The A-team Fans V3.0 ~ Bekijk onderwerp - Melee 13: When the bullet hits the costume

Murdock:

Geschrokken kijken de twee dames ontzet om zich heen. Ik kijk het grinnikend aan.
Ze liggen half over elkaar heen, en ik besluit dat een van de twee mijn stoel wel mag. Ik sta op, en kruip naar achteren, waar ik op de munitiekist ga zitten. Amanda neemt mijn plek dankbaar in ontvangst. Face zit een beetje Claire aan te staren en al zijn charmes op Claire los te laten.
Eerst kijk ik het lachend aan, maar dan zie ik dat Claire zich ongemakkelijk gaat voelen.
Uiteindelijk zeg ik tegen haar; 'kom maar hier zitten. Pas op voor mijn glazen bol, mijn vogeltje, ga niet op mijn kostuum zitten en.. ben je trouwens bang voor honden'; val ik mezelf in de rede?
BA doet ondertussen erg hard zijn best de drempels en bochten niet te vermijden, terwijl hij het gaspedaal door de vloer heen trapt.
Smekend vraag ik aan Hannibal; 'Mag ik? Please, please, please???' Ik kijk hem met smekende ogen aan.
Hannibal weet meteen wat ik bedoel en knikt. Ik pak een M16, kijk Claire even aan en zeg; 'kijk maar even uit, ik heb even ruimte nodig'.
Eerst druk ik mijn pet even stevig op mijn hoofd, en zeg tegen mijn vogeltje; 'even uitkijken meis. Ga maar naast Billy zitten.' Ze kijkt me met een schuin kopje aan en ik glimlach. 'Ga maar'
Ik gooi de deuren open en ga languit liggen. Ik mik op de banden van Deckers auto's en schiet de banden lek. De MP laat dat niet op zich zitten en schiet net zo hard terug, richting de open deuren van de Van.
Met moeite trek ik de deuren dicht, en de kogels ketsen er op af.

Claire

Nog voordat ik me uberhaupt af kan vragen wat er gebeurd, wordt ik al door Face het zwarte busje ingetrokken. Met een hoofd van; what the pudding?!? kijk ik om me heen terwijl het busje wegscheurt.
Hannibal begint uit te leggen wat eraan de hand is, maar dat dringt nauwelijks tot me door. We krabbelen omhoog en iedereen vind een plekje. Ik kom naast Face te zitten. Pas dan besef ik dat we met een hoge snelheid over de weg scheuren en dat de knallen die ik hoor kogels zijn die het busje misschien maar op een haar na missen.
Opeens merk ik dat ik aangestaard wordt. Face kijkt me met een charmante glimlach aan en ik begin me een beetje verlegen te voelen door al die aandacht.
Murdock schijnt dit op te merken, en hoewel ik het misschien een beetje jammer vind, ga ik toch in op het aanbod van Murdock om naast hem te komen zitten.
Rustig maar hoor; ik kijk wel uit voor je vogel glimlachte ik..
En bang voor honden"? Nee, hoezo?
Opeens haald Murdock een m16 tevoorschijn en ik schuif van schrik weer een beetje meer naar Face toe. De snelheid van de van is wel tof, ik hield van snelheid, maar die geweren.. wow.. Ik had er veel over gelezen,maar ze eigenlijk nooit in het echt gezien..
Benauwd kijk ik Face even aan en kijk dan bezorgd naar Amanda die helemaal bleek ziet..

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Decker/Crane:

Verbaasd keek ik het busje van het team na.
Hij was weer ontsnapt en ik schudde mijn hoofd.
Ik rende naar mijn soldaten toe. Twee waren gewond geraakt door het vuurgevecht.
Gaat het met jullie? vroeg ik. Ze knikten en stond op, maar liepen erg mank.
Ik knikte naar Crane en hij liet een soldaat op hem steunen en samen liepen ze naar de jeep.
Kom maar zei ik tegen de andere soldaat. Hij steunde op mij en we liepen naar de jeep.
Ik pakte me walkietalkie. Zet plan B in werking zei ik. Ze zijn in noordelijke richting vertrokken.
Crane reed weer terug naar de basis en ik verzorgde daar samen met een dokter de gewonde soldaten.
Ik had een paar wegversperringen in mijn plan verwerkt en hoopte dat we ze op die manier konden pakken.

Flykie:
Ik keek op mijn horloge. Over 2 uur zou de Halloweenparty beginnen.
Het is tijd om de kostuums aan te doen en daarna naar die party te gaan Wink

zei ik.
Je plan klinkt erg goed, maar ik ga wel meteen op de burgemeester af en leer hem een lesje.
Jij houdt de boel in de gaten en als het misgaat los je een schot in de lucht.
Als die burgemeester probeert te ontsnappen, sla ik hem bewusteloos.
We houden contact via een oorcummunicator. Ik haalde 2 communicators tevoorschijn en gaf er één aan Cameleon.
Laat dat ding niet vallen, anders is ie kapot Wink

.

amanda
Ik wordt in de van getrokken, en we rijden gelijk weg.. Ik heb ze helaas nog niet kunne vertellen dat ik een beetje wagenziek ben, en ik blijf maar gewoon rustig zitten, in de hoop dat het goed afloopt... Ik zie dat Claire bezorgt naar me kijkt, en ik knipoog even geruststellend naar haar.. Gelukkig zijn de schoten nu opgehouden, omdat Murdock de autobanden van de MP lek heeft geschoten. We rijden nog een stuk door totdat we in de verte een hoop politieauto's zien staan... Foute boel, denk ik bij mezelf, en ik kijk even bang naar de rest van het team. Als ze nu worden opgepakt krijgen we nooit hulp...

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

CAMELEON

"Thanks, Flyk."
Ik pakte de communicator aan en bekeek het miniscule dingetje eens goed.
"Zijn die dingen echt zo kwetsbaar?"
Ik begon er een beetje mee te goochelen en Flykie stormde naar me toe.
"Doe niet zo stom, man! Straks valt ons hele plan in duigen!"
Ik had het apparaatje alweer goed in mijn hand gepakt en stelde m'n maat gerust.
"Goed, ik ga me omkleden. Je kent me straks niet meer terug, Flyk, en de rest van het dorp ook niet.....ha, ha, ha, ha, ha....."

Bij m'n kast met kostuums en attributen pak ik het nieuwste eruit.
Het is een pak dat je razendsnel kunt omdraaien, om in een seconde totaal van gedaante te veranderen.
Er zitten flink wat zakjes en vakjes in, waar ik make-up, munitie en alles wat ik nog meer denk nodig te hebben in kan verbergen. Het was flink wat werk om het te maken....maar is multifunctioneel geworden.
Ik kijk eens in de spiegel en bewonder wat ik daarin zie....
"Het is nog mooi geworden ook, zeg!"
Ik pak alles wat ik nodig heb, werp nog even een vlugge blik in de spiegel en loop naar beneden.
"Flykie, ik ben er klaar voor!'

FACE

Claire kijkt me benauwd aan, terwijl Murdock in de Van gaat liggen. Als Murdock begint te schieten schrikt ze zich een hoedje en springt pardoes naar voren.
Ik vang haar op en in een bocht valt ze op mijn schoot.
Ik sla een arm om haar heen en zeg: "Hier zit je veilig, hoor!""
Nou, Face, dat is wat je noemt een goed begin, zeg ik tegen mezelf en ik krijg een tevreden glimlach op m'n gezicht.

Murdock (Mmmm... Mijn naam en Avatar spreken toch boekdelen dacht ik zo Laughing

Sorry.. ik zal er op letten Wink

)

Toch wel een beetje jaloers keek ik naar Face. Ik bedacht me; 'misschien dat ik ook maar een keer flirtlessen bij hem moet nemen... Anders schiet ik over...'
Ik grinnikte even bij het idee.
Ineens schoot me wat te binnen. Ik keek de spierwitte Amanda aan en vroeg; 'Omdat Claire te druk bezig is, vraag ik het even aan jou.. Wanneer begint dat feest eigenlijk? We moeten ons wel voorbereiden.. Hoewelll... dat is eigenlijk Hannibals pakkieaan..!'
Ik schoof weer naar achteren en liet me tegen de deur aan vallen. Ik pakte mijn bol en draaide er wat geheimzinnig omheen. Ik tuurde diep in de bol en maakte wat zoemtoontjes, zonder me druk te maken over de wegversperring.
Zoemzoemzoem.. Zoemzoemzoen.... Ineens begon ik hard te zoemen en ik schoot overeind.
Ik draaide sneller om de bol heen en zoemde steeds harder. Ik tuurde en tuurde en zei toen met een holle stem.. 'Ik voorzie problemen.. Niet alleen nu, maar ook vanavond. Twee gemaskerde bandieten zullen verschijnen, en twee schone jonkvrouwen meenemen...
ZoemZOEMZOEM...
Ik tuurde nog even, maar zoemde steeds minder hard. Toen stopte het zoemen helemaal.
Daarna viel ik uitgeput naar achteren, en sloot mijn ogen.

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

(Murdoockie vermeld je rol !!!)

Decker/Crane:
Het team naderde één van de wegversperringen, hoorde ik van een soldaat.
Schiet die banden lek van dat busje schreeuwde ik door de telefoon.
Dat deden ze. Blijf ze onder schot houden, dan kom ik er meteen aan.
Ik verbrak de verbinding, sprong in me auto en reed met Crane als een gek naar de plaats.
Daar aangekomen keek ik verbaasd naar de soldaten. Goed werk jongens zei ik.
Ik trok Hannibal meteen uit het busje en drukte hem met veel geweld tegen de grond.
Een soldaat doorzocht zijn kleding en pakte zijn wapens af.
Ik sloeg hem meteen in de boeien en hield een pistool tegen zijn hoofd. Waag het niet om te bewegen zei ik.
De 2 meiden werden begeleid door 2 soldaten en de rest van het team werd ook gearresteerd.
En dat zijn dan 4 vliegen in 1 klap zei ik tevreden.

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

FACE

We worden allemaal uit de Van gesleurd door Deckers soldaten en in de boeien geslagen.
Ik kijk Claire en Amanda na als ze weggevoerd worden door 2 andere soldaten.
Als Claire omkijkt zie ik een gezicht vol zorgen met de onuitgesproken vraag: EN VANAVOND DAN!!!!!?
Ik trek mijn meest verontschuldigende gezicht en haal als antwoord mijn schouders op, want ik weet ook niet precies hoe dit gaat aflopen.
Ik hoop dat Hannibal snel bij ons tegen de Van wordt gezet, want dan kunnen we ten minste overleggen.
Ik kijk ondertussen rond om zwakke plekken te ontdekken in de groep soldaten.
B.A. die naast me staat trekt een gezicht als een onweerswolk.....
"Oh, nee, hè...daar zul je Decker hebben" zeg ik met een hoofdknik naar de weg tegen B.A.

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

(dan doe ik me 3de post nu Wink

)

Decker/Crane

Ik had mijn pistool nog steeds tegen Hannibal zijn hoofd.
Hij stribbelde aardig tegen. Er zat niks anders op dan hem bewusteloos te slaan en hem af te voeren.
Rustig nou, anders zal ik je bewusteloos moeten slaan zei ik.
Ik keek naar de soldaten. Neem die andere 3 mee, ik neem Smith onder bewaking in mijn auto mee.
En breng die meiden naar een verhoorkamer.
De soldaten deden wat ik zei en ik nam Hannibal mee naar de basis.
Eenmaal daar aangekomen zette ik hem geboeid en al in een cel.
De deur deed ik op slot en liep weg.
De anderen zaten ook in hun cel. Eindelijk eens succes zei ik tegen mezelf.
Bewaak ze goed zei ik.
Ik besloot naar de verhoorkamer te gaan. Daar zaten de dames, nogal overstuur.
Vertel mij eens, waarom waren jullie bij hun?.
Crane stond bij me om de boel in de gaten te houden.

Flykie:

Het begon al wat te schemeren. Ik vraag me alleen wel af, wat voor vervoersmiddel jij neemt Confused

.
Ik storm binnen met mijn paard.
Die avond was het dan zover. De Halloweenparty ging van start.
Via de oorcommunicators communiceerde ik met Cameleon.
Ik bekeek het feest van een veilige afstand. Er stond een hoop beveiliging, maar die kon ik zo omzeilen.
De hekken waren niet hoog en goed genoeg om met me paard over te springen.
Ben je klaar om binnen te vallen?. Dan storm ik als eerst naar binnen Wink

.
Ik wachtte het antwoord van mijn maat af en stond klaar voor de start.

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

CAMELEON

"Ik neem vanavond m'n Harley." antwoord ik terwijl ik m'n laarzen aantrek.
"Maar hoe wil je je gijzelaar meenemen, Flyk? Ik denk niet dat ie vrijwillig en soepel bij je achterop zal springen.... Tenzij je hem zo....(ik doe net alsof ik iemand knock out sla)... meeneemt, natuurlijk."

"Ja, dat is een goed idee, dat jij als eerst binnenstormt.
Wacht daarmee wel tot je weet dat ik bij een deur of raam ben waardoor ik naar binnen kan glippen.
Dan zorg ik voor de 2e verrassing.
Ik zal wat spulletjes meenemen waarmee het lijkt alsof de hele meute is omsingeld.
En dat terwijl we maar met z'n tweetjes zijn! Hi hi!"

Ik controleer m'n wapen en steek het in m'n koppel onder m'n kostuum.
"Flykie, waar gaan we na de party heen met onze gegijzelde "vriend"?

Claire (maakt even de opmerking: Ik vind het echt een toffe melee, mijn complimenten voor iedereen Very Happy

)

Toen Amanda knipoogte wist ik dat het wel goed met haar ging.
Pas toen merkte ik dat ik nog niet bekomen van de schrik was, maar op dat moment ging de Van door een wilde bocht heen met een behoorlijke snelheid.
Deze bocht had ik niet aan zien komen en ik belandde zo op Face zijn schoot.
Met een rood hoofd krabbelde ik overreind, maar was wel blij dat hij een arm om me heen sloeg. Dat voelde gelijk een stuk veiliger.

De opluchting was nabij toen we geen schoten meer hoorden en van Murdock te horen kregen dat hij de banden van de MP wagen lek geschoten had.
Alles leek weer rustig totdat we in de verte een wegverspering zagen staan. B.A. was gedwongen af te remmen. Een naar gevoel borrelde in me op; dit kon nooit veel goeds betekenen.
Een complete stilte viel in de bus, een ware stilte voor de storm. Deze stilte, die misschien maar een seconde duurde, leek wel een eeuwigheid.
Opeens werd deze roes ruw verstoord door een mannetje in een vaag groen pakje, die Hannibal naar buiten sleurde. Het duurde niet lang voordat ook mannen het busje in kwamen stormen om ons eruit te sleuren.
Gelijk werden we gescheiden van het team. Angstig keek ik nog om en ving een blik op van de felblauwe kijkers van Face. Hij leek een gezicht van verontschuldiging te trekken. Doch straalde zijn gezicht ook iets gerustelends uit.

We werden naar een verhoorkamer gebracht en daar op twee metalen stoeltjes neergezet. Wow; dat zie je ook alleen maar in films; zei ik terwijl ik de omgeving in me op nam. Het was een koud, kaal en bovenal kil hok.
Het enigste wat er stond was een tafel met drie stoelen erom heen en een bureau lamp. Het tl-licht maakte dat de kamer een horrorachtige sfeer kreeg.
Ik mis alleen nog de bloedvlekken tegen de muren grinnikte ik hardop, maar toen ik naar rechts keek merkte ik dat Amanda dit alles behalve grappig vond. Ook ik begon me een beetje ongemakkelijk te voelen.
Toen ging opeens de deur open en kwam er een legerman de verhoorkamer ingelopen. Op zijn Badge stond Decker.. Aan zijn isinges kon ik zien dat het een kolonel was. Zijn hulpje, Crane, volgde elke voetstap en ging aan de kant staan.

Op een indringende manier keek hij ons beiden even aan; misschien was er zelfs een tikkeltje minachting in te vinden.
Waarom waren jullie bij hun; vroeg Decker nu.

Door mijn gevoel van machteloosheid en verwarring begon mijn "defense mode" al aardig op te komen. Helaas was dat geen goed teken.
Ik stond op en keek hem recht in de ogen aan.
We zijn bedreigd en deze mannen waren bereid ons wel te helpen. We zijn namelijk ook naar de politie gegaan, maar die kon niets doen omdat ze te weinig bewijs hadden. De grote puinhoop van de vernielingen en de dreigbrief waren namelijk niet genoeg voor die popo's! Deze mannen zijn bereid om ons te helpen, onze kinderen beschermen en u pakt ze op?
Wat bent u voor een Kolonel.. neej zei ik nu op een zachtere toon, wat bent u voor een man dat u deze mannen oppakt.. En dat terwijl ze ons alleen maar proberen te helpen.

Murdock

Ik zat in mijn cel, helaas gescheiden van de anderen. Om de ontsnapping maakte ik me niet druk, dat was voor Hannibal.
Maar ik maakte me wel druk om Claire en Amanda. Die blik in hun ogen; wanhoop, onbeantwoordde vragen...
Ik zuchtte even en ging even verzitten.
Claire zocht ondersteuning.., bij Face! Ik moest echt maar eens lessen in flirten gaan nemen bij Face... Hoe doet hij dat toch altijd?
Ik dacht er maar over na en kwam tot deze conclusie; ik ben niet brutaal genoeg!
Ineens verstoorde Hannibal met een fluisterstem; we zitten dan allemaal hier, en onze handen zitten dan wel vast; maar ik heb een idee!
Ik glimlachte even toen ik het plan hoorde en meteen begon ik aan de uitvoering;
Ik liet mezelf op de grond vallen en begon te doen of ik een aanval kreeg.
Verbaasd en een beetje angstig kwamen Billy en Birdie aan en ze keken me geschrokken aan. Ik gaf ze een vette knipoog en stelde ze snel even gerust. Even later kwamen de MP's aan. GEschrokken en twijfelachtig keken ze naar mij. Ik besloot alles maar uit de kast te trekken.. ( : twisted: )

amanda
ik wist niet wat me overkwam!! Claire en ik werden opeens meegesleurd door die soldaten, en in de verhoorkamer op een stoeltje geplant. De man die blijkbaar Decker heette, vroeg aan Claire waarom we bij the A-team waren. Claire antwoordde dat de politie ze niet hielp en zo. Ik merkte dat ze rustig probeerde te blijven, maar innerlijk kookte ze van woede. Ik werd langzamerhand ook boos. Wat een sukkels zeg.. Het feest is al bijna, en nu worden we hier tegengehouden door wat domme MP's... Opeens hoorde ik wat rare geluiden.. Na nog geen minuut hoorde ik dat er wat MP's aan komen rennen. 'Kolonel, Murdock krijgt een aanval, wat moeten we doen??' hoorde ik ze zeggen. Ik glimlachte in mezelf en keek even naar Claire. Ze snapte het blijkbaar niet, want ze keek me vragend en bang aan... Ik gaf haar een knipoog en fluisterde dat het wel goed zou komen... Ik keek even naar Decker, en toen naar de gang.. Als Decker nou de opdracht gaf om even naar Murdock te kijken, konden ze misschien wel ontsnappen
Toen bedacht ik wat. Ik kuchte even om Decker's aandacht op me te vestigen.. 'Ik werk in het ziekenhuis als verpleegster, misschien dat ik kan helpen?' Ik gaf Claire stiekem een schop, ten teken dat ze mee moest spelen..

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

Decker/Crane:

Toen Claire zei dat ze geholpen werden door het team slikte ik even.
Dit was de eerste keer dat ik zoiets hoorde van iemand.
Even later kwam er een soldaat naar binnengerend dat Murdock een aanval zou krijgen.
Amanda vroeg of ze hem kon helpen. Nee sorry, dat kan ik niet toestaan zei ik.
Ik ga overleggen met een generaal of we ze kunnen laten gaan voor deze uitzondering.
Ik wist dat ik dit niet leuk zou vinden, maar ik kon niet anders dan te overleggen.
Een paar uur later kwam ik terug de verhoorkamer in en keek Claire en Amanda aan.
Met Murdock komt alles goed. En ik heb de toestemming om ze te laten gaan.
Aan de ene kant was ik echt knap * maar aan de andere kant wist ik niet hoe gevaarlijk die slechteriken konden zijn.
Ik kijk wel toe van een veilige afstand en grijp in als het nodig is, dat beloof ik jullie zei ik.
Loop maar mee, dan zal ik ze voor deze keer laten gaan zei ik.
We liepen naar de cellen waar het team zat. Ik opende de celdeur van Hannibal, liep naar hem toe en trok hem overeind.
Zijn boeien maakte ik ook los en keek hem aan. Werk aan de winkel Smith zei ik.
De andere soldaten lieten Face, Murdock en BA gaan. Neem deze 2 auto's maar om naar de plaats te gaan.
Toen ze wegreden keek ik ze na.

Claire

Toen ik klaar was met mijn klaagzang keek ik Decker fel aan. Ik kookte van binnen, maar hield me zo rustig mogelijk.
Toen er soldaten binnen kwamen rennen met de mededeling dat Murdock een aanval kreeg, keek ik geschrokken naar Amanda. Hoe kon zij daar zo chill over doen? Het was wel Murdock die een aanval kreeg. Toen ze knipoogte schudde ik mijn hoofd om te laten weten dat ik niet begreep waarom ze dat deed, maar op de een of andere manier vond ik toch gemoedsrust toen Amanda me vertelde dat het goed ging komen. Alsof ik alleen maar bevestiging had gezocht en nu ik dat gevonden had, tot rust kwam.
Toen Amanda op het verhaal in begon te spelen door te zeggen dat ze in een ziekenhuis werkte; keek ik haar even verbaasd aan, maar wist gelijk wat ze van plan was.
Ik wou er net een schepje bovenop doen, toen ik de subtiele schop onder de tafel voelde. Ik had hem al door Amanda, dacht ik lachend bij mezelf.
Maar nog voordat ik ook wat wou zeggen; meldde Decker al dat het niet door kon gaan.
Hij verliet de kamer en weer zaten we twee uur lang in een verhoorkamer.
Ik keek Amanda even aan. Nou; dat is me een dagje wel. En ik dacht dat het alleen maar heuvelopwaarts kon gaan toen ik mijn lekke band zag.

Uiteindelijk kwam Decker weer naar binnen. Ik was opgelucht dat het met Murdock allemaal goed kwam. Ook beloofde hij dat hij zou opletten van een veilige afstand. Dat snap ik nou niet he; zuchtte ik diep in mijn hoofd, ze zijn te beroerd om het zelf te doen, maar hebben wel de tijd om de tegenpartij te controleren.
Zelf achteruit gezakt zitten met een donut en koffie, terwijl anderen het vuile werk doen mompelde ik een beetje mokkig.

Het team werd vrijgelaten en we kregen twee wagens waarmee we naar het dorpje konden rijden. Eenmaal aangekomen troffen we iets aan wat we nooit voor mogelijk hadden gehouden..