Ateamfans.nl forum index
Plaats nieuw bericht   Plaats reactie  <  Fanfictie  ~  Epi 2: Crashed...!
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 21-04-2008 16:32:21  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

Omdat jullie niet konden wachten op episode 2, heb ik hier het verhaal!

(Even voor de duidelijkheid: in mijn vorige verhaal heb ik mijn naam niet gebruikt (misschien is dat jullie opgevallen Wink ). In dit verhaal gebruik ik een naam voor ‘mezelf’, maar dat is niet mijn echte naam. Mijn eigen naam is namelijk niet erg Amerikaans, en deze naam heeft voor mij ook veel speciaals… dus dan weten jullie dat Razz )


Speciaal voor jou, lieve Marleen.

Epi 2: Crashed…
Part 1.
Ik zat lekker op mijn kamer en zat wat te lezen. Murdock was op missie, en ik was voor deze keer niet meegegaan. Hij wilde dat niet hebben, want het zou een te gevaarlijke worden. Ik had toegestemd, want Murdock wilde mij ook graag mee hebben, en zou mij niet voor niets niet mee laten gaan.
Ik dacht terug aan de keer dat ik het team had ontmoet en er wat kwam tussen Murdock en mij. Ik hield nog steeds van hem en hij van mij, maar we deden het rustig aan. We wilden niets overhaasten. We waren een keer naar de film gegaan en uit eten, en dat was erg gezellig. Door het team was ik ook geaccepteerd, en ik was ook een aantal keer meegeweest met hun missies.
Ineens hoorde ik wat op de gang. Ik keek op mijn horloge. Inderdaad, het was tijd voor Murdock om terug te komen. Blij stond ik op om hem te begroeten. Ik vloog hem om de hals en begroette hem. Hij omhelsde mij ook en zoende me. We liepen verder en toen merkte ik pas dat hij moeilijk liep. Bezorgd hielp ik hem naar zijn kamer en hielp hem op zijn bed te zitten. Ik vroeg: ‘he, Murdock! Wat is er gebeurd?’ Murdock antwoordde: ‘ik heb mijn knie verdraaid. Nikst ernstigs, maar het jeukt effe!’
Ik keek Murdock aan en zuchtte, Murdock liet zichzelf ook niet kennen! Ik vroeg hem om hem, af te leiden: ‘hoe ging de missie?’ Murdock knikte schouderophalend: ‘het ging goed. We hebben ze uitgeschakeld…’ Het klonk niet erg enthousiast, maar ik vroeg niets. Als hij wat wilde vertellen, dan doet hij dat, anders niet. Daar was hij eigenwijs genoeg voor, en daar kende ik hem te goed voor!
Ik zei: ‘dan laat ik je alleen… vanavond gamen?’ Murdock knikte en leek wat levendiger te worden. Opgelucht keek ik hem onderzoekend aan. Hij beantwoorde mijn blik en zei, terwijl hij opstond en een arm om me heen sloeg: ‘ach, je bent een schat! Ik ben heel moe, sorry! We hebben elkaar een week niet gezien, en dan doe ik zo! Sorry…’ hij keek me verontschuldigend aan. Ik glimlachte en zei: ‘ik snap het wel. Rust maar uit, dan heb ik vanavond nog wat aan je! Anders win ik zo gemakkelijk!’ Ik wilde weglopen, maar Murdock riep: ‘Marleen!’ Ik draaide me om en keek hem vragend aan. Murdock gaf me een knipoog en zei: ‘en gaan we dan nog een keer uit eten?’ Ik knikte en liep toen weg, nog een beetje nadenkend wat er gebeurd kon zijn. Ik voerde Fluffie wat en ging toen, na het eten, naar Murdock. Hij zag er al wat beter uit, maat had nog wel last van zijn knie. We speelden een spelletje, en ik won. Maar na twee spelletjes was Murdock moe en ik ging naar mijn kamer en ging naar bed.

De volgende dag wilde ik naar Murdock gaan, maar die was, volgens de vrouw die in de kamer ernaast zat, naar een behandeling voor zijn knie. Ik haalde mijn schouders op en ging wat wandelen in de tuin: Fluffie had natuurlijk ook frisse lucht nodig…!
Na een uurtje was Fluffie het zat en we gingen naar binnen. Ik was er nog maar net, toen ik gelach hoorde. Nieuwsgierig ging ik kijken naar de gang. Tot mijn verbazing zag ik Murdock in een rolstoel zitten, en hij lag helemaal in een deuk. Zijn rolstoel werd geduwd door een bloedmooie vrouw: blond, wipneusje, leuke lach… Maar iets in haar zinde me niet. Ik kon het niet verklaren, maar had meteen een hekel aan haar… Alleen al van de manier waarop ze naar Murdock keek werd ik chaggie…! Murdock kon het zo te zien wel heel goed met haar vinden. Toen Murdock opkeek en mij zag, werd hij een beetje bleek. Ik glimlachte geruststellend naar hem en liep naar hen toe. Ik vroeg: ‘hoe is het met je knie?’ Murdock zei: ‘het gaat al beter, dank je. Ik wil je graag voorstellen aan mijn arts, Marie-Louise.’ Ik glimlachte aardig naar haar en stak mijn hand uit. Ze negeerde me en keek me verwaand aan. Ik haalde mijn schouders op en ik hielp Murdock uit de rolstoel. Marie-Louise keek me na. Ik had Murdock in zijn kamer geholpen, en keek om het hoekje van de deur. Ik zag haar bellen, en hoorde haar tot mijn verbazing zeggen: ‘het gaat volgens plan. Het enige is: hij heeft een vriendin. Plan aanhouden? Dan zorg ik wel voor haar’…

Part 2.
Ik keek vol verbazing naar Marie-Louise. Murdock riep me en ik draaide me om. Hij zag de verbazing en schrik in mijn ogen, en hij vroeg verbaasd: ‘wat is er met jou aan de hand?’. Ik schudde mijn hoofd en lachte wat. Ik wilde Murdock niet ongerust maken, als het erop aankwam stond ik mijn mannetje wel.
Ik ging niet op zijn woorden in en zei: ‘Fluffie moet eten hebben. Ben zo terug!’ Haastig liep ik naar mijn kamer en keek door het raam. Marie-Louise was naar buiten gelopen en stond te praten met een bruin getinte man bij een limousine. Ik kon niet horen wat ze zei, maar ze zoenden en toen liep Marie-Louise weer naar binnen. Ik voelde dat er iets niet klopte, en besloot haar in de gaten te houden. Want als ze aan Murdock komen, komen ze aan mij…!
Ik ging weer terug naar Murdock en zag dat hij op zijn bed lag. Ik ging naast hem zitten en was lange tijd stil. Toen besloot ik te vragen wat er aan de hand was. Murdock staarde naar het plafond en zei toen, na lange tijd: ‘ik weet het niet. Ik voel me zo…. verward!’ Ik bekeek Murdock’s vertrouwde gezicht. ‘Heeft het met Marie-Louise te maken?’
Murdock keek mij aan en zei: ‘ook… Tijdens de missie, ik miste je erg… Maar…’ hij was even stil en vervolgde toen: ‘maar als ik weer terug ben, dan is alles zo… anders..!’
‘Ben ik veranderd dan?’: vroeg ik geschrokken. Murdock schudde zijn hoofd. ‘Nee nee! Dat is het niet. Ik zit gewoon even in de knoop met mijn gevoelens, dat is alles! Het komt wel goed!’
Ik zei triest: ‘dan ga ik maar even weg. Ik dring me vast teveel aan je op’. Zonder nog wat te zeggen ging ik de kamer uit en ging als verdoofd op mijn kamer zitten. Allerlei gedachten vlogen door mijn hoofd. Ik ging even liggen en dacht na. Het had vast allemaal met die Marie-Louise te maken, dat voelde ik met mijn vrouwelijk intuïtie!

Dat bleek uit wat er de volgende dag gebeurde. Ik liep een beetje door de VA, toen ik ineens weer Marie-Louise zag. Ze was waarschijnlijk aangenomen als dokter. Ik besloot naar haar toe te gaan en zei: ‘hai! We hebben nog niet voorgesteld, maar ik ben Marleen, een vriendin van Murdock!’ Marie-Louise keek me aan en zei: ‘en ik ben Marie-Louise, en ik ben de dokter van Murdock, en ook een vriendin!’ Ik stak mijn hand uit, die ze met tegenzin schudde. Ik bekeek haar gezicht, en zag er toch iets in dat me niet aanstond. Ze zei: ‘jij hebt toch een relatie met Murdock?’ Ik knikte en ze ging verder: ‘ach weet je? Alles kan kapot..!’
Ze schonk me een zelfvoldane glimlach en liep weg, mij in verwarring achterlatend. Ik draaide me om en liep weg. Er klopte iets niet, maar ik er niet de vinger op leggen! Gefrustreerd liep ik door, en botste bijna tegen Face op. Verbaasd keek ik hem aan en ik vroeg: ‘wat doe jij hier?’
Face antwoordde: ‘gewoon, vrienden gaan op bezoek bij elkaar toch?’ Ik knikte en zei niets. Face liep met me mee en ging mijn kamer binnen. Ik keek hem verbaasd aan: ‘moet je niet naar Murdock?’ Face schudde zijn hoofd. ‘Jij bent toch ook een vriend van mij? Ik kom even bij jou! Hoe is het? Je ziet er een beetje slecht uit!’ Ik haalde mijn schouders op: ik ging hem niet wijzer maken dan hij al is. Face keek me onderzoekend aan. ‘Weet je zeker dat alles goed is, Marleen?’
Ik zei zuchtend: ‘Murdock en ik zitten even in een dip. We komen er wel weer uit.’ Face zei glimlachend: ‘volg je intuïtie. Dat is het enige wat je kan doen. Komt wel goed’. Ik keek Face aan, dat het dieper zat, daar had hij geen weet van! Ik maakte me zorgen om Marie-Louise.. Het kon best dat zij Murdock en mij uit elkaar wilde halen, en ik wist dat zij dat ook niet zou laten!

Part 3.
In de volgende dagen werden Murdock en Marie-Louise steeds closer. Ik hield alles een beetje in de gaten en Marie-Louise deed steeds verdachter. Ze belde steeds na een gesprek met Murdock en ook sprak ze steeds af met Murdock. Ik moest steeds denken aan dat wat ze had gezegd: ‘moet ik voor haar zorgen?’.
Ik wist wel wat ze ermee bedoelde, het was geen zuivere koffie!
Toen ik weer op de gang Marie-Louise zag staan bellen, luisterde ik het af. Ik hoorde: ‘ja, ik heb hem ingepalmd. Hij eet uit mijn hand, ha! Maar die vriendin, die houdt me in de gaten. Zij kan ons nog wel eens gaan tegenwerken. Ze weet meer dan wij denken!’ Het was even stil, en toen zei ze weer: ‘okee, ik ruim haar uit de weg, okee? Morgen!’
Mijn hart sloeg een paar slagen over. De werktijd voor haar zat erop, dus ze ging naar huis. Ik ging naar Murdock toe. Die zag meteen dat er wat aan de hand was en bezorgd vroeg hij: ‘wat is er?’ Ik haalde even diep adem en ik ging naast hem zitten op zijn bed. Ik begon alles te vertellen van wat ik had gehoord. Toen ik was uitverteld verwachte ik een uitbarsting van hem. Die kwam er ook, maar op een andere manier dan ik dacht. Hij begon te praten, en van die woorden werd ik ijskoud van binnen.
Hij zei neerbuigend: ‘wat ben jij voor persoon!? Zo laag! Ik weet wel dat jij het niet goed met haar kan vinden, en dat je jaloers bent, maar dat je dit gaat verzinnen!? Waarom zou ze jou moeten vermoorden? Ik had je hoger ingeschat! Je weet toch dat ik van je houdt? He!? Waarom doe je dit dan! Jij…’ Ik had genoeg gehoord en stond op. Ik zei kalm, maar van binnen deed het zoveel pijn: ‘Murdock, het is duidelijk over tussen ons. Ik dacht dat jij anders was, slimmer… Maar ik heb me behoorlijk vergist. Ik dacht dat je me wel kende… Maar niet dus… Het is over!’ Murdock wilde wat zeggen, maar ik luisterde niet en liep weg. Kalm liep ik zijn kamer uit en ging op mijn bed liggen. De deur had ik op slot gedaan. De tranen stroomden over mijn wangen. Die Marie-Louise had onze vriendschap en relatie inderdaad kapotgemaakt. Huilend pakte ik een rugzak en begon er spullen in te doen. Geld, kleding, mobiel, Fluffie, alles wat ik nodig dacht te hebben. Ik had ook voedsel erin gedaan, maar dat was net genoeg voor één, twee dagen. Toen het nacht was besloot ik weg te gaan. Murdock had niets van zich laten horen en met pijn in mijn hart verliet ik midden in de nacht de VA; ik wilde Murdock niet onder ogen komen, voorlopig…

Ik liep maar wat, en bedacht wat ik zou kunnen doen. Een week rondjes lopen leek me ook niets. In de verte zag ik een boerderij en ik dacht dat ik daar wel even zou kunnen werken. Ik klopte aan en een aardige boerin deed open. Ik mocht binnen komen en ik kreeg wat te eten. Ik vertelde mijn verhaal en ik mocht inderdaad blijven slapen en ook mocht ik werken voor kost en inwoning. De boer kwam binnen en ik stelde mezelf voor. Ik kreeg een mooie slaapplaats en de volgende dag begon ik met werken.

Toen Murdock wakker werd, voelde hij zich schuldig over alles wat hij tegen mij had gezegd. Hij besloot naar mijn kamer te gaan, maar vond die leeg. Verbaasd zocht hij een broeder, maar die wist het ook niet. Paniekerig rende hij naar mijn kamer en las een briefje dat ik had geschreven;

Lieve Murdock, ik trek het even niet meer hier. Ik ben weggegaan. Maak je geen zorgen, ik ben over een week weer terug. Ik moet gewoon even alles op een rijtje zetten. En ook: mijn leven loopt gevaar, ook al wil je dat niet geloven!
Groetjes Marleen.


Murdock zuchtte diep en draaide zich om. Hij dacht nog steeds dat ik alles had verzonnen. Maar na twee dagen was er een missie. Hij vertrouwde Marie-Louise goed genoeg om te zeggen dat hij weg moest. Hij werd inderdaad opgehaald door Face, nadat hij een briefje voor me had neergelegd. Marie-Louise belde de bruingetinte man weer, en achter de auto van Face reed een limousine…

Part 4.
De week was voorbij, en ik vond dat het tijd was om terug te gaan naar de VA. Na een ontroerend afscheid van de boer, de boerin en hun kinderen ging ik weg. Na 4 uurtjes lopen kwam ik bij de VA aan. Als eerste ging ik naar Murdock’s kamer, maar er lag alleen een briefje. Daar stond op:

Lieve Marleen.
Helaas hebben we een missie, en ik kan je niet zien als je terug bent. Ik denk elke dag aan je, en ik zit ermee. We praten het een keer goed uit, oké? De missie duurt niet zo lang, ik schat 4 dagen, en dat is dan ruim geschat. Ik houd van je,
Dikke zoen, Murdock


Ik keek wanneer het briefje was geschreven, en het was 5 dagen geleden. Murdock moest vandaag dus al terug zijn! Ik bleef de hele dag wachten, maar er was geen Murdock. Ook had ik Marie-Louise nog niet gezien. Ik kreeg een bang voorgevoel en besloot het team te gaan zoeken. Het enige nadeel: waar moest ik zoeken?
Ik bedacht dat ze vast achternagezeten door Decker waren, dus verzamelde ik mijn moed en belde hem op. Het bleek dat ze bij een vliegveld het team uit het oog waren verloren. Vol goede moed, maar ook met een angstig voorgevoel reed ik erheen. Ik deed overal navraag, en ze waren met een klein privé-vliegtuigje naar Argentinië gegaan. Ik bekeek de route en besloot erheen te vliegen. Na een reis van een paar uur was ik gebroken. Maar toch ging ik door en ik deed overal navraag. Het bleek dat ze nooit waren aangekomen! Ik wist een vliegtuigje op te scharrelen en na een herhalingscursus mocht ik er weer mee vliegen. (Ik was namelijk een pilote geweest, net als Murdock Wink ). Ik bekeek de route die ze waarschijnlijk waren gevlogen, en zag dat ze over zee gevlogen waren, maar ook over land, dicht bebost en een aantal eilandjes.
Ik laadde van alles in mijn vliegtuig en steeg op. Ik wist dat het zoeken naar een speld in een hooiberg was, maar ik zou het mezelf nooit vergeven als er echt wat mis zou zijn!

Part 5.

Murdock en Face waren 5 dagen geleden aangekomen op het vliegveld. Face had gemerkt dat Murdock was zwijgzamer was dan normaal. Hij vroeg voorzichtig, toen Murdock niets zei, en hij een beetje ongerust was geworden: ‘heeft het met Marleen te maken?’ Murdock knikte en keek de andere kant op. Face ging verder: ‘wat is er dan gebeurd? Jullie zijn zo gek op elkaar!’ Murdock knikte weer. Hij vertelde wat er was gebeurd, dat van Marie-Louise, dat ik hem waarschuwde voor haar, dat hij had gezegd dat ik jaloers was, en dat ik was weggegaan. Face luisterde alles aan, en daardoor hadden ze niet door dat ze werden gevolgd. Face zei: ‘Marleen is een slimme meid, die zegt dat niet zomaar! Dat weet jij toch ook? Houd je van Marleen?’
Murdock antwoordde: ‘ja, ik weet dat ze slim is, maar ik vertrouw Marie-Louise! Het kan toch niet dat zij Marleen zou willen vermoorden? En ja, ik houd veel van Marleen!’ Face keek nadenkend voor zich uit. Hij wist het ook niet. Hij zei tegen Murdock: ‘je kan er nu niets aan doen. Als het goed is ben jij weer terug als zij ook terug is. Maak het dan goed, ga nu niet zitten tobben, daar schiet je niets mee op! Enne… vrouwen houden van duidelijkheid’ Hij keek Murdock aan, en die keek terug en knikte. Face beloofde niets te zeggen tegen Hannibal.
Even later kwamen ze aan op het vliegveld. B.A. was al bewusteloos en Hannibal besloot nog even de missie te bespreken; losgeld terugbrengen naar een man, hem overmeesteren en uitleveren aan de politie. Daardoor merkten ze niet dat er een aantal mannen bezig waren met hun vliegtuig… Na een kwartiertje waren de mannen klaar, en ze reden snel weg.

Iedereen stapte niet veel later in het vliegtuig, en B.A. was als altijd verdoofd. Murdock steeg op met een luide kreet.
Maar na een uurtje vliegen hoorden ze een drietal knallen. Meteen daalde de meter van de brandstof en het stuur van Murdock was onhandelbaar. Murdock probeerde haastig de fout te zoeken, maar kon die niet vinden. Ineens rook hij wat. Voordat hij wat kon doen, was het middel zo sterk dat hij bewusteloos van zijn stoel op de grond gleed en met zijn hoofd op de grond knalde.
Hannibal ging verbaasd kijken wat er allemaal aan de hand was en zag Murdock liggen, en allemaal lampjes knipperen. Het middel verdunde zich niet snel, omdat er steeds meer bij geblazen werd, zodat Hannibal ook bewusteloos neerviel. Alleen Face was nog bij bewustzijn. Het middel werkte bij hem wel, maar niet volledig. Hij keek in de cockpit, maar kon niets doen: hij begreep niet van al de lampjes en knopjes. Ze verloren snel hoogte en Face zag de bomen dichterbij komen. Snel sleepte hij Hannibal en Murdock naar een veilige plek, en zette zich schrap voor de klap, die harder aankwam dan gedacht. Iedereen schoot naar voren, met zijn hoofd tegen een stoel of deurpost. Het vliegtuig lag tussen een aantal bomen, en in het vliegtuig?
Hannibal, Face, Murdock en B.A. waren allemaal bewusteloos en ernstig gewond…

Part 6.
Murdock kwam als eerste bij. Hij wreef over zijn hoofd en stond wankelend op van de grond. Hij struikelde bijna over Hannibal toen hij de cockpit uitwilde. Hij had een droge mond en was ook misselijk. Hij voelde aan zijn voorhoofd dat hij een wond moest hebben. Het stak en brandde. Hij hoorde wat geluid, en zag dat Face ook aan het bijkomen was. Murdock liep moeizaam naar Face en hielp hem uit zijn stoel. Samen liepen ze het vliegtuig uit. Face keek Murdock aan en vroeg verbijsterd: ‘zijn we gewoon neergestort?’ Murdock schudde verbeten zijn hoofd. ‘Nee. Er waren explosieven aan boord gebracht. Ook was er een bom met verdovend middel, ik herinner me alleen dat alle meters op hol sloegen en dat het zwart werd voor mijn ogen!’ Face knikt afwezig en bekeek het vliegtuig. Ineens kreeg hij een inval. Geschrokken keek hij Murdock aan: ‘denk je dat Marie-Louise hier achter zit?’ Murdock, die ook het vliegtuig aan het bekijken was keek geschrokken terug. Verbijsterd ging hij op de grond zitten en keek voor zich uit. Hij schudde zijn hoofd verbijsterd. ‘Nee, niet zij! Dat kan gewoon niet!’ Face keek bedachtzaam voor zich uit. Hij deed zijn mond open om iets te zeggen, maar hij zei toch maar niets. Murdock keek hem vragend aan; ‘wat is er, Faceman?’.
Face keek Murdock niet aan, maar zei: ‘ik vertrouw Marleen meer dan die Marie-Louise! Je moet niet boos worden, maar zeg nou zelf! Marleen was toch veel eerder bij ons, die zou echt niet verzinnen dat ze vermoord gaat worden, kom op!’
Murdock ging liggen, en zei terwijl hij naar de lucht keek: ‘Ja, ik weet het. Maar, waarom zou Marie-Louise dat dan doen? Waar is het goed voor om mij zo te bedriegen!?’ Face keek Murdock nu onderzoekend aan: ‘je bent een lid van het A-team, en die heeft, zoals jij ook weet, best wat vijanden!’ Murdock wilde wat zeggen, mar ze hoorden wat geluid vanuit het vliegtuig. Snel keken Murdock en Face elkaar aan en ze renden naar binnen. B.A. zat in de stoel verdwaasd om zich heen te kijken. Hij had een fikse hoofdwond, en Murdock onderzocht hem bezorgd. Maar toen B.A. zag dat hij in een vliegtuig zat werd hij weer ouderwets kwaad. Hij stapte het vliegtuig uit en wilde Murdock een lesje leren, toen hij zag dat Murdock ook gewond was. Meteen verdween de kwaaie blik, die veranderde in een bezorgde. Face riep vanuit het vliegtuig om hulp. Murdock en B.A. gingen meteen naar binnen en hielpen Face om Hannibal uit het gecrashte vliegtuig te komen. Ze legden hem buiten neer en Murdock zocht een EHBO-doos op. Terwijl B.A. en Face druk in de weer waren om Hannibal wat op te peppen, bekeek Murdock het proviand: genoeg voor 2, misschien 3 dagen! Hij bekeek het vliegtuig, en het zag er niet best uit: geen brandstof, gebroken landingstel (dat was uitgeklapt tijdens de explosie), er was een stuk van de vleugel afgebroken, en ze konden geen radiocontact maken, want de radio was ook kapot…

Part 7.
Toen hij klaar was met de inspectie liep Murdock naar de rest toe. Hannibal was al aan het opknappen, en B.A. begon nu de hoofdwond van Murdock te behandelen. Murdock liet het gelaten gebeuren en toen B.A. klaar was, en Hannibal met Face bezig was, begon Murdock rusteloos rondjes te lopen. Toen Hannibal klaar was, en iedereen uitgeput op de grond lag, begon Murdock alles te vertellen. Over mij, Marie-Louise, over de dingen die ik had gehoord, en die hij tegen mij had gezegd. Hij besloot: ‘volgens Face en mij zou Marie-Louise hier best achter kunnen zitten. Misschien zelfs Decker!’ Hannibal keek iedereen onderzoekend aan. Hij zei: ‘die Marie-Louise zint me niet. Dit kan niet Decker zijn, dat is zijn stijl niet! Maar wat heb je dan met Marleen gedaan?’
Murdock zei zuchtend: ‘ze is weggegaan, voordat ik kon zeggen dat we op een missie waren. Ik heb wel een briefje neergelegd, maar daar staat de bestemming niet op, maar wel wanneer we weer terug zouden zijn…’ Hannibal zuchtte. ‘Mooi is dat, dan hebben we 5 dagen voor ze terug is, en het briefje vind. Dan is de vraag of ze naar ons op zoek gaat, en of ze ons vind. Weet zij veel waar ze moet zoeken! Op z’n vroegst worden we over een week gevonden!’
Murdock wreef met zijn hand door zijn ogen. Hij zei: ‘we hebben, euhm, eten voor 2, 3 dagen. Als we zuinig doen kunnen we 5 dagen halen. Water is hier vast ook wel en voedsel ook denk ik.’
B.A. keek Murdock kwaad aan: ‘kan je geeneens een vliegtuig goed in de lucht houden?’
Dat werd Face te gortig en hij zei kwaad: ‘als er explosies aan boord zijn, en één met een bedwelmend gas, dan is dat lastig ja!’ B.A. hield geschrokken zijn mond dicht. Hij vroeg toen bedeesd: ‘kunnen we dan niet met het vliegtuig hier weg komen?’ Murdock vertelde hoe het vliegtuig erbij lag, niet al te best dus. Murdock zei: ‘okee, we staan er niet goed voor. Maar herinner wel: we moesten toch aan Decker ontsnappen, en zo hebben we een gratis verblijf op een eiland waar je normaal een moord voor zou doen. Figuurlijk dan he?’ haastte hij zich te zeggen.
B.A. schudde vermoeid zijn hoofd. Hannibal stond lachend op en zei: ‘Murdock heeft gelijk. We zijn hier nou toch, dan kunnen we net zo goed even rondneuzen. Altijd leuk! Trouwens, wie heeft gezegd dat dit eiland onbewoond is?’ Murdock haalde zijn schouders op. ‘Geen idee. Ik weet wel dat er geen verdere vliegroutes zijn, alleen dat er een lijnvlucht overheen gaat. En daar hebben we niet veel aan…’ Face haalde wat wapens uit het vliegtuig en ze besloten het eiland te doorkruisen, op zoek naar een mogelijkheid hier weg te komen.

Toen ze een half uurtje hadden gelopen, kwamen ze tot hun verbazing een dorp tegen. Nou ja, dorp, dat was teveel gezegd: een rokende puinhoop was een betere omschrijving. Verbaasd keken de mannen elkaar aan. Ineens hoorden ze snelle voetstappen achter zich. Meteen draaiden de mannen zich om en ze hielden een man onder schot. Hij had een bruine huidskleur en was gekleed als een inboorling. De man praatte snel en angstig en keek met een schuin oog naar de wapens die ze bij zich hadden. Murdock probeerde in het Spaans de man gerust te stellen, maar toen zei de man met een vreemd accent: ‘jullie Engelsmannen zijn? Ik Chooke heten. Jullie boos op mij zijn? Jullie mij doden, net als andere blank-mannen?’ Murdock, Face, Hannibal en B.A. keken elkaar aan, en dachten: ‘waar zijn we nou weer in beland!?’

Part 8.
Hannibal keek Murdock vragend aan. Chooke keek schuw van de één naar de ander. Murdock stelde hem snel gerust en zei: ‘rustig. Vertel ons eens wat er aan de hand is. Wij doen niemand kwaad. Wij zijn hier net neergestort.’
Chooke keek Murdock aan en raakte zijn pet aan. Hij zei: ‘jullie met grote, rokende vogel hier gekomen? Ik jullie vertellen zal.’ Iedereen ging zitten en luisterde naar het verhaal van Chooke.
‘witmannen kwamen, 4 weken geleden. Wij veel huiden betalen moeten, anders wij dood. Wij geen huiden hebben, dorp afgebrand is daarom. Nu iedereen bergen ingevlucht is, en ik vallende vogel zag. Ik kijken wilde, weten wat er aan de hand was…’ B.A. keek Hannibal aan: ‘Hannibal, volgens mij is hier echt iets goed fout!’ Murdock en Face knikten. Hannibal dacht even na en zei toen: ‘ach, we zitten hier toch wel een paar dagen, want we kunnen hier niet weg. Dan kunnen we net zo goed die slijmballen een lesje leren, niet? Zijn jullie sterk genoeg daarvoor?’ Murdock, Face en B.A. knikten. Murdock zei: ‘ja, het gaat wel. Maar hoe wil je dat doen dan?’ Hannibal zei tegen Chooke: ‘kan je ons naar de bergen brengen? Wij willen je helpen. Vind je dat goed?’ Chooke keek de mannen aan. Hij kon het nog niet helemaal bevatten, maar hij knikte blij. De mannen stonden op. Ze zeiden tegen Chooke: ‘we moeten nog even terug naar de grote vogel, we hebben spullen nodig, die daar nog in liggen. Loop je even mee?’
Chooke knikte en zo liepen ze even later naar het vliegtuig. Ze waren er bijna, toen Chooke stil bleef staan. Hannibal keek hem vragend aan. Chooke zei: ‘ik niet verder durven.’ Hannibal knikte begrijpend en zo bleef Chooke staan. Even later stonden ze bij het vliegtuig. Ze haalden snel hun spullen eruit, en Murdock zei: ‘moeten we geen teken achterlaten voor Marleen? Ook al zie je dit ding liggen vanaf de maan, is het niet beter als we er wat aan toevoegen?’ Face keek Hannibal vragend aan. Hannibal zei: ‘waarmee wil je dat doen dan?’ Murdock begon te lachen: ‘haha! Kolonel, daar heb je een punt. We hebben niets, sorry.’ Hannibal klopte Murdock op zijn schouder en zei: ‘ze vind ons vast wel. Ik ken haar, en ik weet zeker dat ze op zoek gaat naar ons. Het duurt gewoon even. Het komt goed! He, guys, we hebben nu dus waarschijnlijk onderdak, want die mensen zullen ons niet om laten komen van de honger. Dat is dan weer een voordeel.’ Toen ze alles hadden gingen ze terug naar Chooke. Die stond er nog te wachten en samen liepen ze naar de berg toe waar iedereen al was. Ze zagen niets, alleen een waterval. Murdock keek aarzelend, maar ging toch achter Chooke aan door de waterval. Toen hij achter de waterval was, zag hij de rest nog buiten staan. Toen hij zich omdraaide zag hij een complete stam. Mannen, vrouwen en kinderen. Hannibal, Face en B.A. waren nu ook achter de waterval. Met een verbaasde blik keken ze rond: het was een schitterende grot: er lagen overal bladeren, dat waren waarschijnlijk de bedden van de mensen. Face fluisterde: ‘wat doen die blanken die mensen aan en waarom?’ Hannibal keek de rest aan, en zei: ‘jongens, ik weet het niet. Maar ik weet wel dat we er wat aan moeten doen!’ De mensen waren dichterbij gekomen en Chooke begon onverstaanbaar te brabbelen. De mensen keken de vier mannen blij aan en kwamen nog dichterbij. Ze raakten hen aan en boden hen aan lekkere maaltijd aan, die ze niet afwezen. Toen ze klaar waren met eten zei Hannibal tegen de bewoners van de grot: ‘wij willen jullie helpen, maar dat kunnen we alleen met hulp van buitenaf. Daar wachten we op, maar we weten niet zeker of dat wel op komt dagen. We gaan die mannen zoeken, en dan zoeken we uit waar ze vandaag komen en wat ze aan het doen zijn. Weten jullie waar ze nu kunnen zitten?’ Chooke schudde zijn hoofd. Hij zei: ‘elke week grote vogel komen. Spullen uitgeladen worden, en ook grote kisten ingeladen. Voor de rest van de tijd zij plantjes poten en verzorgen.’ ‘Planten?’: vroeg Murdock verbaasd. ‘Hannibal, zouden het drugsdealers kunnen zijn?’ Hannibal keek nadenkend voor zich uit. Hij zei langzaam: ‘het is natuurlijk wel de meest goede plek: goed weertje, geen mensen die je herkennen, of aangifte kunnen doen, niemand die je in de gaten houdt…! Het zou best kunnen.’ Hij richtte zich weer tot Chooke en zijn stam: ‘We zijn nu niet fit. We gaan eerst uitrusten en dan gaan we overmorgen aan de slag. Zo’n crash ramt er flink in. Is dat goed?’ Chooke haastte zich te knikken, en de vrouwe haalden snel wat dekens en zo konden de mannen wat uitrusten. De volgende twee dagen deden ze rustig aan. De dagen erna onderzochten ze het eiland. Ze vonden inderdaad velden met wietplantjes, mensen vonden ze echter niet. De zesde dag hadden ze echter een vliegveld gevonden op het eiland. Ze besloten daar te blijven liggen en te wachten tot er een contactpersoon op zou komen dagen. Het duurde even, maar toen kwam er inderdaad een vliegtuig aan. Het was namelijk al weer een tijdje geleden dat het vliegtuig met de contactpersonen was aangekomen! Het vliegtuig kwam naar beneden na een paar rondjes over het eiland gevlogen te hebben. Nieuwsgierig bekeken de mannen het aan…

Part 9.
Ik zat in een vliegtuig. Het was alweer 6 dagen geleden dat het A-team was verdwenen. Ik vloog nu rondjes boven de oceaan en had een eiland gevonden. Turend keek ik naar buiten. Ineens zag ik tot mijn verbazing een vliegtuigwrak liggen. Het was groot en wit, en zo te zien was er een vleugel afgebroken. Ik besloot over het eiland heen te vliegen en zag toen een vliegveld liggen. Met hoop in mijn hart vloog ik aan voor het vliegveld. Ik landde en deed het deurtje open. Ik gooide wat tassen naar buiten en met een wapen kwam ik naar buiten. Het was behoorlijk warm buiten, en met een hand boven mijn ogen keek ik om mij heen. Ik ging weer naar binnen en haalde een pet uit het vliegtuig. Ik wilde weer uitstappen, toen ik ineens recht in de loop van een geweer keek. De man die het droeg was niet veel ouder dan ik, en om te zien was hij best knap. Het enige wat me niet aanstond waren zijn ogen. Hij keek me kwaad aan en zei in keurig engels: ‘handen omhoog en mee komen!’ Ik deed wat hij zei en toen het hem niet snel genoeg ging trok hij me van het trapje zodat ik bijna op mijn gezicht viel. Hardhandig hield hij me nog overeind. Hij gaf me een flinke duw richting een jeep waar nog een aantal andere mannen in zaten: ongure types! Ik keek verward om me heen: wat was er aan de hand? Waarom moest ik juist hier landen? Ik zuchtte en dacht sarcastisch: lekker; ik heb geen uitweg! Niemand weet dat ik hier zit!
Ik werd hardhandig in de jeep geduwd en met mijn handen vastgebonden keek ik om mij heen. Mijn vliegtuig verdween in de verte, maar ineens zag ik een persoon met een pet op het vliegveld op rennen. Mijn hart sloeg weer een paar slagen over en ik wist gewoon dat het Murdock was. Er kwamen nog 3 andere mannen achter hem aan die hem tegenhielden, maar Murdock stribbelde flink tegen zo te zien. Ze trokken hem de bosjes in en ze waren uit beeld verdwenen. Ik was gerustgesteld, omdat ik wist dat het team nog in orde was en dat ze op dit eiland waren. Ook wisten ze nu dat ik er was, en ze zouden me vast komen redden. Ik keek de man brutaal aan. Hij had niets gemerkt, omdat hij druk een kaart aan het bestuderen was. Rustig zat ik in de jeep, het zou allemaal wel goed komen.

Bij Murdock en de rest was het niet zo rustig. Murdock was woedend. Kwaad liep hij rondjes. Hij zei ziedend: ‘waarom mocht ik niet eerder weg? He!? Dan was Marleen niet gevangen genomen, en dan hadden we nu samen een oplossing kunnen zoeken! Wie weet wat ze haar aandoen!’
Hannibal, Face en B.A. zaten in het gras. Rustig zei Hannibal: ‘Murdock, nou moet je even luisteren. Jij wilde naar haar toe, dat is begrijpelijk. We zagen die mannen al aan komen, we konden niets doen. We gaan haar nu natuurlijk bevrijden. Murdock, ik begrijp dat je je excuses wilt aanbieden aan haar en dat je haar mist, maar we moeten ons hoofd er wel bijhouden’. Murdock had het aangeluisterd en zag het redelijke er wel van in. Hij knikte en zei: ‘sorry jongens. Ik stelde me aan…’ Ze stonden allemaal op en B.A. legde zijn hand op Murdocks schouder. Hij gaf hem een knipoog en liep toen voorop. Face gaf Murdock ook een knipoog en met z’n vieren gingen ze op zoek naar de plek waar Marleen moest zitten.

Part 10.
Ik zat vatgebonden op een stoel in een kamer. Het was waarschijnlijk uitgehouwen uit een grot, want de muren waren allemaal van steen. Het was heel stil, en je hoorde echt niets. De stilte was oorverdovend. Omdat ik het niet uithield begon ik te zingen. Toen het liedje uit was begon ik aan een nieuwe. Ik zong net uit volle borst: Ooo eee, ooo ah ah ting tang, Walla walla, bing bang. Ooo… toen ineens de deur open ging. Dezelfde man kwam weer binnen. Hij ging voor me staan, en ik keek naar hem op. Ik was gestopt met zingen en de man zei: ‘wie ben je, en waar kom je vandaan?’ Ik zei niets en keek hem strak aan. De man keek me aan en zei toen dreigend: ‘wat doe je hier?’ Ik zei nog steeds niets en de man begon kwaad te worden. Hij beheerste zich, maar zei wel: ‘ik vraag het je nog één keer vriendelijk: wie ben, waar kom je vandaan en wat doe je hier?’ Ik keek hem aan zonder wat te zeggen. De man verloor zijn zelfbeheersing en sloeg me tegen mijn wang. Het voelde alsof mijn wang in de brand stond. Ik zei: ‘durf je wel he? Vrouwen slaan die vastgebonden zitten?’ De man keek me kwaad aan en sloeg me nog een keer. Nou had ik een bloedneus en een blauw oog, dat voelde ik. De man keek me nog één keer vuil aan en liep toen weg. Hij zei nog: ‘ik krijg je echt wel aan het praten hoor! Reken daar maar op!’
Toen hij weg was probeerde ik de touwen los te maken, maar ze zaten te strak. Het was behoorlijk warm, en ik begon dorst te krijgen. Na twee en een half uur had ik nog geen drinken gehad, en mijn keel was kurkdroog. Ik werd duizelig en heel slaperig en loom, tot ik ineens wat schoten hoorde. Mijn ogen kon ik haast niet openhouden, zo slap voelde ik me. Het schieten ging onverminderd door. Ik liet mijn hoofd hangen, ik had geen puf meer. Ineens hoorde ik mijn naam roepen. Met het laatste restje kracht en met schorre stem riep ik: ‘hier…!’
Even later ging de deur inderdaad open en Murdock stond in de deuropening. Geschrokken nam hij de hele situatie snel in zich op en liep snel op me af. Hij veegde de haren uit mijn warme gezicht en maakte me los. Ik keek hem aan, glimlachte en probeerde te praten. Murdock had meteen door dat ik compleet uitgedroogd was en snel pakte hij zijn veldfles. Murdock praatte de hele tijd rustig tegen me aan, maar ik verstond er niet veel van. Dankbaar dronk ik een paar slokken. Murdock keek me lief aan, maar ook bezorgd. Ik probeerde te gaan staan, maar dat lukte niet echt. Murdock tilde me meteen resoluut op en nam me mee naar buiten. Hannibal, Face en B.A. dekten hem met geweerschoten. Hij bracht me naar een auto en legde me daarin. Toen iedereen was ingestapt scheurde B.A. weg. Murdock zat naast me en keek me erg bezorgd aan. Hij wreef bezorgd met zijn vinger over mijn gezicht en Ik glimlachte en viel toen weg, want van de rest van de rit herinnerde ik me helemaal niets meer.
Ik werd wakker in een kleine grot. Ik richtte mezelf op en keek in het rond. Ik zag een vrouw op me afkomen met een kommetje met water erin. Dankbaar dronk ik wat. Ik vroeg toen in mijn beste Spaans: ‘heeft u een man met een blauwe pet gezien?’ De vrouw knikte en zei wat onverstaanbaars. Ik keek haar vreemd aan. Ik vroeg: ‘kan je hem dan even roepen? Ik wil hem even spreken!’ De vrouw knikte en liep weg. Ze ging de hoek om en ik zag haar niet meer. Even later kwam Murdock inderdaad het hoekje omkijken. Ik stond moeizaam op, maar hij was al bij me. Ik sloeg mijn armen om hem heen en begon te huilen. Murdock omhelsde me en zei helemaal niets. Toen ik wat uitgesnikt was gingen we zitten. Murdock keek me aan en zei: ‘ik wil mijn excuses aanbieden voor alles wat ik heb gezegd. Het spijt me zo, je had helemaal gelijk!’ Ik keek hem aan. ‘Ik ben zo stom geweest! Ik heb het helemaal verkeerd gedaan! Ik had het gewoon anders moeten doen!’ Murdock drukte me stevig tegen zich aan en ik keek naar hem op. Hij zei: ‘ik wilde je meteen al redden, maar dat kon helaas niet. Ik zal je uitleggen wie die gasten zijn, als je dat wilt?’ Ik knikte en Murdock vertelde alles wat ik ook al wist. Hij vertelde toen hij klaar was: ‘en de crash… Waarschijnlijk zit Marie-Louise erachter. Je had toch gelijk, schat!’ Ik keek Murdock aan. Ik zuchtte en zei: ‘ik ben toch blij dat ik jullie gevonden heb. Heb lang gezocht, maar wie zoekt zal vinden toch? Ik schrok me echt een hoedje toen ik zo werd opgepakt! Die gasten zijn echte griezels! Maar toen ik dus terug kwam in de VA was jij er nog niet, terwijl je er wel hoorde te zijn. Ik had Decker gevraagd waar jullie heen gegaan waren, en zo heb ik jullie ongeveer gevonden dus.’ Murdock sloeg lief een arm om me heen. Ik keek hem diep in zijn ogen en ik wist zeker dat ik ontzettend veel van hem hield. Hij zoende me en ik zoende terug. Het voelde goed, nou wist ik zeker dat het goed was en ook zo zou blijven. Na een paar minuten gingen we naar de grote grot, die met de waterval. De rest zat er ook, en Hannibal begon met het uitleggen van zijn plan.

Part 11.
Hannibal had zijn plan uitgelegd en het zou als volgt gaan: Murdock zou erheen gaan als lokaas, en dan zouden wij hem gaan bevrijden, en de bad-guys uitschakelen. Ik zou ze helpen, en hulp inroepen van de politie van het vasteland via de radio in mijn vliegtuig. Het plan was eerst dat ik gevangen genomen zou worden, maar dat vond de rest, en dan vooral Murdock, veel te gevaarlijk.
Het plan liep als gepland. Murdock werd gevangen genomen, wat niet zo moeilijk was, en via een zender konden we de locatie bepalen. We reden erheen en vonden de schuilgrot van de mannen al snel. We hadden ondertussen ook bewijs dat het echt om drugssmokkelaars ging, omdat we foto’s hadden kunnen schieten van de mannen die kisten aan boord van een vliegtuig brachten.
Het was al een aantal uurtjes geleden dat we Murdock voor het laatst gezien hadden, en ik was een beetje nerveus en angstig. Toen was eindelijk het zover en we vielen de grot binnen. Ik was samen met Face naar binnen gestormd en snel zochten we Murdock. Hij zat in dezelfde kamer als ik zat: Murdock lag echter bewusteloos op de grond. Face zei: ‘Marleen; jij brengt hem veilig naar buiten. Roep dan als de wiederweerga de politie in. Wij schakelen ze hier wel uit!’ Ik knikte en nam Murdock op mijn schouder. Toen ik buiten kwam zag ik dat Hannibal en B.A. ook al flink wat mannen hadden uitgeschakeld: ze waren al binnengedrongen. Snel bracht ik Murdock in de jeep en voelde ineens een verschrikkelijke pijnscheut in mijn arm. Ik gilde en geschrokken keek ik naar mijn arm, en zag dat er bloed uitkwam; ik was geraakt door een kogel! Ik verbond mijn arm primitief met een stukje van mijn shirt en reed Murdock snel naar de watervalgrot. Daarna nam ik meteen contact op met de politie van het vasteland. Ik vertelde het wat en hoe en vertelde de plaats. Daarna reed ik snel naar de plek waar we hadden afgesproken. Hannibal, B.A. en Face waren ongedeerd, en snel reed ik ze naar de grot. Mijn arm begon al behoorlijk te steken, maar voor het team ging ik door. In de grot was Murdock al bijgekomen, in dezelfde kamer als ik eerst. Ik werd ook meteen verzorgd door de vrouwen in de grot, nadat Hannibal de kogel eruit gehaald had. Ineens hoorden we een vliegtuig, en we zagen een vliegtuig van de Spaanse politie overvliegen. Blij keken we elkaar aan: deze dieven werden nu ingerekend.
Ik ging toen naar Murdock toe om het nieuws te vertellen. Blij keek hij me aan en hij drukte een kus op mijn mond. Hij zei: ‘jij dappere meid! Hoe is het met je arm?’ Ik zei dat het wel goed ging, en Murdock zei dat hij het wel zag zitten om naar huis te gaan; hij was voldoende opgeknapt. We pakten onze spullen bij elkaar en Hannibal zei tegen Chooke: ‘wij gaan nu weg. Jij moet de politie vertellen wat er is gebeurd, wij moeten nu echt gaan! Jullie kunnen weer een dorp opbouwen, en van die mannen zullen jullie geen last meer hebben!’ Chooke knikte, hij kon niets zeggen door de emoties, maar hij schudde onze handen emotioneel. Die van mij niet, want die zat in een mitella. Wink De anderen van de stam namen ook afscheid van ons. Daarna liepen we naar het vliegveld, en we stapten in het vliegtuig. B.A. was al bewusteloos, dus daar hadden we geen last van.
Murdock steeg op, en ik zat naast hem. We zongen allerlei liedjes, en vertelden elkaar wat moppen. De sfeer was een stuk beter dan een week geleden!
Een paar uur later waren we in LA. Wij werden naar de VA gebracht door Face. De eerste die we zagen was Marie-Louise. We hadden afgesproken dat we zouden doen alsof we nog steeds ruzie hadden, en zo sloeg ik Murdock recht in zijn gezicht. Boos keek hij me aan. Hij schold me uit en ik hem. We hadden inderdaad fikse ruzie. Zo zou Marie-Louise denken dat Murdock dacht dat zij er niets mee te maken had. Ik liep boos weg, en het lukte me zelfs om te huilen. Ik ging naar mijn kamer, en wachtte af wat er verder zou gebeuren. Het team zou ook komen om in te grijpen. Na een uurtje kwam Face naar mijn kamer. Hij nam me mee naar de kamer van Murdock, waar Marie-Louise al vastgebonden op een bed zat. Kwaad en verward keek ze van de één naar de ander. Murdock begon te praten: ‘je hebt het handig gespeeld! Mij en Marleen tegen elkaar opzetten he? Dat had je nou niet moeten doen. Gelukkig had zij je door, anders was je plan gelukt. Zo laag van je, kon je niets beters verzinnen?’ Ik hield Murdock tegen, en keek Marie-Louise aan zonder wat te zeggen. Zij sloeg haar ogen als eerste neer. Hannibal keek Face aan, en toen die knikte zette hij een pistool op haar hartstreek. Hij vroeg: ‘wie zit hierachter?’ Marie-Louise zuchtte, en vertelde toen alles: van haar plan, en ook noemde ze de naam van de opdrachtgever: Sonny Marlini. Hij woonde even buiten Seattle. Murdock keek Hannibal aan: ‘dat is de man van het tankstation! Die hadden we een lesje geleerd, en dat vond hij zeker niet zo leuk’ legde hij aan mij uit. Hannibal zuchtte, hij zei tegen mij: ‘breng haar maar naar de politie. Ze heult met de maffia, dus daar zal ze voor opgepakt kunnen worden.’ Toen ik met haar weg was, zei Hannibal: ‘okee jongens: moeten we die Sonny een lesje leren? Of laten we het zo?’ Face zuchtte en zei: ‘als we iets doen, doen we het ook goed. We weten nu waar hij woont…’ B.A. keek Hannibal knikkend aan. Murdock knikte ook enthousiast. Toen betrok zijn gezicht en hij zei: ‘gaat Marleen dan mee? Beter van niet: ik vind het te gevaarlijk voor haar…’ Hannibal zei: ‘ze staat haar mannetje wel, en wij zijn er ook’ zei hij met een knipoog.
Dus toen ik even later terugkwam, stond het team al klaar om naar Seattle te gaan. Ik pakte even snel wat spullen en ging mee. Dit keer gingen we met de Van. Ik zat weer tussen Murdock en Face in. Het team was veilig terug, alles wat we nou nog moesten doen was die Sonny Marlini uitschakelen. Helaas zou dat heel anders uitpakken dan wij hadden gedacht…

The End.


Laatst aangepast door Murdoockie!! op 17-06-2008 17:35:16, in totaal 21 keer bewerkt

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht

H.M Joey
BerichtGeplaatst: 21-04-2008 16:58:06  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 5-3-2008
Berichten: 594
Woonplaats: Doetinchem

En weer een meesterschrijfwerk Very Happy Wink
Het zou zo een echte epi kunnen zijn!

_________________
Murdock: We’re just waiting for our final clearence.
B.A: Mama is waiting fool!
Murdock: And there it is!
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht AIM naam Yahoo messenger MSN messenger
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 21-04-2008 20:52:13  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

Ow!
Dank je..!
Ben nu druk bezig met deel 2... komt er morgen aan denk ik Razz

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
go A-team
BerichtGeplaatst: 22-04-2008 13:28:39  Reageer met quote


Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 22-8-2007
Berichten: 688
Woonplaats: Ergens anders

wat een verhaal zou inderdaad en epi kunnen zijn
je houd het lkkr spannend kom maar op met het volgende deel Wink
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht MSN messenger
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 22-04-2008 13:31:32  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

dank je! Very Happy
deel 2 staat er zo bij, nog ff aanpassen en 't is klaar Razz

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
Marie-Louise
BerichtGeplaatst: 22-04-2008 13:53:49  Reageer met quote


Korporaal
Korporaal


Geregistreerd op: 18-8-2007
Berichten: 48
Woonplaats: ja,

Cool, leuke naam heeft die dokter Razz Waag het niet om ooit te stoppen met schrijven.
Ga zo door, je weet wel waarom.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
go A-team
BerichtGeplaatst: 22-04-2008 14:49:43  Reageer met quote


Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 22-8-2007
Berichten: 688
Woonplaats: Ergens anders

weer zoon super deel
deel 3 word vast weer zoon groot succes Wink
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht MSN messenger
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 22-04-2008 18:38:46  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

Dames, heren, bananen en anderen die zich aangesproken voelen: deel 3 Razz

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
go A-team
BerichtGeplaatst: 22-04-2008 20:00:26  Reageer met quote


Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 22-8-2007
Berichten: 688
Woonplaats: Ergens anders

super deel je moet echt niet stoppen met schijven kom maar op met
deel 4 Wink
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht MSN messenger
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 23-04-2008 17:08:43  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

nieuw deel mensen!

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
H.M Joey
BerichtGeplaatst: 23-04-2008 19:57:13  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 5-3-2008
Berichten: 594
Woonplaats: Doetinchem

Super ga zo door!

_________________
Murdock: We’re just waiting for our final clearence.
B.A: Mama is waiting fool!
Murdock: And there it is!
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht AIM naam Yahoo messenger MSN messenger
Daphne
BerichtGeplaatst: 23-04-2008 20:56:09  Reageer met quote


Leeftijd: 43
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 13-4-2007
Berichten: 1401

Mooi verhaal hoor en ga door en ben ik heel erg benieuwd Smile

Spanned met die verhaal Wink

_________________




Face: Don't you smile at me like that. That's not even a real smile. It's just a bunch of teeth playing with my mind!


http://dirkbenedict1945.hyves.nl/
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
Murdoockie!!
BerichtGeplaatst: 24-04-2008 13:56:43  Reageer met quote


Leeftijd: 31
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 11-8-2007
Berichten: 2195
Woonplaats: Home, where the heart is.

Part 5!
Ben blij dat jullie het allemaal een mooi verhaal vinden Embarassed

_________________
O, Resentless Love! Whereto Doth Not Thou Force The Hearts of Mortals?

It's cool. Really, 'tis.
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
Daphne
BerichtGeplaatst: 24-04-2008 18:59:50  Reageer met quote


Leeftijd: 43
Generaal
Generaal


Geregistreerd op: 13-4-2007
Berichten: 1401

Part 5 vond ik wel leuk verhaal hoor en spanned.

_________________




Face: Don't you smile at me like that. That's not even a real smile. It's just a bunch of teeth playing with my mind!


http://dirkbenedict1945.hyves.nl/
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht
H.M Maikel
BerichtGeplaatst: 24-04-2008 20:21:23  Reageer met quote


Leeftijd: 29
Kolonel
Kolonel


Geregistreerd op: 14-1-2008
Berichten: 211
Woonplaats: Eemnes

wat een super verhaal je houd het zo spannend kom
maar op met het volgende deel Wink Cool

_________________
I Love it when a plan comes Togheter Very Happy

Fullbright Spelen MP Lolz Very Happy

Go A-Team Beste A-Teamfan Razz
Naar boven
Bekijk gebruikers profiel Stuur privé bericht MSN messenger
Berichten van afgelopen:   
Tijden zijn in GMT + 1 uur

Volgende onderwerp
Vorige onderwerp
Pagina 1 van 3
Ga naar pagina 1, 2, 3  Volgende
Ateamfans.nl forum index  ~  Fanfictie

Plaats nieuw bericht   Plaats reactie


 
Ga naar:  

Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
Je mag geen reacties plaatsen
Je mag je berichten niet bewerken
Je mag je berichten niet verwijderen
Ja mag niet stemmen in polls




 

Powered by phpBB and NoseBleed v1.08
Edited by Ateamfans.nl v3.0