The A-team Fans V3.0 ~ Bekijk onderwerp - Melee 13: When the bullet hits the costume

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

JOHN

Diep onder de indruk van het relaas van Flykie zweeg ik een tijdje.
Ik moest denken aan een paar soldaten bij mij in de buurt, die terugkwamen uit Vietnam. Wat die ook niet allemaal hadden zien gebeuren daar en uit noodweer hadden moeten doen...
"Flykie, je weet nog niet precies hoe lang je in de cel zult moeten zitten, maar ik wil je één advies geven: gebruik die tijd om te verwerken wat je hebt meegemaakt. Praat en ga schrijven. Wij, mannen, vinden dat vaak moeilijk en niet nodig. Maar ik heb gezien wat het voor verschil maakt voor de rest van je leven, als je je over die drempel heenzet..."
Flykie zegt dat dat gemakkelijker gezegd dan gedaan is en dat ie niet van plan is om bij een psychiater op een sofa te gaan liggen...
"Flyk, ik ga je nu iets vertellen dat ik met eigen ogen heb gezien en van dichtbij heb meegemaakt...
Een aantal jaren geleden kwamen er een aantal jonge mannen terug uit de oorlog, ze waren soldaat geweest in Vietnam. Ze kwamen zwaar getraumatiseerd terug: één wilde niet meer praten, een andere durfde niet meer tussen bomen en struiken te lopen en een knul die 2 huizen verderop woonde maakte ongelukken met zijn auto als ie iets over de weg zag waaien, omdat hij dacht dat het een bom was...
Al die jongens zijn niet meer in staat een normaal leven te leiden, op één knul na. Hij kreeg op een moment bezoek van een vroegere collega van zijn werk, een bedrijfspsycholoog. Die man wist Martin, zo heet de knul die in Vietnam is geweest, aan het praten te krijgen en met zijn kennis heeft hij hem een paar jaren begeleidt. Martin is een boek gaan schrijven en geeft nu soms lezingen op scholen over de oorlog in Vietnam.
Hij heeft soms nog wel eens een angstaanval, maar gedraagt zich niet agressief.
Eén van die andere soldaten uit zijn bataljon die niets heeft ondernomen en geen hulp heeft gekregen mishandelt thuis zijn familie.
Flykie, wat ik met dit verhaal wil zeggen: zorg dat je niet zo wordt als de Baas, anders kun je straks ook geen mp worden."
"Die gasten van het A-team zijn ook in Vietnam geweest, nou daar is niks mis mee hoor!" brengt Flykie er tegen in.
"Dat is niet waar, Flyk, één van hen zit in een kliniek voor veteranen vanwege psychische problemen."
"Nou, ze zijn toch allevier hier hoor, niks geen kliniek...."
"Wat zeg je nou? Is het A-team hier?"
"Ja, door die gasten zit ik hier in de cel! Decker liet me tenminste gewoon op de basis rondlopen. Volgens mij hebben die gasten het dorp opgehitst. Ze stonden hier van de week voor het hek te demonstreren, want ik moest en zou vast gezet worden!"
"Dat kun je die mensen ook niet helemaal kwalijk nemen, Flykie, je hebt ze met Cameleon wel de stuipen op het lijf gejaagd."
"Wie van het A-team zit er dan eigenlijk in die kliniek?"
"De piloot van het stel, geloof ik."
"Murdock? Die zot die de hele tijd rondloopt als Zorro? Die gast die mij mijn paard aftroggelde met MIJN fluitje? Die zo goed kan zwaardvechten? Die Murdock?"
"Kennen jullie elkaar dan?" vraagt John verbaasd.
"Ik had onenigheid met Decker en wist te vluchten tijdens die demonstratie.
Waar ze ineens die helicopter vandaan haalden weet ik niet, maar ik werd van mijn paard afgesprongen door die gek. Het A-team leverde me weer over aan Decker, terwijl ze zelf gezocht worden door de mp!"

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Flykie:

Ik kon me even niet beheersen en keek hem kwaad aan.
Ik pakte hem bij zijn kraag en hield hem tegen de muur.
Na een paar minuten liet ik los en kalmeerde wat.
De agressie zat nog in me, hoe kalm ik ook probeerde te blijven.
Mijn blouse deed ik ondertussen aan en haalde diep adem.
Ik keek naar het pistool dat in me tas lag.
Ik schudde mijn hoofd en keek de andere kant op.
Sorry zei ik opeens. Ik zuchtte en ging weer op mijn bed zitten.

Decker:

Ik hoorde John tegen Flykie praten.
Ik bleef nog even staan en deed de celdeur toen open.
Je bezoekuur is over John. Hij werd begeleidt door 2 soldaten en ik liep naar Flykie toe.
Crane boeide me en ik werd naar een trainingszaal gebracht.
Eenmaal daar aangekomen gaf Crane hem een duw.
Flykie keek me raar aan. Er kwamen 2 soldaten om Flykie heen staan. Haal al je agressie er tegen deze 2 uit.
Ze zijn getraind in harde klappen krijgen zei ik.
Crane had een formulier bij zich.
Er ontstond een gevecht die erg lang duurde.
Ik zag dat Flykie langzaam sterker werd. Tot ik een flits in zijn ogen zag. Crane maakte aantekeningen.
Op dat moment gaf hij beide soldaten een harde trap waardoor ze knock out op de vloer lagen Surprised

.
Flykie wou ze eigenlijk een aframmeling geven. Hij vocht tegen zijn agressie maar stopte en bleef stil staan op de mat.
Ik liep heel langzaam naar hem toe. Crane gooide zijn papieren op de grond en hielp de soldaten overeind.
Kom maar van de mat af zei ik. Hij kwam heel rustig achter me aan.
Ik maakte zijn boeien los en gaf hem een pistool.
Oke, nu wil ik dat je mij neerschiet zei ik.
Flykie keek me verbaasd aan en hield mij onder schot.
Hij zette het pistool op scherp en ik bleef doodleuk staan.
Na lang te hebben gericht, haalde hij de trekker niet over, maar gooide het pistool op de grond.
Hij liep naar buiten. Ik rende achter hem aan en vond hem bij zijn paard. Gaat het wel? vroeg ik. Flykie schudde zijn hoofd en zuchtte.

Murdock

Amanda was half in slaap gevallen. Ik streek haar even over d'r haar en zuchtte. We zouden straks wel weggaan, maar hoe kon ik haar ooit achterlaten.. Ik zuchtte nog een keer.
Toen was het tijd weer terug te gaan naar het dorp, het was al ochtend.
Ik schudde Amanda voorzichtig wakker en keek haar even lief aan; 'kom je mee? We moeten gaan'
Amanda knikte slaperig, en ze rilde even. Ik trok mijn jasje uit en legde die over haar schouders.
Innig gearmd liepen we even later terug naar het dorp. Iedereen sliep al of nog, en ik zette haar thuis af. Ik gaf haar een zoen en wenste haar nog een goede nacht. Ze glimlachte en ik draaide me om. Lopend als op wolken liep ik naar het hotel. Ik glipte de slaapkamer binnen en hoopte dat Face zou blijven slapen.
Ik dook mijn bed in en met mijn armen onder mijn hoofd staarde ik naar het plafond.

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Flykie:

Decker liet me niet eens bij mijn paard zitten.
Hij greep me al meteen bij me kraag en drukte me met veel geweld tegen de grond.
Als hij me net in de boeien wil slaan, sla ik hem van me af en sta op.
Ik greep zijn pistool en hield hem onder schot. Waar diende dit allemaal voor?.
Wil je mijn agressie uit me halen?. Ik greep hem bij zijn kraag en trok hem overeind.
Dat kan je niet schreeuwde ik terwijl ik hem een klap met het pistool gaf.
Ik kan mijn agressie uit me halen door te praten of te schrijven, niet door te vechten en alles te geven tot ik erbij neerval zei ik.
Crane rende naar Decker toe en hielp hem overeind.
Een gouden kans om ze allebei om zeep te helpen, maar ik gooide het pistool naast Decker neer op de grond.
Ik liep terug naar mijn cel en pakte een dossier van mijn baas uit mijn tas en begon die door te bladeren.

Decker:

Het was niet de bedoeling dat Flykie bij zijn paard zou zitten.
Ik drukte hem tegen de grond en wou zijn boeien weer omdoen, tot hij me van zich af sloeg Surprised

Hij hield me meteen onder schot Shocked

ik schrok zo erg van zijn reactie dat ik maar stil bleef.
Nog geen seconde later kreeg ik een klap met het pistool en viel op de grond.
Crane hielp me overeind en gaf mij m'n pistool terug. Ik zag Flykie naar zijn cel lopen Surprised

.
Ik kon mijn ogen niet geloven. Hij was nu al veranderd Confused

. Ongelovelijk zei Crane.

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

FACE

Claire en ik dansten tot de band vertrok en uiteindelijk ook de stereo achter de bar werd uitgezet. Ik nam haar mee naar het bankje waar we niet zo lang geleden ook zaten, voor ons eerste afscheid.
"Ik ben blij dat we nog wat langer bij elkaar konden zijn, Face." zegt Claire zachtjes terwijl ze dicht tegen me aan kruipt. "Ik vind het nog steeds niet leuk om afscheid te moeten nemen, maar we hebben in ieder geval wat langer de tijd gekregen om elkaar een klein beetje te leren kennen. En daar heb ik vrede mee."
Ik kijk haar aan en bekijk haar gezicht. Het is toch wel interessant hoe je in 2 weken tijd een gezicht heel anders gaat bekijken: eerst zag ik haar als een spetter op een motor en nu raakt m'n eerste liefde, die non werd, een beetje op de achtergrond. Dat hebben nog niet veel vrouwen voor elkaar gekregen.
"Claire, de meeste keren neem ik gemakkelijk afscheid van de vrouwen die we bij opdrachten tegen komen of die ik hier en daar ontmoet. Maar deze keer is het anders...."
We blijven nog een poosje zitten, beide in gedachte. Af en toe glijdt er een glimlach over ons gezicht en halen we herinneringen op aan wat we deze weken beleefden.
Als er een fris windje opsteekt neem ik haar dicht bij me en kussen we tot de eerste haan kraait.
In de ochtendschemering breng ik haar naar huis. "Dank je wel, lieve Claire, tot ziens."
Nog een kus bij de voordeur, het is de tederste kus die ik ooit iemand gegeven heb.

In het hotel loopt iemand alweer te werken als ik binnenkom.
Ik kruip in m'n bed en ben gewend om tevreden en opgelucht in slaap te vallen na het zoveelste avontuurtje.
Nu voel ik ze merkwaardig genoeg een beetje triest. Zal ik het toch nog leren om me aan iemand te hechten? vraag ik me verwonderd af.

CAMELEON

In m'n "nieuwe" outfit loop ik de zaal weer in. Vreemd, maar ik voel me nu wat zekerder dan daarnet in Zorrokostuum en loop tussen de groepjes mensen door op zoek naar iemand die ik kan vragen om te dansen.
Het lijkt wel alsof er op mijn pak staat geschreven: in dit pak zit Cameleon, want soms deinzen mensen gewoon achteruit als ik aan kom lopen.
Als ik een rondje om de dansvloer heb gemaakt en nog steeds niemand heb gevonden die met me wil dansen, geef ik de moed op.
Volgens mij voelen ze het dat ik het ben, denk ik vertwijfeld.
Ik drink nog even wat en besluit om te gaan.
Net voor ik de zaal uit loop tikt er iemand op m'n schouder. Verbaasd draai ik me om en ik kijk in een allerliefst geschminkt kattenkopje.
"Eindelijk heb ik een mooie kater gevonden" lacht ze, "ga je mee dansen?"
Ik weet even niet wat me overkomt en stamel: "Eh..ja...eh...dat kan ik wel doen, ja..."
De rest van de avond verloopt als in een droom: heerlijk dansen en eindelijk weer eens even lol maken. Dat was lang geleden...
Als het meisje door haar vriendin wordt opgehaald om naar huis te gaan, kijkt die vriendin me even strak aan en ik zie aan haar dat ze twijfelt of ik het wel of niet ben.
Het meisje met wie ik heb gedanst geeft me spontaan een kus op m'n wang en zwaait nog even als ze naar buiten loopt.
Haar vriendin kijkt nog eens wantrouwend om. Ik zwaai even en vermoed dat ze haar vriendin nu een heel verhaal gaat opdissen over wie ik eigenlijk misschien wel ben.
Gek, maar eigenlijk kan me dat eventjes helemaal niets schelen!
Het werd onverwacht een leuke avond. Ik loop fluitend naar m'n motor en kruip niet veel later met een glimlach op m'n gezicht onder de wol.

JOHN

Blijkbaar had ik iets verkeerds gezegd of had ik een gevoelige snaar geraakt bij Flykie.
Hij stuift op, pakt mij bij m'n kraag en drukt me tegen de muur.
Ik schrik me rot en weet dat ik gelijk heb: Flykie is net een vulkaan die bij het minste of geringste uitbarst, zoveel woede en frustratie zit er in hem.
Zo plotseling als hij me vastpakte, zo laat hij me ook weer los.
"Sorry" zegt Flykie en gaat op bed zitten.
Er wordt geklopt en ik wordt verzocht om te vertrekken: einde bezoekuur. Ik trek m'n kleding recht en volg de soldaat die me naar de poort zal brengen.
Bij de deur draai ik me even om: "Flyk, als je me nodig hebt, mag je me altijd bellen."

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Flykie:

Tijdens het doorbladeren van het dossier kwam ik niets bijzonders meer tegen.
Ik legde het dossier weg en zag dat de avond al begon te vallen.
Ik zuchtte. De woorden van John hadden iets met me gedaan Confused

. Alleen Decker maakte me er niet rustiger mee Mad

.
Misschien wordt het eens tijd om ergens anders eens goed te overnachten. Ik dacht na.
Nu weggaan zou wel een verkeerde indruk achterlaten dacht ik bij mezelf. Ik wou weg, het maakte niet uit waarheen Confused

.
In ieder geval weg uit deze basis, het begon me langzamerhand op me zenuwen te werken.
Misschien bij John?. Neeuh dan ben ik Cameleon en die Harry alleen maar tot last dacht ik bij mezelf.
Na lang nadenken had ik het. Ik sliep vaak bij mijn paard. Het gaf me een ontspannend en rustig gevoel Very Happy

.
Ik besloot naar Decker zijn kantoor te lopen. Toen ik aanklopte, kwamen er 2 soldaten die me aankeken. Het is goed zei Decker.
Ik liep door en ging zitten.

Decker:

Ik zat onderuit gezakt in me stoel en dacht na over Flykie.
Hij zat pas een week in de cel en dan al zo veranderen Confused

. Ik snapte het even niet meer.
Één verkeerd woord kan hem al zo kwaad maken. Crane kwam ook bij me zitten.
Zeg Crane, hoe denk jij over de vooruitgang van Flykie zijn gedrag?.
Op wat kleine dingen na, vind ik het al erg goed gaan moet ik zeggen zei hij.
Die actie, dat hij naar zijn cel liep vond ik helemaal verrassend Confused

.
Plots kwam Flykie binnen. De 2 soldaten die hem tegenhielden gaf ik het teken dat hij kon komen.
Waar kan ik je mee helpen? vroeg ik. Crane die keek hem aan.
"Is het mogelijk om bij mijn paard te overnachten?" vroeg Flykie opeens.
Ik keek Flykie verbaasd aan. Hij was verder ook stil en keek mij aan. Ja is goed, als je je daarmee beter voelt....
Maar waar wil je op liggen dan? vroeg ik aan hem. Flykie haalde zijn schouders op.
Desnoods op wat hooi ofzo, dat ligt wel lekker zei hij met een glimlach. Als je hem niet smeert mag het, deal? zei ik.
Deal zei Flykie en we schudden elkaar de hand. Ik bracht Flykie naar zijn paard. Het paard was duidelijk blij om zijn baas te zien.
Flykie had zijn tas meegenomen en legde die bij het hooi neer. Hij viel al snel in slaap en zijn paard lag bij hem.
Ik liet ze maar slapen en ging naar mijn bed. Crane was ook erg vermoeid en ging ook naar zijn bed. We sliepen allemaal al snel.

Murdock

Uiteindelijk was ik dan toch in slaap gevallen. Rond het middaguur kwam ik slaperig mijn bed uit.
Face was al aangekleed en was bezig zijn vele kleren in zijn koffer te stoppen.
Toen hij merkte dat ik wakker was, grijnsde ik, maar zei niets. Ik wilde het even voor mezelf houden. Face merkte het en lachte; 'zo... Murdock op liefdespad?' Ik knikte lachend en zwaaide mijn benen uit bed. Ik moest nog even een fotootje zien te regelen voor Amanda, en een foto van haar voor mij.
Ik waste me, kleedde me aan en begon ook mijn kleren op te vouwen, hetzij met enorme tegenzin. Ik propte alles een beetje in mijn weekendtas..
Er was nog ruimte over, wat voor mijn zorropak was... Ik wilde het aan Amanda geven als aandenken, maar het masker en de handschoenen wilde ik zelf houden.
Calvin had mijn pak netje opgevouwen neergelegd bij de deur, zoals we hadden afgesproken. Ik haalde het masker en de handschoenen uit het bundeltje en stopte de rest in een plastic zak.
Met langzame bewegingen stopte ik het masker en de handschoenen liefkozend bij de rest van mijn spullen..
Face was ondertussen ook al klaar en verdween snel naar Claire. Ik was er niet aan toe; wéér afscheid nemen.. Maar ik nam wel een blad en pen en begon te proberen een brief te schrijven.
50 proppen papier en twee pennen verder had ik eindelijk op papier staan wat ik wilde en hoe ik het wilde.
Ik stopte het bij mijn zorropak in de plastic zak. In de envelop stopte ik een bloem, die ook in het boeket zat en die ook op de open plek had gelegen.
Ik liep de kamer uit, naar de kamer van BA en Hannibal. Zij hadden hun spullen ook ingepakt en de tassen stonden naast de deur.
Hannibal stak zijn sigaar op en zei; 'mensen, het was leuk, maar laten we nu gaan. Murdock, je moet terug naar de VA...'
Van BA vernam ik dat ook zij het erg naar hun zin hadden gehad, met leuke dames gedanst en Hannibal had zelfs gezoend bleek later.
Ik zei; 'ik moet nog even iemand gedag zeggen' en ik liep de kamer uit. Hannibal trok de logische conclusie dat ik naar Amanda was, maar nee.. ik was naar Cameleon gegaan.
Ik klopte aan en hij deed de deur open. Ik schudden hem de hand en zei; 'bedankt voor je hulp gisteren. Het was geweldig. Dank je.'
Cameleon wuifde alles weg, en ik zei; 'wij gaan nu weg, wil je een beetje op Amanda letten alsjeblieft? And please, take care of yourself. Je bent een topguy, je slaat je er wel doorheen. Als je me nodig hebt, hier heb je mijn nummer en adres.' Ik gaf Calvin een notitieblaadje.
We namen afscheid en ik liep het bospad af.
Toen ik in het dorp kwam, reed de Van net weg. Het hele dorp stond op de uitkijk, en ik zocht Amanda. Ze was nergens, en toen ik aan Claire vroeg waar ze was, zei Claire; 'ze dacht dat je geen afscheid wilde nemen, en is terug naar haar huis.'
Ik keek haar met grote ogen aan. BA toeterde, hij wilde naar zijn kinderen en ik raakte een beetje in de stress.
Ik rende naar de Van en zei dat ze alvast mochten gaan; ik had de helicopter immers nog!
Ze reden weg, en de dorpeling verspreidden zich. Bij Claire waren er tranen in haar ogen. Ik vroeg me af hoe Amanda zich wel niet zou voelen..
Snel haaste ik me naar haar huis.
Ik belde aan en het duurde lang voor Amanda open deed. Haar mascara was helemaal uitgelopen en haar ogen waren roodomrand.
Met een geschokte blik in haar ogen kwam er even later een glimlach. Ik keek haar even teder aan en zei, terwijl ik haar de plastic tas gaf; 'dit is voor jou.. Er zit een brief in met mijn adres, mocht je me ooit.. nodig.. hebben..'
Met een droevige blik in haar ogen keek ze me aan. Ik boog me naar haar toe en gaf haar een zachte lange zoen. Langzaam trok ik mijn hoofd weg terwijl ik haar strak aankeek, en veegde met mijn vinger een traan uit haar ooghoek.
Met mijn vinger wreef ik over haar wang en draaide me toen om.
Toen ik een paar meter verder was, draaide ik me om. Amanda stond in de deuropening naar me te kijken. Ze gaf me een kushand en deed de deur dicht. Mijn schouders zakten naar beneden en het begon te regenen. Ik haalde even diep adem en trok toen een sprintje naar de chopper.

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

JOHN

Het is gelukkig stil op straat als ik terugloop naar Harry, waar m'n auto staat.
Harry ziet me aankomen en neemt me mee naar de keuken. "Zo te zien kun jij wel wat koffie gebruiken..." zegt hij terwijl hij m'n gezicht monstert.
Hij geeft me de gelegenheid om zelf met m'n verhaal over het bezoek aan Flykie te komen.
We zitten achter een paar grote mokken met verse, dampende koffie als ik van wal steek. Soms moet ik even stoppen als ik een brok in m'n keel voel.
"Volgens mij hebben de bewakers achter de deur gestaan, want Flykie had me net losgelaten toen ze me kwamen vertellen dat het bezoekuur voorbij was." besluit ik m'n relaas.
We zitten een poosje zwijgend in onze koffie te roeren.
"Harry, wil je me op de hoogte houden als je iets over Flykie hoort in het dorp of van hemzelf?" terwijl ik opsta en aanstalten maak om naar huis te gaan. "Ik weet niet of hij mij zal bellen, misschien is ie daar te trots voor of hij schaamt zich om hulp te vragen."
"Doe ik. En als ik iets anders voor je kan of moet doen dan laat jij dat weten, o.k.?"
We omhelzen elkaar even en dan stap ik in m'n autootje.
Onderweg zet ik de autoradio aan om afleiding te hebben, want Flykie spookt de hele tijd door m'n hoofd.

CAMELEON

Gelukkig had ik tegen Harry gezegd dat ik na het feest wellicht uit zou willen slapen en dus later kwam.
Om een uur of 10 kwam ik goedgemutst het erf op, ik groette Harry met een joviale zwaai en begon fluitend aan m'n werk.
Met lunchtijd riep Harry me binnen. "Volgens mij heb jij een leuke avond gehad, ik heb je nog niet zo vrolijk meegemaakt."
"Ja, soms lijken er wonderen te gebeuren, Harry. Ik was bijna de zaal uit toen een meisje, die ook als kat verkleed was, me vroeg te komen dansen.
Ik had de moed al bijna opgegeven. Iedereen leek me te herkennen en me te ontwijken. Wat ik wel kan begrijpen overigens. Maar....ik heb het beregoed naar m'n zin gehad."
Na het eten realiseer ik me ineens: "Als we elkaar nu op straat zouden tegen komen, zouden we elkaar niet eens herkennen...eigenlijk is dat wel zonde...En ik heb niet eens haar naam gevraagd."
"Je zei toch dat ze met een vriendin op het feest was? Ken je die dan misschien?"vraagt Harry.
"Kennen niet, nee, maar ik zou haar wel hèrkennen. Ze keek me dan toch een partij vals naar me! Volgens mij zag ze dat ik het was en heeft ze haar vriendin inmiddels zo gehersenspoeld, dat dat meisje nu het gevoel heeft met een vreselijke crimineel gedanst te hebben.... Hmmm....dan heeft ze nog gelijk ook." besluit ik met een grijns als een boer met kiespijn.

's Middags onder het werk vergeet ik het feest even en concentreer ik me op de machines en het hout. Maar eenmaal thuis zie ik telkens weer dat lieve poezesnuitje voor me: dat moment dat ik haar voor het eerst zag, toen ik me omdraaide...
Hoe zou ze er in het echt uitzien? Het enige houvast dat ik heb is haar lengte....ze legde haar hoofd tegen m'n schouder tijdens een romantisch liedje... En de kleur van haar haar: er kwam een dieprode krullende lok onder haar kattenpruik vandaan....

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Flykie/Decker:

Ik werd de volgende dag laat in de middag wakker. Ik had heel vast geslapen.
Ik keek naar buiten, het had hard geregend zo te zien. Ook mijn paard was wakker.
Ik rekte mij is goed uit en streek wat door mijn haren.
Er was geen hond te bekennen op de basis. Ik keek om me heen.
Even later kwam Decker zijn kantoor uit en liep naar me toe. Hij keek me aan.
Je ziet er goed uit zei hij. Ik glimlachte. Ik heb ook goed geslapen zei ik.
Hij kwam naast me zitten en keek me een hele tijd aan. Wat is er? vroeg ik.
Toen hij een arm om me heen sloeg, stond ik meteen op. Rustig ik doe je niks zei Decker.
Daarna legde hij zijn arm op me schouder. Ik slikte. De woorden van John deden me goed.
Kom is mee zei Decker opeens. Crane nam mijn tas mee Confused

.
We liepen Decker zijn kantoor in, waar nog meer computers stonden.
Crane ging meteen achter zijn bureau zitten. Decker liep naar een leeg bureau.
Dit is jou bureau Fly zei hij opeens Shocked

. Ik keek hem vol verbazing aan.
Ik neem je vervroegd aan als een MP soldaat zei hij met een glimlach. Ik glimlachte en ging zitten achter me bureau.
Ik kon het zelf nog amper geloven. Decker gaf mij m'n login gegevens en ik zat in het systeem van de MP.
Hij kwam ook al aan met wat papieren. Zoek eens uit, waar deze criminelen op dit moment zitten.
Dan kan ik een arrestatieteam erop af sturen Wink

. Je mag alles gebruiken. Ik deed mijn werk en snuffelde daarna ook wat in het systeem.
Toen ik mijn werk had gedaan, had ik de papieren geprint en legde dat op Decker zijn bureau neer. De locaties en familie info zei ik Wink

.
Mooi dank je, ga maar iets voor jezelf doen zei Decker opeens Surprised

. Hij gaf me een knipoog en ik liep het kantoor uit.
Ik was nu een echte MP soldaat. Het wordt tijd voor mijn eerste opdracht zei ik tegen mezelf.
Ik pakte mijn telefoon.
Aan de ene kant wou ik John nog wel een keer zien, maar aan de andere kant had ik er wel vrede mee dat hij wegging.
Hij woonde notabene een 50 tal kilometer verderop Sad

.
Ik stuurde hem een smsje, of hij een keer mee wou naar het graf van mijn ouders Embarassed

.
Bellen durfde ik gewoon niet. Als Decker me vertrouwt zat ik eraan te denken om eens onverwacht langs te gaan bij hem.

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

Om in de sfeer van de jaren 80 te blijven verander ik sms in telegram.

JOHN

Na mijn bezoek aan Flykie vertelde ik aan m'n vrouw wat ik beleefd had.
Ze vond dat ik er goed aan gedaan had om hem dat advies te geven.
Ik had geen flauw idee of Flykie me nog eens zou bellen, het leek me niet iemand die gemakkelijk iemand om hulp vraagt.
We hadden ons gewone leventje weer opgepakt en zaten in de tuin van het lekkere weer te genieten. M'n vrouw zat te lezen in tijdschriften en ik had een stapel kranten voor me liggen.
Als er gebeld wordt loop ik op m'n gemak naar de voordeur en ben verbaasd als er iemand van het postkantoor een envelop aan me overhandigd: "Een telegram voor u, sir. Prettige dag verder." Hij tikt tegen z'n pet als groet en stapt weer in de postauto.
Een telegram? Da's lang geleden dat ik zoiets kreeg...
Ik loop terug naar m'n gemakkelijke tuinstoel en maak daar de envelop open. Het is een bericht van Flykie....
JOHN
SAMEN GRAF PA EN MA BEZOEKEN?
BEL BASIS WANNEER.
FLYKIE
M'n vrouw kijkt naar me als ik stil naar het bericht blijf staren.
"Goed nieuws of slecht nieuws, John?" Ik kijk haar met een serieuze blik aan: "Een verzoek. Flykie vraagt of we samen het graf van zijn ouders kunnen gaan bezoeken."
"Daar is ie niet meer geweest sinds hij voor de Baas ging werken, hè?"
"Nee, dat klopt. Ik denk dat ie er graag naar toe wil, maar er als een berg tegenop ziet."
"Zeg, John, maar als ie net pas aan zijn straf is begonnen, kan hij dan nu al verlof krijgen?"
"Hmmm, daar zeg je me wat...Ik moet daar eerst eens wat meer over weten. Straks gebruikt ie zo'n bezoek om te vluchten en zit ik tot over m'n oren in de problemen...medeplichtig en zo...."
Ik sta op en ga in het kantoortje aan m'n bureau zitten. Ik zoek het telefoonnummer van de mp-basis waar Flykie zit.
Als de telefoon wordt opgenomen vraag ik naar kolonel Decker.
"Goede middag, Kolonel Decker hier. Met wie spreek ik?"
Goede middag, meneer ....eh...Kolonel, u spreekt met John, de oom van Flykie. Zojuist ontving ik een telegram van Flykie met het verzoek om samen met mij het graf van zijn ouders te bezoeken.
Nu wil ik dat graag doen, maar m'n vrouw en ik vroegen ons af of iemand die net zijn straf begint uit te zitten al verlof krijgt voor zulke doeleinden? Ik kan me voorstellen dat het goed voor zijn verwerkingsproces is, maar mag hij al alleen, gewoon met mij, op stap of sturen jullie hem, ons, dan met een mp-wagen en bewakers?"

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Decker:

Toen ik de oom van Flykie aan de telefoon had keek ik verbaasd naar Flykie.
Hij had me hier nog niet over verteld. Ik besloot me weer te richten op het telefoongesprek.
Hij was samen met Crane een plan van bewaking op de basis aan het maken.
Tot nu toe gedraagt Flykie zich erg goed, dus ik zie geen enkel probleem in het verlenen van verlof.
Het zal hem zeker goed doen, maar als je het niet vertrouwt dan stuur ik wel een paar soldaten mee die dan bij de uitgang blijven wachten.
Wat jij zelf prettiger vind zei ik. Als je met een MP wagen daarheen wilt, dan zorg ik wel voor vervoer.
Aangezien je ook ver hier vandaan woont, kan ik eventueel ook nog voor een slaapplaats zorgen zei ik.
Kan me wel voorstellen dat je hierover informeert maar het is geen probleem.
Na een telefoongesprek van een half uur verbrak ik de verbinding. We hadden volgende week vrijdag afgesproken.
Ik liep naar Flykie toe. Fly heb je even? vroeg ik. Nee heeft ie niet zei Crane met een lach. Flykie keek me aan. Ja ik heb wel even zei hij.

Flykie:

Ik was samen met Crane een plan van bewaking op de basis aan het opstellen toen Decker zijn telefoon ging.
Hij nam op en voerde een gesprek. Zou dat John zijn? zat ik in me gedachten.
Ik keek naar Decker en probeerde het gesprek een beetje te volgen. Mijn naam werd wel genoemd Confused

.
Even later tikte Crane op mijn schouder. Blijf je er even bij? zei hij met een glimlach.
Ja natuurlijk zei ik. We gingen verder met het plan. Na een paar uur vlot puzzelen lukte het ons om ook de planning nog te maken Very Happy

.
Even later wou Decker me spreken. We liepen naar de gang. Ik had zojuist je oom aan de telefoon.
Je zou naar het graf van je ouders willen begreep ik van hem zei Decker. Ik knikte.
Als je dat graag wilt, had je het ook tegen mij kunnen zeggen, dan regel ik het voor je zei Decker.
Ik was bang dat je het niet goed zou vinden zei ik. Dat kan ik me wel voorstellen, maar je gedraagt je zo goed.
Normaal gesproken mag zoiets ook niet, maar ik maak een uitzondering voor je. Je oom wilt graag met je mee.
Volgende week vrijdag hebben we afgesproken.
Hij komt dan naar de MP basis om je op te halen zei Decker.
Oke is goed zei ik.
Wat als er familie bij dat graf staat Sad

zouden ze het mij kunnen vergeven dat ik de moord niet kon voorkomen Sad

.
Ik durfde er niet bij na te denken.
Ik had al zolang niets meer van me laten horen Confused

.

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

JOHN

Het gesprek met Kolonel Decker verliep prettig. Hij was eerst wel verbaasd, blijkbaar wist hij niets van het telegram af.
Ik begreep dat Flykie aan het werk gezet was op kantoor, omdat hij zich goed gedraagt. Zou ons gesprek hem dan toch goed hebben gedaan?
Ik zei tegen Kol. Decker dat ik er even over na wilde denken met wat voor vervoer we moeten gaan en dat ik hem dat tijdig zal laten weten. Ik denk dat enige beveiliging geen kwaad kan....
Hij bood me overnachtingsmogelijkheden aan op de mp-basis, maar ik geloof dat ik liever naar Harry toe ga.

"Hallo Harry, met John."
"Goede avond, John. Goed om je weer te horen. Vertel, heb je nieuws?"
"Ja! Ik kreeg aan het begin van de avond een telegram van Flykie. Hij wil met mij een keer naar het graf van zijn ouders. Daar is ie sinds ie met de Baas omging niet meer geweest.
Nou heb ik net kol. Decker gebeld om daarover te praten. Volgende week vrijdag gaat het gebeuren. Ik mag van hem op de basis blijven overnachten. Maar ik zie dat niet zo zitten. Zou ik nog een keer van jouw gastenkamer gebruik mogen maken? Of ben ik dan te brutaal?"
"John, je weet toch dat je welkom bent hier? Mits er niet in één keer 10 nieuwe familieleden uit de lucht komen vallen die hun ome Harry eens een keer willen bezoeken, is die kamer voor jou volgende week."
"Harry, geweldig. Misschien kunnen we 's avonds weer eens als vroeger naar onze oude kroeg gaan....of bestaat die niet meer?"
"Nou....die kroeg bestaat nog wel, maar 't is niet meer zoals vroeger. Er zit nou ook een disco in, voor de jeugd, snap je? Die tijd met een biertje en rustige countrymuziek op de achtergrond is voorbij, John. Tegenwoordig moet je je bier vasthouden, anders loopt ie op de maat van de muziek de tafel af, ha ha ha ha ha."

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Flykie/Decker:

Na het werk liep ik met Decker naar boven. Hij wou mij iets laten zien Confused

.
Fly je krijgt je kamer terug op de voorwaarde dat je je ook gedraagt zei Decker.
Ik keek hem vol ongeloof aan. Je kan hier blijven overnachten, aangezien je nog geen verblijfplaats hebt.
Dank je wel zei ik met een kleine glimlach. Richt je kamer maar even in. Ik ging mijn spullen halen en deed mijn kleding in de kledingkast.
Ik liep wat rond in mijn kamer en kwam een kast tegen waar ik mijn wapens in kon doen.
Ik had alles netjes op een rij gezet en sloot de deur. Daarna zette ik mijn tas op me bed neer en haalde de foto van mijn ouders uit me tas. Het moment van de moord spookte weer even door mijn hoofd.
Waarom nou jullie zei ik zachtjes Sad

. Ik zuchtte en keek wat om me heen.
Toevallig lag er nog een fotolijstje die precies groot genoeg was. Ik deed de foto in het lijstje en zette het op m'n nachtkastje neer.
Ook legde ik mijn boek op het nachtkastje neer en de dossiers die ik bij me had, stopte ik in een lade. Mijn tas schoof ik onder het bed.
Ik ging op mijn bed liggen en staarde wat naar het plafond, totdat Decker even later binnenkwam Shocked

.
Ik schrok me dood, sprong van mijn bed en ging in mijn vechthouding staan.
Rustig ik ben het zei Decker. Had je niet even kunnen kloppen? zei ik.
Dat had gekund ja, maar daar had ik geen tijd voor Wink

.
Ik begon te lachen. Hij gaf me een MP pak Surprised

.
Morgen gaan we 2 misdadigers arresteren, maar we hebben een man tekort. Zou jij willen assisteren? vroeg Decker me.
Ja graag zelfs zei ik met een grote smile Very Happy

.
Mooi, zorg dan dat je om 9:00 uur klaar staat om te vertrekken.
Je krijgt morgen je m16 van mij.
Ik kon het allemaal niet meer geloven en nam het pak aan.
Zie je morgen zei Decker terwijl hij de kamer verliet.
Van al het werk was ik erg vermoeid. Ik liep nog even naar mijn paard en knuffelde hem. Daarna liep ik naar mijn kamer en ging op mijn bed liggen.
Ik viel al snel in slaap.

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

CAMELEON

"Zeg Harry, ik ga die Decker toch nog eens bellen, hoor. Dat hij die afspraak niet is nagekomen vind ik toch raar."
"En dan? Ga je hem dan bekennen dat je hem bij de basis vandaan wilde lokken?"
"Nee, dat hoeft ie niet te weten. Maar ik wil hem wel alsnog m'n voornemen voorleggen. Nu ik heb besloten om hier in 't dorp te blijven wonen, vind ik dat ik moet laten zien dat ik ook in staat ben om een nuttige burger te zijn."

"Hallo, met Calvin Mellerby, mag ik kolonel Decker spreken?"
Blijkbaar zit de man op zijn kantoor, want ik heb hem al snel aan de lijn.
"Goede morgen, kolonel. Ik had een paar dagen geleden een afspraak met u gemaakt, maar u bent niet geweest. Kan ik op korte termijn een nieuwe afspraak met u maken?"
"Mag ik weten waarover je met mij wilt praten?"
"Jawel. Ik wil hier in het dorp blijven wonen en werken en wil laten zien dat ik niet alleen mensen kan ontvoeren. De rest hoort u bij een kop koffie. Wanneer kunnen Harry en ik u verwachten?"

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Decker:

Ik was die afspraak helemaal vergeten en wist even niets meer te zeggen door de telefoon.
Die vent vertrouwde ik ook niet helemaal. Ik bladerde mijn agenda even door en zag dat ik een gaatje had morgen.
Ik heb eventueel voor morgen wel een plek vrij in mijn agenda, maar dat is maximaal een half uur zei ik.
We spraken voor morgen af en ik verbrak de verbinding.
Ik liep naar boven en ging even bij Flykie kijken. Toen ik boven aankwam sliep hij nog. Het was ondertussen al 15:00 uur.
Ik maakte hem wakker. Hey Fly wordt is wakker riep ik. Hij opende zijn ogen langzaam en keek mij aan.
Opstaan maat, we hebben nog wat aangiftes te verwerken zei ik. Hij rekte zich uit en ik liep ondertussen al naar beneden.

Flykie:

Toen Decker me wakker kwam maken, opende ik mijn ogen langzaam.
Ik had de eerste paar dagen dat ik in de cel zat, geen oog dichtgedaan.
Het inhalen van mijn slaap was wel erg lekker Razz

.
Ik deed mijn MP pak aan en liep naar beneden en ging daarna achter mijn pc zitten.
Na het inloggen, haalde ik wat drinken voor Decker, Crane en mijzelf.
Ik begon met het verwerken van aangiftes en daarna mocht ik weer wat misdadigers localiseren Very Happy

.