Ateamfans.nl forum index
Plaats nieuw bericht   Plaats reactie  <  Fanfictie  ~  Epi 3: No longer Fantasy...!
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 01-05-2008 19:59:17  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

Speciaal voor jou, lieve Marleen.

Epi 3: No longer Fantasy...!
Part 1.
Vermoeid zat ik in de Van. We hadden er al een aantal uurtjes opzitten, en ik was het spuugzat, echt spuugzat. Ik zat onderuit gezakt en keek verveeld en vermoeid naar buiten. Ik was trouwens niet de enige! Murdock, Face, B.A. en Hannibal waren het zo te zien ook behoorlijk zat.
Hannibal keek me aan en zei: ‘Marleen, we stoppen zo. Face, ga jij met haar even een hotelkamer regelen? Je verzint wel wat.’ Ik keek Face lachend aan en leefde weer een beetje op: eindelijk weer wat actie. Na een tijdje kwamen we in een klein stadje aan. Face en ik stapten uit, en we gingen naar binnen. Tot onze verbazing stonden twee mannen, met hun rug naar ons toe, gewapend met Uzi’s in de hal en ze bedreigden de vrouw die achter de balie stond. Ons hadden ze niet aan horen komen. Ik keek Face vragend aan, en hij knikte. Ik wist ondertussen wel hoe ik een persoon van achteren neer moest slaan, en met de meeste kracht die ik in me had sloeg ik de man bewusteloos. Face deed hetzelfde bij de andere man. Face liep naar de vrouw achter de balie, ze was niet ouder dan 20 schatte ik. Face zette zijn glimlach op en ik zuchtte: daar gingen we weer…
Ik zei maar snel: ‘ik stel haar wel gerust, dan kan jij de anderen even halen.’ Face liep weg en ik bond samen met de vrouw, die Jill bleek te heten, de mannen vast. Daarna haalde ik een glaasje water en ging naast haar zitten. Ze begon te vertellen: de mannen vielen haar hotel al een aantal weken lastig. Ze wilden dat ze hun voedsel gingen verkopen, maar dat was puur vergif, dus daarom wilde ze het nooit doen.
Ik sloeg troostend een arm om haar heen en wachtte tot de rest er was. Face keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan en ik zei: ‘Jill, je kan beter maar even naar bed gaan. Je bent doodop, oké?’
Ik keek haar glimlachend aan en ze ging gehoorzaam naar haar kamer. Face bracht haar even. Toen hij terug was vertelde ik alles wat ik wist. Hannibal keek in de rondte: ‘oké jongens: helpen we haar of willen jullie die Sonny uitschakelen?’
Ik zei meteen: ‘helpen. We zijn er nou toch!’
Face knikte, net als B.A.. Murdock keek me aan en zei: ‘mee eens, maar we moeten niet te lang wachten, anders weet Sonny dat we ontsnapt zijn en dat we deze kant opkomen. Dat kunnen we niet gebruiken.’
Hannibal knikte en zei: ‘dan gaan we slapen. Marleen, jij neemt samen met mij de eerste wacht. De rest lost ons wel af. Ingerukt MARS!’ De mannen keken welke kamer er nog vrij was en ik haalde even mijn jas uit de Van, het was fiks koud buiten. Hannibal had al twee wapens en hij gaf er één aan mij. Eigenlijk was er niets te doen, maar de mannen werden wakker. Hannibal vertelde hen op zijn vriendelijke manier dat ze het niet in hun hoofd moesten halen hier nog één keer binnen te vallen en schopte ze naar buiten. Hij voegde toe: ‘en als het je niet zint, stuur dan je baas maar’.
Ik had het glimlachend aangekeken.
Daarna gingen we op twee stoeltjes in de hal zitten. Er kwam toch geen kip! Hannibal zuchtte even en zei toen: ‘en hoe moet dat nou verder met jou en Murdock?’ Ik keek Hannibal verbaasd aan: ‘wilde je daarom met mij de eerste wacht? Om daarover te praten?’
Hannibal knikte alleen maar. Ik keek om me heen en dacht na over wat ik moest zeggen. Na een lange stilte zei ik: ‘ik weet het niet. Ik houd heel veel van hem, en wil hem niet kwijt! Zo denkt hij ook over mij. We doen het rustig aan, we overhaasten niets!’
Hannibal keek me aan. Hij zei glimlachend: ‘het is leuk jou in het team te hebben: knetter als Murdock, maar ook slim, en je hebt alles voor ons over. Er is een regel: geen relaties met teamleden, maar ach, een uitzondering bevestigt de regel…’ ‘Dus je wilt me wel in het team houden?’; vroeg ik Hannibal. Hij knikte. Verder zeiden we niet veel. Uiteindelijk was het tijd om afgelost te worden. Ik maakte Face wakker, en Hannibal maakte Murdock wakker. Hannibal zei met een knipoog: ‘we kunnen B.A. maar beter laten slapen, anders wordt hij zo humeurig’.
Ik lachte om die opmerking, maar ook om het hoofd van Face; zijn haar stond alle kanten op, maar toen hij zag dat ik het was glimlachte hij. Ik kroop vermoeid in mijn bed en deed mijn ogen dicht. Al snel was ik in dromenland. De volgende dag waren we al vroeg op. Hannibal had zich al aangekleed toen ik met een slaperige kop de gang opkwam. Murdock keek me lachend aan; ‘goeie morgen Marleen! Lekker geslapen?’ Ik knikte gapend en zei: ‘wat is het plan? Naar beneden?’ Murdock knikte en fris als een hoentje liep hij naar beneden. Ik friste me snel op, aankleden hoefde niet want ik had met mijn kleren aan geslapen.
Ik deed mijn haar op een staart en liep snel de trap af naar beneden. Na een ontbijt gingen we naar de kamer van Hannibal en B.A., zij sliepen samen op één kamer, Face en Murdock ook. Ik ging op het bed zitten en Hannibal zei: ‘Marleen en Murdock: jullie vinden uit waar die gasten zijn, en dan geven wij ze een goed ontvangst. Oké?’
We knikten en verlieten het hotel, op zoek naar de bad-guys…

Part 2.
Murdock en ik liepen door de straten van het kleine dorpje. Murdock zei: ‘waar moeten we ooit gaan zoeken?’ Ik keek hem aan en stond stil. ‘Haha, daar zeg je me wat! Hannibal heeft die gasten gezegd hun baas te sturen!’ We stonden elkaar een beetje schaapachtig aan te kijken en toen zei ik ineens: ‘daar heb je één van die gasten!’ Murdock keek mijn vinger na en herkende ze. Snel duwde hij me achter een auto, en zelf keek hij over de motorkap. We volgden de mannen, en zagen dat ze een garage ingingen. Ik keek Murdock aan: ‘wat moeten ze daar nou weer?’ Murdock haalde zijn schouders op en zei: ‘Marleen, jij blijft hier. Houdt de wacht, maar kom niet dichterbij!’ Ik knikte en Murdock kroop het dak op. Hij luisterde en nam van alles op. Hij daarvoor dus een apparaat meegenomen. Na een tijdje kwam hij weer naar beneden en zei: ‘we hebben nou het bewijs. Drugs, wapens en afpersingen, de gemiddelde Bad-guy dus. Kom, dan gaan we het aan Hannibal vertellen.’ Ik glimlachte en hand in hand om zo minder aandacht te trekken ( Razz ) liepen we naar het hotel.
We lieten het bewijs aan Hannibal zien, en hij zei: ‘wij gaan ze uitschakelen. Marleen, jij belt zo de politie.’ Ik zei: ‘kan ik niet beter met jullie mee? Jill belt dan de politie wel…’ Hannibal keek me glimlachend aan en knikte. We gingen in de Van en lieten het bewijs bij Jill achter voor de politie.
In de Van werd ik geinstrueerd. Ik moest op alles schieten, behalve mensen en gedekt blijven. Hannibal gooide een granaat en we sprongen de Van uit. We schoten wat in de rondte en de mannen kwamen na een tijdje terug geschoten te hebben met hun handen omhoog naar buiten. We hoorden de sirenes al en snel reden we weg. Na een tijdje was het rustiger en we gingen weer op zoek naar Sonny in Seattle.
Na een paar uur rijden stapten we uit om onze benen te strekken. We keken wat in de rondte en Murdock stond dicht tegen me aan. Hij fluisterde in mijn oor: ‘zullen we even weg gaan hier?’ Ik knikte lachend en zo liepen we, na de kolonel gewaarschuwd te hebben, een paar honderd meter verder. Op een rustig plaatsje gingen we zitten. Murdock zei: ‘ik wil dat je weet dat ik van je houdt, en dat ik spijt heb van alles wat ik heb gezegd tegen je. Ik had beter moeten weten!’ Ik keek Murdock aan. ‘Ach, joh! Dat wist ik toch al lang!? Dat had je bij Chooke en zijn volk toch ook al gezegd?’ Murdock knikte en zei: ‘maar ik wilde dat je het toch wist.’
Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en genoot van het uitzicht. Na een kwartiertje kwam B.A. ons halen, we moester verder. Met tegenzin stonden we op en ik keek Murdock glimlachend aan. Op de radio in de Van hoorden we dat de mannen in het dorpje inderdaad ingerekend waren. Blij leunde ik naar achteren en zo reden we verder, naar Seattle…

Part 3.
Na een lange rit kwamen we aan in Seattle. Ik keek Hannibal vragend aan: ‘waar moeten we nu gaan zoeken?’ Hannibal pakte nadenkend een sigaar en stak hem aan. Hij schudde zijn hoofd en zei: ‘weet ik nog niet precies. We moeten ze lokken. Sonny kan mooie vrouwen niet weerstaan, en al helemaal niet als ze een winkel hebben en ze het A-team kennen…’ Hij zweeg en keek me veelbetekenend aan. Ik hapte naar adem en zei niets… Murdock keek me lachend aan: ‘typisch een plan van Hannibal.’
Ik schudde vol ongeloof mijn hoofd. Daarna keek ik het team één voor één aan. Hoopvol keken ze terug. Ik knikte uiteindelijk en zei: ‘vooruit, ik doe het’

En zo ging het. Face regelde een pand, vraag me niet hoe hij het deed, maar we hadden nu een pand. En nog een mooie op een schitterende locatie! We begonnen het te verven en behangen. Ik ging naar Hannibal toe die de straat in de gaten hield en vroeg: ‘wat moet ik eigenlijk gaan verkopen?’ Hannibal lachte en zei: ‘brood. Murdock bakt het, jij bent de bazin en Face is je hulpje.’ Ik schudde mijn hoofd lachend en liep weer weg. Ik gaf door aan Face wat ik nodig had. Een toonbank, kassa, mandjes, vitrines en ga zo maar door.
Face bekeek het en vertrok meteen. Ik keek hem lachend na; aan iedereen had je wat!
Murdock voor de lol en als piloot, Hannibal voor de plannen, B.A. voor de spierkracht, Face om alles voor elkaar te krijgen… En ik? Ik was nodig om Sonny te lokken… Ik begon weer te verven en verder alles regelen.
Face kwam twee uur laten weer terug, en hij had een grote vrachtwagen, waar allemaal spullen in zaten. Ik hielp met uitladen en vroeg aan hem: ‘hoe kom je daar nou weer aan?’ Face keek me geheimzinnig lachend aan en zei: ‘sorry, beroepsgeheim…!’ Ik lachte en liep naar binnen. Murdock was recepten aan het bestuderen en B.A. begon de spullen vast te zetten, terwijl ik de plaatsen aanwees.
Hannibal hield de buurt in de gaten en zei ineens: ‘dekking B.A.! Sonny komt eraan!’ Ik keek Murdock verbaasd aan: ‘hoe weet hij zo snel dat ik er zit?’ Murdock zei: ‘hij heeft overal mannetjes zitten, en deze buurt houdt hij extra in de gaten; hij perst mensen af… Sterkte, enne, Marleen…?’ Ik keek hem vragend aan. ‘Houdt je taai, hij is maar een slapjanus’; vervolgde Murdock. Hij gaf me een knipoog en verdween naar achteren. Ook daar moest nog van alles gebeuren. Hannibal en B.A. waren hem ook gesmeerd; ik was nu alleen met Face en Murdock. Vol spanning wachtte ik op Sonny, mijn eerste ontmoeting met een echte bad-guy…
Face gaf me een schouderklopje en een knipoog. Ik glimlachte schaapachtig en ging verder met de winkel, die moest morgen af zijn.
En ja hoor, Sonny kwam na een aantal andere winkels in die van mij. Hij keek om zich heen. Achter hem stonden 4 andere mannen. Sonny zei: ‘leuk. Je hebt een rekening bij me lopen. Het zou zonde zijn voor deze zaak als het in elkaar zou storten toch?’ Hij keek me aan en zei: ‘elke week 2000 dollar. Ik kom het halen. Euh, hoe heet je?’ Ik noemde mijn naam en hij keek ongeïnteresseerd rond. Hij zag Face staan en er kwam een blik van herkenning op zijn gezocht. Verbaasd keek hij me aan, maar hij zei niets en liep weg. Ik zuchtte diep en zei: ‘mooi, dat zit er op..’ Murdock kwam van achteren en zei: ‘zag je die blik op zijn gezicht? Hij herkende Face!’
Hannibal en B.A. kwamen binnen en vroegen hoe het gegaan was. Ik vertelde het wat en hoe en Hannibal deed breedlachend zijn sigaar in zijn mond; ‘I love it when a plan comes together!’ B.A. keek nors en zei: ‘deel 1 zal je bedoelen! We hebben er nog een aantal te gaan!’…

Part 4.
Ik keek Hannibal aan. De winkel was klaar, en we zaten in de keuken wat te drinken. Ik vroeg: ‘wat gaan we nou doen? Wachten tot Sonny weer terug komt?’ Hannibal knikte. ‘We kunnen niets anders doen!’ Ik knikte en nam een slok koffie. Murdock zei: ‘ik heb een paar nieuwe recepten. HM-brood: wit brood met havervlokken!’ Ik proeste in lachen uit en ik probeerde door mijn hand voor mijn mond te houden de schade wat te beperken. Het hielp alleen niet veel en ik verslikte me. Face klopte me behulpzaam op mijn rug. Met tranen in mijn ogen van het lachen en verslikken keek ik Murdock en B.A. aan.
B.A. keek Murdock met opgetrokken neus aan: ‘jakkes Murdock! Je vergiftigt onze klanten!’ Face zuchtte en zei tegen Hannibal: ‘kunnen we niet beter een echte bakker halen? Ik ken er wel eentje…!’ Hannibal schudde zijn hoofd en zei: ‘sorry Face, dat is nep. Sonny prikt daar meteen doorheen!’
Face zuchtte gelaten en zei niets meer. Ik keek Murdock aan en zei: ‘wat zullen we verkopen? Wit en bruin brood? Gebak, koekjes, beschuit misschien?’ Murdock keek me nadenkend aan en knikte. ‘Als mensen dan wat anders willen, kunnen we het altijd bijmaken. Ik heb een paar recepten op internet gevonden, en die ga ik proberen…’ B.A. keek chagrijnig en zei: ‘sukkels! Waarom nemen jullie alles zo serieus op? Het is maar een valstrik voor Sonny!’ Murdock en ik keken B.A. verontwaardigd aan. Ik zei: ‘B.A.. Ik begrijp dat jij te lomp bent om het niet te begrijpen, maar een plan werkt alleen als je de details ook GOED uitwerkt!’ Murdock knikte en we stonden op. Murdock verkondigde: ‘ik ga beginnen met bakken. Marleen, wil jij dan proeven? Of help je mee?’ Ik dacht even na en zei toen: ‘ik doe het gebak wel. Daar heb jij toch geen tijd voor…! Okee?’ Murdock knikte en samen liepen we naar achteren. Ik haalde een paar recepten voor gebak tevoorschijn en begon met uitproberen.
Murdock begon met het bakken van brood. Hannibal en B.A. bekeken de verdedigbaarheid van de winkel en Face was klanten aan het werven door de straat op te gaan en de bakkerij op te hemelen. En wonderbaarlijk genoeg lukte het hem nog ook!
Na een tijdje was het eerste brood klaar. Murdock kwam vol trots naar me toe en ik pakte een stuk brood. ‘Aan jou de eer om als eerste te proeven’; zei Murdock blij. Ik nam een hap en ik dacht dat ik over mijn nek ging. Ik spuugde het meteen uit en met een vertrokken gezicht keek ik Murdock aan. Verbaasd keek hij terug. Ik zei vol afschuw: ‘heb je aan het zout gedacht Murdock?’ Murdocks mond viel open en barste in lachen uit. Ik begon mee te lachen, hij lachte zó aanstekelijk!
B.A. kwam om het hoekje kijken en schudde chagrijnig zijn hoofd. Hij liep weer weg en mopperde wat na over sukkels die ook nooit normaal konden doen.
Murdock gooide meteen het brood weg en begon opnieuw, terwijl hij iedere keer in de lach schoot als hij aan mijn gezicht dacht. Ik hielp nog even mee, maar toen ging de winkelbel. Sonny stond weer in de winkel, met zijn gezicht op onweer…

Part 5.

Ik keek hem aan en vroeg nerveus: ‘hai… Waarmee kan ik je helpen?’ Sonny keek chagrijnig om zich heen en zei na een tijdje: ‘jij gaat mij even vertellen wat die gast van The A-team bij jou moet!’ Ik deed alsof ik van niets wist en reageerde verbaasd. Sonny keek me aan en tilde één wenkbrauw omhoog. ‘Doe maar niet alsof je van niets weet… Ik herkende hem toch!’ Ik ging over op het plan van Hannibal. Ik haalde mijn schouders op en zei: ‘slim…! Tsja… ik ben er ook pas sinds een paar dagen achter dat hij erbij hoort… Maar hij heeft liever niet dat iedereen het weet.’ Sonny knikte en zei sarcastisch: ‘ik snap het… Maar jij komt mooi met mij mee!’ Ik schudde mijn hoofd en zei: ‘dat dacht ik niet’ Ik keek Sonny aan en zag dat hij het meende. ‘FACE!!’ schreeuwde ik in paniek. Face kwam snel binnen rennen en keek Sonny aan. Sonny had echter een pistool getrokken en hield ons onder schot. Face deed zijn handen omhoog en keek hem aan. Sonny grijnsde en trok mij aan mijn arm naar buiten. Ik wilde niet natuurlijk, en slikte aarzelend. Ik haalde bliksemsnel een revolver onder mijn shirt tevoorschijn en hield die tegen Sonny aan. Sonny keek me met grote ogen aan en geloofde zijn ogen niet. Ik glimlachte en zei: ‘had je niet verwacht, he!? Als je nou vriendelijk had gevraagd of ik meewilde had ik geen nee gezegd…’
Ik liet het pistool zakken en richtte hem op Face. Ik deed een schietgebedje dat het kogelvrije vest zou werken. Ik haalde de trekker over en Face viel met een kreet neer op de grond en bewoog niet meer. Ik kreeg de bibbers en dacht dat hij echt niet meer leefde. Sonny trok me zachtjes mee naar zijn auto. Ik ging naast hem zitten en glimlachte naar hem. We reden naar zijn huis. We gingen samen op de bank zitten en ik leunde tegen hem aan. Van binnen walgde ik van hem, maar dit was het plan van Hannibal. Sonny streek me over mijn wang en zei: ‘sorry dat ik je eerst zo bang maakte…’ Ik schudde lachend mijn hoofd en keek hem aan. Hij kwam dichterbij en zoende me. Ik zoende terug, ook volgens het plan van Hannibal… Ik zuchtte en dacht: de volgende keer luister ik mooi niet naar Hannibal!
Ineens hoorden we een hoop herrie buiten. Sonny schold en stond op. Ook ik stond op en keek uit het raam: het was Hannibal die buiten stond. Sonny draaide zich om naar mij. Ik haalde mijn schouders op en zei: ‘ik weet van niets!’ ‘Nee nee… dat zal ongetwijfeld niet nee.’ Hij keek me dreigend aan. ‘Dus wel. Hierkomen!’ Hij trok me aan mijn arm naar zich toe en hield een pistool tegen mijn hoofd. Zo liepen we naar buiten. Ik keek Hannibal aan en probeerde te seinen met mijn ogen.
Sonny blèrde, recht in mijn oor, dat iedereen met zijn handen omhoog naar voren moest komen. Iedereen kwam uit de bosjes tevoorschijn met de handen omhoog. Murdock keek me bezorgd aan. Ik gaf hem een knipoog om te laten zien dat alles oké was en gelaten wachtte ik alles verder af. Sonny zei: ‘Maar Peck, ik dacht dat je neergeschoten was!’ Face glimlachte als een boer met kiespijn en haalde zijn schouders op. Sonny ging verder: ‘mooi. Nou heb ik het team alsnog! Leg jullie wapens op de grond of deze dame hier is verleden tijd…’

Part 6.
Ik keek het team aan. Het angstzweet stond me op de rug, Sonny was tot alles in staat…
Hannibal legde zuchtend zijn wapen op de grond neer en de rest volgde al snel. Ik haalde opgelucht adem toen Sonny het pistool weghaalde. Hij duwde me ruw naar de rest toe, terwijl mannetjes van hem de wapens weghaalden. Ik struikelde half en liep snel naar Murdock. Ik pakte meteen zijn hand vast en voelde dat Murdock me een geruststellend kneepje gaf.
Ineens liet hij mijn hand los. Hannibal sloeg een man die even niet oplette in zijn maagstreek. Murdock, B.A. en Face deden hetzelfde. Ik stond te kijken en wilde net meehelpen, toen Murdock ineens riep: ‘Marleen, wegwezen!’ Ik draaide me meteen om en rende naar de bakkerij.
Halverwege struikelde ik over een boomstronk. Ik knikte door mijn enkel en viel op de grond. Mijn enkel deed verschrikkelijk veel pijn, en ik legde mijn hand erop. Ik voelde gelukkig dat hij niet gebroken was. Ik wist dat ik snel weer moest gaan staan, maar dat lukte niet helemaal, het deed superveel pijn. Ineens zag ik Murdock en Face voorbij rennen. Snel riep ik ze en ze draaiden zich om en kwamen naar me toe. Ze hielpen me meteen overeind en samen liepen we zo snel mogelijk naar de bakkerij, nou ja, liepen? Ze droegen me meer, de pijn in mijn enkel was niet te harden!
Toen we bij de bakkerij aankwamen was ik doodop. Steunend op Murdock en Face plofte ik op de bank neer. Toen viel me op dat Hannibal er niet was, en B.A. ook niet. Murdock keek Face zuchtend aan. Daarna zei hij: ‘de jazz… En B.A. laat hem dan liever niet alleen…’ Ik knikte en Murdock deed voorzichtig mijn schoen uit. Het deed best wel veel pijn, mijn hele enkel was opgezwollen. Face was ondertussen wat ijs gaan halen en dat legde hij erop. Ik zuchtte van verlichting en leunde achterover, terwijl Murdock mijn voet op tafel legde. Daarna ging hij naast me zitten en sloeg een arm om me heen.
Ik keek hem glimlachend aan van opzij en zei: ‘pff… de volgende keer laat ik me niet nog een keer strikken door jullie voor zo’n klusje! Wat een griezel is die Sonny zeg!’ Ik zuchtte en dacht even terug aan die momenten. Murdock zei niets maar gaf me een zacht kneepje in mijn hand. Ik zei met een knipoog: ‘jij bent gelukkig niet zo eng. Maar ik dacht echt dat mijn laatste uurtje geslagen had toen hij daar stond met dat pistooltje van hem!’ Murdock knikte en zei: ‘dat geloof ik. Je…’ Hij stopte toen er ineens op de deur gebonsd werd. Murdock sprong op en ik keek hem zover mogelijk na. Ik hoorde de deur open gaan en daarna hoorde ik de bromstem van B.A.. Niet veel later kwamen ze de kamer in. B.A. was alleen…
Verschrikt keek ik de drie mannen aan. B.A. ging zuchtend op de bank naast me zitten, en ik vroeg angstig: ‘B.A.! Waar is Hannibal!?’ B.A. zuchtte nog een keer en zei: ‘de jazz, man, de jazz… Hij werd te overmoedig en Sonny raakte hem, in zijn schouder… Nou heeft Sonny hem gevangen genomen, ik kon niets voor hem doen!’
Ik legde mijn hand op zijn been en zei: ‘jij kan er ook niets aan doen. Het is zijn eigen stomme schuld…’ Ik gaf hem een geruststellend knipoogje en keek Murdock en Face die geschokt het hadden aangehoord.
Face zat diep in gedachten verzonken en schrok op toen ik zei: ‘Face?’ Hij zei: ‘we redden hem morgen. Jouw enkel moet genezen, en zo kunnen we niets’ Ik knikte en vroeg aan B.A.: ‘kan jij me even naar mijn kamer brengen? Ik ben door mijn enkel gegaan en kan niet lopen.’ B.A. tilde me meteen op en bracht me naar boven. Hij legde me daarna op bed neer en ik slaakte een kreet van pijn toen hij me neerlegde. Mijn enkel deed zoveel pijn! Murdock keek Face bezorgd aan. Ik haalde even diep adem en zei, sterker dan ik me voelde: ‘slaap ze, jongens! Hopelijk is mijn enkel morgen beter…’ Face keek bezorgd naar mijn enkel en onderzocht hem snel. Ik bekeek zijn gezicht en vroeg toen: ‘wat is er, Face?’ Face richtte zich op en zei: ‘er zit een kans in dat het gebroken is… We zien morgen verder, dan brengen we je daarna naar een dokter. Slaap lekker!’ Face verliet de kamer en B.A. ook. Murdock gaf me een nachtzoen en ik was even later alleen in de kamer. De mannen zouden de wacht houden, ik kon dat niet met mijn enkel. Ik sloot mijn ogen en probeerde maar wat te gaan slapen, dat zou ik morgen hard nodig kunnen hebben!

Part 7.
Ik lag maar te tobben en kon absoluut niet slapen. Na een tijdje knipte ik mijn nachtlampje maar aan en begon te lezen. Murdock had waarschijnlijk de eerste wacht, want hij kwam meteen kijken wat er aan de hand was. Waarschijnlijk had hij het licht van onder de deur gezien. Ik legde uit dat ik aan Hannibal dacht, en zo niet kon slapen. Murdock ging naast me zitten op bed en sloeg een arm om me heen. Hij zei: ‘met tobben schiet je niets op. Hannibal redt zich wel… het komt allemaal goed…’ Ik haalde mijn schouders op en keek een beetje voor me uit. Murdock legde zijn hand tegen mijn gezicht en draaide mijn hoofd richting hem. Hij keek me diep in mijn ogen aan en zei: ‘dit was niet alles…’ Ik zuchtte en zei: ‘mijn enkel… als het gebroken is, kan ik jullie niet meehelpen, en zit ik alleen maar in de weg…’ Ik keek naar beneden. Murdock grinnikte en zei: ‘och, dat zien we dan wel weer! Jij ziet ook overal leeuwen en beren, zeg! Luister eens hé Marleentje, alles komt goed, dat beloof ik je. Ik ga nou weer even op wacht, anders hebben we een probleem! Probeer maar wat te slapen, dan ben je morgen goed uitgerust…’ Hij gaf me een zoen en keek me vragend aan.
Ik knikte en keek Murdock na toen hij de kamer uit liep. Ik was best moe, en na een tijdje viel ik inderdaad in slaap.
De volgende morgen, toen ik wakker werd, deed mijn enkel nog steeds pijn. Ik dacht echt dat hij gebroken was, en dat was wel het laatste wat ik wilde!
B.A. kwam en die tilde me naar beneden. Daar werd ik op de bank gelegd, met mijn voet gestrekt. Murdock en ik zouden over een halfuurtje naar het ziekenhuis gaan, terwijl B.A. en Face de boel bewaakten. Murdock tilde me na het ontbijt in de Van en we reden weg. Na een half uurtje waren we bij het ziekenhuis aangekomen. Murdock stapte uit en liep om de Van heen, om mij eruit te halen.
Murdock boog zich over me heen en ik kon het niet laten. Ik gaf hem een zoen en Murdock glimlachte. Ik vroeg verbaasd: ‘wat?’ Murdock schudde geheimzinnig zijn hoofd en ik wist dat hij niets los zou laten. Ik liet het maar zo en Murdock droeg met het ziekenhuis in.
De dokter kwam al snel, en Murdock had een rolstoel weten te bemachtigen. Hij duwde me naar binnen en de dokter onderzocht mijn enkel. Hij ging even weg, en ik keek Murdock gespannen aan. Ik wilde niet dat het gebroken was!
De dokter kwam niet veel later terug met de foto’s en zei: ‘gelukkig, uw enkel is niet gebroken, wel ernstig gekneusd. Een paar dagen rust moet genoeg zijn, en dan nog wel rustig aan doen!’ Ik knikte blij en schudde de dokter de hand. Een zuster deed een verband om mijn enkel, voor de steun.
Niet veel later verlieten we het ziekenhuis. Ik vroeg aan Murdock: ‘zal ik even bellen naar de rest?’ Murdock knikte en keek via de spiegel naar mij, ik zat achterin. Ik toetste het nummer van Face’ mobiel in op mijn mobiel en wachtte tot hij opnam. Het duurde en duurde maar en ik keek Murdock bevreemd aan. Ik draaide daarna het nummer van de bakkerij, maar ook daar werd niet opgenomen. Ik probeerde het nummer van Face nog een keer, maar hij nam niet op.
Murdock had het aangezien en zei: ‘er is iets aan de hand. We zouden elke drie kwartier bellen, maar als ze niet opnemen…!’ Hij trapte het gaspedaal ver in en we scheurden naar de bakkerij.
Na 10 minuten waren we er, en we vonden de deur open. Murdock stapte uit en liet mij even zitten. Omzichtig liep hij naar binnen en kwam even later weer naar buiten met een briefje in zijn hand. Hij gaf het aan mij en tilde me daarna uit de Van. Hij zei: ‘heb je het gelezen? Sonny heeft Face en B.A... Ik moet me overgeven, anders doet hij jou wat aan… We staan er alleen achter, of beter gezegd, ik…’ Ik keek om me heen en zuchtte diep. Ik baalde als een stekker! Net nou het team me nodig had, was ik er niet! Ik zei: ‘ik ga jullie gewoon helpen. Ik vind het allemaal wel best! Stomme enkel ook! Als je even een stevig steunverband om mijn enkel doet, dan doe ik stevige veterschoenen aan en dan lukt het wel!’ Murdock zat op de bank en glimlachte. Ik keek hem serieus aan en hij zei vragend: ‘je meent het nog ook!?’ Ik zei: ‘tuurlijk!’ ‘Maar…’ probeerde Murdock. ‘Niks geen gemaar! We doen het! Alleen lukt het je niet’ zei ik vastebesloten. Murdock keek me even onderzoekend aan en toen glimlachte hij: ‘okee. Maar je doet wel voorzichtig!’ Hij stond op en deed een stevig verband om mijn enkel, en ik deed daarna mijn veterschoenen strak aan. Ik stond op en voelde mijn enkel amper. Murdock pakte een rugzak en ik deed er pijnstillers in, voor het geval dat, flesjes water, mijn mobiel en wat te eten. Ik deed mijn revolver om en een M16 had ik ook mee. Murdock had handgranaten en wat andere explosieven in zijn rugzak, en we deden de bakkerij achter ons dicht. Ik zuchtte en keek Murdock aan. Murdock gaf me een geruststellende knipoog en zo vertrokken we lopend richting Sonny’s huis…

Part 8.
‘Murdock, wat wil je nu doen?’ vroeg ik toen we door het bos liepen. Murdock keek me aan en stond stil. ‘We gaan het huis van Sonny binnen, en dan houden we hem onder schot. Ze moeten onze vrienden vrijlaten, anders… Nou ja, je weet het wel’ zei Murdock met een grijns en een knipoog. Ik glimlachte en we liepen door. Ineens duwde Murdock me op de grond. Zelf plofte hij naast me neer. Ik wilde wat zeggen, maar hij drukte zijn hand tegen mijn mond en keek veelbetekenend naar een bepaalde plaats. Ik volgde zijn blik en zag tot mijn schrik drie mannen lopen. Ik hield mijn adem in en Murdock pakte voorzichtig zijn revolver al. Ik volgde zijn voorbeeld maar en keek naar Murdock. Murdock maakte een gebaar dat ik naar rechts moest rollen, de struiken in. Ik knikte gespannen en deed op zijn teken wat hij zei. Toen ik daar lag hadden die mannen mij niet gezien. Murdock was naar links gerold. Ik tijgerde naar voren, tot ik de mannen af kon luisteren. Zij waren ondertussen gaan zitten en ik hoorde ze praten over Hannibal. Hij moest, zo te horen, fiks gewond zijn! Ik begon me zorgen te maken, gelukkig had ik verband bij me voor noodgevallen. Murdock was ook doorgekropen en zat ongeveer recht voor de mannen. Ineens sprong Murdock op en hield de drie mannen onder schot. Ik sprong ook op en pakte de wapens af. We bonden ze snel vast zonder wat te zeggen en spoten ze een kalmeringsmiddel in. Ik zuchtte opgelucht naar Murdock en die lachte. ‘Je deed het goed, Marleentje! Je begint het al te leren!’ Ik zuchtte nog een keer, om de spanning lager te laten worden en toen het weer een beetje ging liepen we, ditmaal veel voorzichtiger, verder.
Na een kwartiertje kwamen we bij het huis van Sonny. We lagen onder de bosjes, onzichtbaar voor eventuele mensen. Ik haalde een verrekijker tevoorschijn en speurde de omgeving af. Murdock zei zachtjes fluisterend: ‘we gaan zo naar binnen. We nemen de achterkant. Daar zoeken we naar bewijs tegen Sonny, en eventueel de verblijfplaats van Hannibal, Face en B.A.. Heb je jouw revolver bij je?’ Ik haalde het meteen uit mijn rugzak en laadde het snel. Murdock keek het gespannen aan. Ik vroeg verbaasd: ‘waarom ben je zo nerveus? Het komt echt wel goed, vertrouw me maar. Samen kunnen we de hele wereld aan.’ Ik legde mijn hand tegen zijn wang en zoende hem zacht. Ik keek hem diep aan, en Murdock knikte. ‘Ga jij maar voor, ik volg wel.’: zei ik tegen Murdock.
Murdock richtte zich half op en rende snel naar een volgend bosje. Ik volgde hem snel. Zo bereikten we langzaam maar zeker de achterkant van het huis. Niemand had ons gezien. Murdock zei: ‘houd jij even de wacht, dan komen we vanzelf wel binnen. Ik gebruik die inbrekers-tools van Face…’ Ik knikte en hield mijn revolver gereed. Murdock rende gebukt naar de achterdeur, en ik hield de omgeving in de gaten. Ineens zag ik de wacht de hoek om komen. ‘Sh*t!’: schold ik zachtjes in mezelf. Ik bedacht wat ik kon doen, en handelde snel. Ik begon te blaffen als een hond. Murdock keek op en zag de wacht meteen. Ik keek gespannen toe wat hij zou doen. Murdock drukte zichzelf met zijn rug tegen de muur en wachtte tot de wacht hem voorbij was.
Murdock sloeg hem meteen neer en ik rende snel naar hem toe. Samen trokken we de man de bosjes in en ik bond hem snel vast. We zeiden niets tegen elkaar, maar Murdock liep terug en in no-time had hij de deur open. Samen slopen we naar binnen, en Murdock deed de deur zorgvuldig achter zich dicht. We liepen voorzichtig verder naar binnen, en ik deed de eerste deur open. Ik keek naar binnen en zag dat we meteen de goede kamer hadden: het kantoor…
We liepen naar binnen, en deden de deur dicht. We begonnen te zoeken naar informatie over Sonny en The A-team.
Murdock deed de kast, en ik het bureau. Al snel had ik een file gevonden over Decker. Ik las het snel door en schrok op toen Murdock me zacht aanstootte. Hij had ook een file gevonden. Hij liet het zien, en ik herkende meteen de foto die erin zat: Marie-Louise!
Ik trok de file uit Murdock’s handen en las het door. Murdock las over mijn schouder mee. Ineens ging de deur open, we hadden niemand aan horen komen. Het was Sonny, die een walkietalkie bij zich had. Hij zei, terwijl hij ons onder schot hield: ‘houdt ze onder schot, en schiet ze neer als je niets van me hoort…Over.’ Sonny keek ons grijnzend aan en zei: ‘jullie horen het. Geef je over of je vrienden, The A-team, zijn verleden tijd…’.
Geschrokken keek ik Murdock aan, die gelaten zijn schouders ophaalde. Ik legde de files op het bureau en deed mijn handen zuchtend omhoog. Murdock volgde mijn voorbeeld, en samen keken we naar Sonny…

Part 9.
Sonny hield ons onder schot, en er kwamen 2 andere mannen de kamer ingelopen. Ze bonden onze handen ruw op onze rug en duwden ons naar buiten. Ik keek Murdock schuin aan, en probeerde te seinen. Murdock keek me niet-begrijpend aan. Ik zuchtte en bedacht snel een idee. We liepen door naar buiten en al snel stonden we in de buitenlucht. Het werd al kouder, en ik rilde. Ik wilde net mijn plan uitvoeren, toen Sonny zei: ‘en geen geintjes. Anders gaan je lieve vriendjes eraan…’ Ik zuchtte geërgerd en besloot het plan maar niet te doen. Ik liep naast Murdock en stootte hem aan. Sonny zag het en stopte meteen met lopen. Hij ging voor me staan en trok aan mijn haar, en dus mijn hoofd naar achteren. Hij hield zijn gezicht dicht bij mijn gezicht en siste kwaad: ‘GEEN geintjes heb ik gezegd! Heb je me niet begrepen?’ Ik keek hem woest aan. Ik merkte dat Murdock kwaad begon te worden, en hij probeerde Sonny aan te vallen. De twee andere mannen die erbij waren, hielden hem meteen vast. Sonny gaf een harde ruk aan mijn haar en draaide zich toen om naar Murdock. Hij sloeg hem in zijn maag en Murdock klapte dubbel. Hij snakte naar adem. Sonny duwde ons naar voren, en Murdock strompelde achter hem aan. Na 5 minuten kwamen we bij een gebouw, dat half in de grond zat. Er was een deur, en Sonny deed hem open. Hij duwde ons door de deuropening naar beneden. Daar aangekomen moesten mijn ogen aan het donker wennen. Murdock was al een beetje bijgekomen van de klap. Sonny maakte mijn handen los en trok ruw mijn rugtas van mijn rug. Een andere man deed bij Murdock hetzelfde. Ze haalden de wapens en explosieven eruit. De rest lieten ze zitten. We hadden dus niets meer om te kunnen ontsnappen. De mannen deden een deur open en we werden naar binnen geduwd. In het donker zag ik Hannibal liggen. De rest zat in een hoek en sprongen op toen ze ons zagen. Ik omhelsde hen allemaal. Murdock en ik liepen daarna snel naar Hannibal. Hij was inderdaad gewond, en niet zo’n klein beetje ook! Snel onderzocht ik hem en bekeek de wonden die hij had. Het zag er niet best uit: snijwonden en ook een kogelwond, en een hoop blauwe plekken. Daarna haalde ik het verband van de overige wonden, Face en BA hadden hem gedeeltelijk verbonden met hun shirts.
Ik haalde uit mijn rugtas het verband en de andere spullen die ik nodig had. Ik legde mijn hand op Hannibals voorhoofd en voelde dat hij erg warm was. Ik begon me ongerust te maken. Ik sprak geruststellend tegen Hannibal, en ik merkte dat hij iets rustiger werd. Ik goot in alle wonden wat sterilon, en Hannibal kreunde. Ik beet op mijn lip en keek Murdock zorgwekkend aan. Murdock had ook iets van angst in zijn ogen. Ik haalde diep adem en scheurde een stuk verband af. Ik keek Face en BA aan en vroeg: ‘zijn de kogels er al uit?’.
Face knikte snel en knielde ook naast Hannibal neer. Snel verbond ik Hannibal zo goed mogelijk. BA zat in een hoek te balen, en ik keek met een schuine blik naar hem. Ik maakte een hoofdbeweging aan Murdock naar BA. Murdock keek op en zag dat BA in een hoek zat. Murdock knikte en ik stond op, Murdock verzorgde Hannibal verder, samen met Face.
Ik liep naar BA toe en ging naast hem zitten, en lange tijd zei ik niets. Ik strekte met moeite mijn been en trok toen mijn schoen uit. Ik verbeet mezelf, het deed erg pijn. Toen mijn schoen eindelijk uit was, zag ik dat mijn enkel helemaal dik geworden was. Ik haalde het verband er af en legde mijn been zachtjes neer. Het verband zou ik er zo weer op doen. BA zei niets, maar keek toe hoe ik ruzie had met mijn schoen. Daarna stond hij op en ging op zijn hurken voor me zitten. Hij masseerde mijn enkel wat en ik zuchtte van verlichting. Mijn enkel deed nog steeds super pijn!
Ik vroeg aan BA: ‘wat is er aan de hand BA? Als jij je schuldig voelt over wat er met Hannibal gebeurt is, dat hoeft echt niet! Jij hebt alles gedaan wat je kon, Hannibal was gewoon mega-eigenwijs, zoals altijd! Hopelijk wordt hij eindelijk eens wijs!’ BA glimlachte en ik legde mijn hand op zijn arm. Hij keek me aan en ik knipoogde naar hem. Ik wilde net opstaan, toen ik weer een pijn scheut in mijn enkel voelde. Met een kreet viel ik terug. Murdock en Face keken geschrokken op, en ik glimlachte flauwtjes naar ze. Murdock en Face keken elkaar aan. Murdock stond net op toen ineens de deur openging. Wij keken allemaal naar de deur en zagen dat Sonny naar binnen kwam. Achter hem aan kwam een vrouw, die we allemaal kenden: Marie-Louise…
Murdock keek me vragend aan en ik haalde mijn schouders op. Sonny maakte een gebaar met zijn hand, en er kwamen een stuk of 5 mannen binnen, zwaar gewapend… Ze hielden ons zwijgend onder schot. Geschrokken keek ik naar B.A., Face en Murdock…

Part 10.
‘Ook hoi’; zei Marie-Louise zelfingenomen. Murdock keek me aan en ik keek terug. Daarna sprak ze Murdock aan. Ze zei: ‘zeggen we niets meer tegenwoordig? We hadden toch wat?’ Ze keek mij vuillachend aan. Het was dat mijn enkel ontzettend pijn deed, en er een aantal gewapende mannen stonden, maar anders was ik haar aangevallen.
Murdock keek me aan en knipoogde geruststellend; hij zag dat ik kookte van woede. Hij liep naar Marie-Louise en ging vlak voor haar staan. Hij keek haar diep in haar ogen en zei toen: ‘Neuh… Ik geloof dat deze relatie toch wel over is..! Kom op… Ik ben geen goede man voor je. Ik heb een week op een heerlijk eiland gezeten, dat had jij voor mij geregeld, maar ik heb je niet eens bedankt. En ook geen kaartje gestuurd, niet even gebeld, geen gedag gezegd… Sorry, maar jij verdient iemand beter dan ik helaas ooit voor je kan zijn!’
Ik keek Murdock verbaasd glimlachend aan. Ik geloofde haast niet dat hij het zo oploste.
Marie-Louise ook niet zo te zien. Ze deed haar mond open om wat te zeggen, maar klapte hem toen dicht.
Kwaad draaide ze zich om en liep zonder wat te zeggen weg. Murdock riep haar na: ‘zeggen we niets meer tegenwoordig?’
BA grinnikte en ik ook. Face keek het bezorgd aan. Sonny knipte met zijn vingers en twee mannen maakten zich van het groepje los. Ze liepen tot mijn grote schrik recht op mij af en trokken me ruw omhoog. Murdock en BA stonden meteen bij me, maar ze werden onder schot gehouden. Ik hinkte op mijn zere enkel, ze sleurden me gewoon mee. Ik vroeg me af wat ze nou weer moesten van mij…!
Ineens hoorde ik even later vier schoten.
Ik schrok op en keek Sonny aan, die meegelopen was. Hij glimlachte zelfingenomen: 'tsja… dat krijg je als je niet praat!'
Ik begon te krijsen en te huilen… Ik voelde dat het team gewoon neergeschoten was…
Ze sleepten me naar een kamer en zetten me op een stoel neer en bonden mijn armen achter de stoel vast. Ik boog mijn hoofd en huilde. Er was voor mij niets meer om voor te leven…
Sonny kwam binnen en zei: ‘praat je nu?’ Ik keek met mijn ogen vol tranen op en schudde vastbesloten mijn hoofd. Ik kon geen woorden uit mijn keel krijgen… Ik was verstikt van tranen. Dat hij zo sch*fterig kon zijn!
Sonny pakte een pistool en hield het tegen mij aan. ‘Praat je nu?’ Ik keek hem recht aan en schudde mijn hoofd nogmaals. De tranen stroomden over mijn wangen, en ik voelde een enorme lege plek, op de plek waar eerst mijn hart zat…
Sonny zuchtte quasi triest en zei: ‘jammer…’ Hij richtte zijn pistool op mij, klaar om de trekker over te halen…

Part 11.
Maar net op dat moment werd de deur open geramd. Murdock viel Sonny aan en pakte het pistool af en gaf hem een aantal rake klappen. Ik keek Murdock aan en dacht dat ik spoken zag, dat ik hallucineerde! Ik zat verbaasd te kijken en viel bijna flauw. Murdock zag het en gaf snel het pistool aan Face, die even na hem de kamer was binnen gekomen.
Binnen een paar stappen was Murdock bij me, maakte me los en sloeg zijn armen stevig om mij heen. Ik begon te huilen en legde mijn hoofd tegen zijn schouder. Murdock zei: ‘ssshhhh… rustig maar, alles is goed.. ssshhh…’
Toen ik uitgehuild was gingen we op de grond zitten. Murdock vertelde dat ze samen de wacht hadden uitgeschakeld, en dat hij zelf vier keer in het plafond had geschoten. ‘Als ik wist wat jij door zou staan had ik het nooit gedaan!’; besloot Murdock.
Ik zuchtte tevreden en leunde tegen hem aan. Een tijdje later stonden we op en liepen naar de kamer waar Hannibal nog lag. Hij was bijgekomen en probeerde te staan. Het ging al een stuk beter met hem.
BA en Face hadden de rest van de bewaking uitgeschakeld, en deze missie was voorbij… Maar helemaal bevatten kon ik het niet!
BA haalde de Van en haalde ons daarna weer op, terwijl wij de mannen onder schot hielden, okee, en Marie-Louise dan Wink We bonden ze vast en hingen er een briefje bij; wij zijn drugsdealers, maffiabaasjes… alsjeblieft, zorg goed voor ons en geef ons een goed thuis!
We stapten in de Van en reden naar de bakkerij. Hannibal belde ondertussen de politie, en niet veel later hoorden we de sirenes al. Eenmaal aangekomen bij de bakkerij stapten we uit. BA tilde me naar binnen en ik legde mijn been toen op tafel.
Iedereen ging ook zitten en Murdock schonk wat te drinken in.
Ik besloot vroeg naar bed te gaan, en BA tilde me de trap op. Ik lag nog even wakker en luisterde naar de geruststellende geluiden van beneden. Ik hoorde BA en Face ook naar bed gaan en Murdock en Hannibal bleven even beneden napraten. Ik hoorde mijn naam, maar schonk er geen aandacht aan, en viel al snel daarna in slaap.
De volgende dag bracht BA me naar beneden. De tafel was al gedekt door Murdock en Hannibal. Ik pakte een bolletje en zei lachend tegen Murdock: ‘heb je nou het zout er wel ingedaan?’ Murdock knikte lachend. Hannibal keek mij onderzoekend aan en daarna naar Murdock. Ik keek vragend terug en vroeg: ‘is er iets Hannibal?’
Hannibal schudde snel zijn hoofd en at door. Ik haalde mijn schouders op, het zal wel…
Na het eten vroeg Murdock of we samen een blokje om konden. Ik had er wel zin in en BA tilde me in de rolstoel, mijn enkel moest nu echt rust hebben. Murdock duwde me, en we gingen naar een parkje in de buurt.
Ineens stopte Murdock. Ik keek verbaasd om, maar Murdock zei niets, maar liep om de rolstoel heen en ging voor me staan. Ik keek hem onderzoekend aan: ‘is er iets?’ Murdock knikt een beetje gespannen. Ik vond het maar vreemd, en keek hem recht in zijn ogen aan. ‘Maar wat is er dan?’ Murdock haalde even diep adem en viel ineens op één knie voor me neer. Hij keek me aan en zei gespannen: ‘lieve Marleen, ik houd heel veel van je, en er is één ding dat ik je wil vragen: wil je met me trouwen?’ Hij haalde doosje tevoorschijn, maakte die open en hield die me voor. Ik keek hem verbijsterd aan; ik had van alles verwacht, maar dit niet! Ik keek naar de schitterende ring in het doosje. Met tranen van geluk in mijn ogen keek ik Murdock aan. Zonder wat te zeggen knikte ik. Ik stamelde moeilijk: ‘Ja, ja heel graag!’ Murdock stond op en deed de ring om mijn vinger. ‘Marleen, je bent geweldig!’; zuchtte Murdock. Hij zoende me en ik zoende terug. Zielsgelukkig gingen we samen terug. Ik vroeg aan Murdock: ‘wat zal het team hier van vinden?’ Murdock zei lachend: ‘ik heb het gisteren aan Hannibal gevraagd, en die vond het geweldig! Hij wil je graag in ons team hebben!’ Ik keek schuin omhoog naar Murdock en voelde me heel gelukkig. Murdock gaf me een knipoog en niet veel later kwamen we aan bij de bakkerij. Hannibal deed op en keek mij aan. Hij lachte: ‘ik hoef niet te vragen wat er is gebeurd. Dat kan je zo zien! Gefeliciteerd vriend!’ Hij schudde Murdock een hele stevige hand. Daarna keek hij mij aan en zei: ‘als je hem maar goed verzorgd! Gefeliciteerd!’ Hij hielp me uit de rolstoel en omhelsde me. Je kon aan hem zien dat hij ontroerd was. Murdock tilde me op, zo de drempel over. BA en Face keken ons verbaasd aan. ‘Wat kijk jij gelukkig zeg! Wat is er gebeurd?’: zei Face verbaasd.
Murdock zette me op de bank neer en ging achter me staan. Trots als een pauw zei hij: ‘dit is Marleen, mijn toekomstige vrouw!’
Face keek mij verbaasd aan, en keek toen naar Murdock en weer terug. Hij kon het niet geloven. Pas toen Hannibal zei dat het echt waar was, en ik de verlovingsring liet zien wilde het er bij hem in. Hij liep meteen op me af en schudde mij de hand. Hij schudde lachend zijn hoofd: ‘dat had ik niet verwacht! Maar gefeliciteerd, jullie allebei!’ Hij gaf Murdock een klap op zijn rug, en zei: ‘gefeliciteerd maffe! Jij aan de vrouw…’ Hij schudde lachend zijn hoofd.
Ik keek hem lachend aan. BA reageerde op dezelfde manier als Face. Ook hij kon het maar niet geloven. Hij zei wel niet veel maar je kon aan hem zien hoe blij hij voor ons was.
Blij keek ik Murdock aan. Hannibal had in de tussentijd dat Murdock zijn aanzoek deed een megataart gekocht, en sneed hem aan. Ik at een paar happen en keek naar Murdock die naast me zat. Ik dacht of ik het nou wel kon maken, maar dacht: ach, waarom niet!?
Ik legde het schoteltje op mijn vlakke hand en gooide de taart in Murdock’s gezicht. Ik wreef het helemaal in. Murdock proestte, veegde geschrokken de taart uit zijn gezicht en schreeuwde toen hij bekomen was van de schrik: ‘REVENGE!!’
Hij smeet zijn taart in mijn gezicht en ik gilde het uit. De rest keek het eerst verbaasd aan, maar toen deden ze gezellig mee. Het werd een heus taartgevecht, over en weer. Toen we uitgeput neervielen op de bank keek ik lachend de kamer rond. Alles, maar dan ook echt alles zat onder de taart.
Proestend zei ik: ‘zullen we maar verhuizen? Wat een bende!’ Murdock sloeg een arm om me heen en zoende me.
Het team keek het lachend aan. Nee, bij deze hechte, gezellige familie zou ik me geen seconde meer vervelen!

The End…


Laatst aangepast door Murdoockie!! op 10-07-2008 11:18:33, in totaal 17 keer bewerkt

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht

Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 04-05-2008 10:39:21  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

ook al loopt tie niet: deel 2 Razz

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
go A-team
BerichtGeplaatst: 04-05-2008 14:06:23  Reageer met quote


Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 22-8-2007
Berichten: 688
Woonplaats: Ergens anders

leuk begin van het verhaal weet zeker dat het weer een super
verhaal word Wink
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht MSN messenger
Daphne
BerichtGeplaatst: 04-05-2008 15:43:21  Reageer met quote


Leeftijd: 43
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 13-4-2007
Berichten: 1401

Mooi verhaal hoor en blijf het maar spanned verhaal Smile

goed gedaan hoor!

_________________




Face: Don't you smile at me like that. That's not even a real smile. It's just a bunch of teeth playing with my mind!


http://dirkbenedict1945.hyves.nl/
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 07-05-2008 10:12:13  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

deel 3 Razz

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
go A-team
BerichtGeplaatst: 07-05-2008 11:02:54  Reageer met quote


Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 22-8-2007
Berichten: 688
Woonplaats: Ergens anders

leuk deel Cool
word vast weer een super verhaal Wink
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht MSN messenger
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 07-05-2008 11:10:55  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

dank je Embarassed !

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
Daphne
BerichtGeplaatst: 07-05-2008 20:06:00  Reageer met quote


Leeftijd: 43
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 13-4-2007
Berichten: 1401

Leuk verhaal,echt super joh. wel spanned verhalen!!

_________________




Face: Don't you smile at me like that. That's not even a real smile. It's just a bunch of teeth playing with my mind!


http://dirkbenedict1945.hyves.nl/
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 13-05-2008 15:56:03  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

Deel 4 Razz

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
Iloveitwhenaplancomes...
BerichtGeplaatst: 13-05-2008 16:14:44  Reageer met quote


Kapitein
Kapitein


Geregistreerd op: 15-4-2008
Berichten: 163

Ik had het je al verteld, mooi verhaal, zeker omdat je alle details mooi verteld is het lekker lezen Wink
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
go A-team
BerichtGeplaatst: 13-05-2008 16:35:14  Reageer met quote


Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 22-8-2007
Berichten: 688
Woonplaats: Ergens anders

elk deel blijf gewoon super goed het is echt leuk om naar je verhalen te lezen Wink
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht MSN messenger
Daphne
BerichtGeplaatst: 13-05-2008 18:22:21  Reageer met quote


Leeftijd: 43
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 13-4-2007
Berichten: 1401

Deel 4 is echt spenned verhaal hoor! ik ben helemaal benieuwd verhalen!

_________________




Face: Don't you smile at me like that. That's not even a real smile. It's just a bunch of teeth playing with my mind!


http://dirkbenedict1945.hyves.nl/
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 19-05-2008 14:51:18  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

Deel 5 is toegevoegd Razz

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
go A-team
BerichtGeplaatst: 20-05-2008 13:13:22  Reageer met quote


Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 22-8-2007
Berichten: 688
Woonplaats: Ergens anders

bijna vergeten te posten dat je verhaal een groot succes is Wink
super verhaal Wink
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht MSN messenger
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 20-05-2008 15:18:23  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

Dank je wel!
Ik doe mijn best er een goed verhaal van te maken... Embarassed

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
Berichten van afgelopen:   
Tijden zijn in GMT + 1 uur

Volgende onderwerp
Vorige onderwerp
Pagina 1 van 3
Ga naar pagina 1, 2, 3  Volgende
Ateamfans.nl forum index  ~  Fanfictie

Plaats nieuw bericht   Plaats reactie


 
Ga naar:  

Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
Je mag geen reacties plaatsen
Je mag je berichten niet bewerken
Je mag je berichten niet verwijderen
Ja mag niet stemmen in polls




 

Powered by phpBB and NoseBleed v1.08
Edited by Ateamfans.nl v3.0