap van Cameleon werd ik weer helder. Die gast kan slaan zeg zei ik zachtjes.
Mijn oorcommunicator deed het wonder boven wonder nog.
Ik liep heel voorzichtig naar boven en keek om me heen. De MP was zo te zien weg.
Maar er naderde wel iemand anders. Ik pakte mijn pistool en schoot. Hij viel neer.
Als jij die gozer pakt, dan ga ik die MP op een dwaalspoor brengen zei ik.
Ik volgde de MP, maar voor ik het in de gaten had, hadden ze mij al in de gaten.
Ik zette het op een rennen. De kogels vlogen in het rond. Ik werd nog in me arm geraakt maar zette door.
Ik hoorde Decker schreeuwen om plan B. Ik floot op me vingers en me paard kwam aangerend. Mooie timing !! Very Happy

.
Ik sprong op mijn paard en reed er vandoor.
Ik kwam ook nog een wegversperring tegen, maar gaf mijn paard het commando om te springen.
Kom op GAAN!! schreeuwde ik. De MP's stonden al klaar om te vuren.
Mijn paard sprong over de wegversperring en ik reed dieper het bos in.
Als ik de MP heb afgeschud, rijdt ik via een hele omweg terug naar de schuilplaats en zet mijn paard terug in de stal.
Geweldige sprong Very Happy

zei ik tevreden.

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

FACE

Een tijdje later, als Hannibal heeft uitgelegd wat we vanavond gaan doen, kijk ik om me heen om Murdock te roepen, want hij moet met ons mee.
"Waar is Murdock?" vraag ik aan een paar mensen op het plein.
Ze kijken om zich heen en halen hun schouders op, ze hebben hem eigenlijk ook al een poosje niet meer gezien.
Ik loop naar een groepje aan de overkant en vraag of zij dan Murdock hebben gezien.
"Waar is die gast nu weer naar toe?"zucht ik. "Hij zal toch niet in zijn eentje Halloween lopen te vieren?"
Terug bij het team zeg ik tegen Hannibal en B.A. dat hij echt verdwenen is en dat ik het niet vertrouw....

CAMELEON

Ik hoor Flykie met zijn paard ervan door gaan en dat de MP's hun auto's starten om achter hem aan te gaan.
Ik wacht nog even met naar buiten gaan tot het helemaal stil is geworden.
Met m'n zaklamp loop ik in de richting waar Flykie iemand had neergeschoten. Ik val bijna over de gast en zie dan dat het iemand is met een draculakostuum aan.
Flykie heeft hem goed geraakt, zijn pak zit helemaal onder het bloed en hij is buiten westen.
"Tja, wat nu? Ik kan hem moeilijk hier laten liggen."
Ik besluit om hem mee te nemen naar de basis, daar komen ze toch voorlopig niet terug.....hoop ik....
Ik leg de dracula op een bank en maak de wond schoon....de kogel is niet te vinden, hij is er dwars door heen gegaan!
Met wat schone doeken bedek ik de wond en maak dan zijn gezicht schoon, want ik wil wel eens weten wie die man is onder de draculaschminck.
Eenmaal schoon herken ik de man ergens van....was hij niet één van die mannen die bij Claire en Amanda stonden?
Ik weet niet wat ze precies komen doen hier....maar ik neem het zekere voor het onzekere en zorg ervoor dat ie nergens heen gaat voor ik weet wat die gasten in hun schild voeren.
Met touw en tape bind ik zijn voeten vast en maak zijn arm aan de gezonde kant vast aan een poot van de bank.
"Zo,"zeg ik tevreden, "die gaat voorlopig nergens heen.
Dan ga ik nu maar weer eens bij onze andere gevangene kijken."
Flykie, je bent wel een lekkere maat, zeg! Laat je mij hier achter met 2 gevangenen! denk ik terwijl ik de keldertrap afloop....