The A-team Fans V3.0 ~ Bekijk onderwerp - A-TEAMMELEE 16: WHEELS AND DOLLARS

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

HANNIBAL

Als de wonden op mijn arm en schouder goed zijn verbonden, vraag ik aan Arthur of hij een kaart heeft van zijn wijk.
Die heeft hij en rent naar boven om de kaart te pakken. Als hij terug komt, loop ik met de kaart naar buiten en houd de kaart in goede positie. Ik draaide me om en vroeg op welke locatie Jerryl zijn pakhuis stond.
Arthur wees de plaats aan waar hij altijd moest zijn en keek mij aan.
"Je gaat daar toch niet heen, hè?" zei hij vol verbazing.
"Mag ik je raceauto misschien even lenen?" vroeg ik.
Arthur begon te lachen. "Natuurlijk." zei hij terwijl hij mij de autosleutels gaf. Ook kreeg ik zijn helm die ik precies paste. Ik keek hem aan. "Ook graag even je racepak" zei ik terwijl ik naar hem glimlachte.
Hij keek me nu helemaal vol verbazing aan en gaf me een pak dat ik aantrok. "Ik ben straks terug, BA blijft bij jullie ter bescherming" zei ik terwijl ik de helm opzette en wegreed.
Ik reed naar de racebaan waar Arthur altijd trainde en reed daar een aantal rondes. Daarna reed ik naar het pakhuis waar Arthur altijd moest zijn vlak voor de race. Ik zette de auto uit het zicht en sprong over het hek het terrein op. Er stonden camera's die ik kapotschoot met de geluiddemper op mijn pistool. Alles was verlaten; ik sloop verder en schoot het slot open waarna ik de deur open trapte.
Gewapend met m16 doorzocht ik het gebouw en vond een map met allemaal race-evenementen die georganiseerd werden in de loop van volgende week. Op alle papieren stond Arthur zijn naam. Ik nam de map mee en doorzocht het pakhuis nog verder. Ook trof ik nog een map aan met bankafschriften. Het geld werd op dezelfde rekening gestort, maar het geld van de afgelopen race was naar een ander rekeningnummer gestort.
Ik schoot in de lach toen ik ontdekte dat het prijzengeld op Arthur zijn rekening stond. Met de ordner onder me arm wil ik het gebouw verlaten als ik iemand naar binnen hoor komen.
Er werd meteen alarm geslagen toen ze ontdekten dat er op de sloten en camera's was geschoten. "Ohhhh er was dus toch iemand" dacht ik bij mezelf. Als de bewaker net de andere kant opkijkt, sla ik toe en geef hem een klap met me pistool. Snel liep ik het terrein op waar ik onder vuur werd genomen. Gelukkig had ik mijn m16 bij me en schoot terug wat de bewakers duidelijk niet hadden verwacht. Ook gooide ik een granaat die gelijk ontplofte. Met de ordner onder me arm maakte ik dat ik wegkwam en sprong over het hek. Daarna rende ik naar de raceauto van Arthur en scheurde hard weg.

ARTHUR

Ik vond het maar raar en bleef zoals Hannibal zei maar bij Melanie.
Een uur later kwam Hannibal terug en zette een ordner op tafel neer. Daarna parkeerde hij de auto in de garage en sloot de garagedeur.
Hannibal deed de helm af en keek mij aan. "Jerryl wil jouw meer races laten rijden" zei Hannibal bezorgd tegen me. Ik keek hem vol verbazing aan, stond op en ging zitten aan de tafel en opende de ordner. Mijn mond viel open van verbazing. "Wil hij mij in de top hebben of zo. Ik kan deze racers echt niet aan" zei ik verward Confused

. Hannibal keek me aan.
"Blijkbaar wel en weigeren gaat je denk ik je kop kosten. Wij gaan je helpen die Jerryl wat manieren bij te brengen" zei Hannibal.
Ik begon te lachen. "We weten nu wat hij van plan is en hebben een voorsprong" zei ik Very Happy

. Ook Hannibal schoot in de lach en gaf me een schouderklop. "Je kan ook een keer iemand anders laten winnen Wink

, dan rijden we met zijn 2en die race" zei Hannibal tegen me Surprised

.
We keken elkaar aan. Het was een perfect plan, maar ik moest wel uitkijken dat Jerryl mijn allerliefste Melanie niets zou aandoen.
"Ik neem het risico alleen als jij mij kan beloven dat Melanie niets overkomt" zei ik.

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

INGRID

Nadat kolonel Decker op bezoek is geweest val ik in slaap.
Als ik uren later weer wakker wordt, is de hoofdpijn iets minder geworden.
Aan de dokter vraag ik of er ondertussen misschien iemand op bezoek is geweest. Hij schudt zijn hoofd.
Ik snap er niets van. De meeste keren als ik maar durf te vertellen dat ik me niet lekker voel, staat m'n zus al bij me op de stoep. En nu lig ik voor pampus met een hersenschudding en ze is nog niet geweest. Zou Decker al wel gebeld hebben? En zo ja, waar blijft ze dan?
"Dokter?!" Net voor hij de deur uitloopt keert hij zich om. "Mag ik even bellen?"
"Nee, u blijft in bed."
"Heeft u misschien een mobiele telefoon?"
"Nee, die hebben we in de ziekenboeg niet."
"Wilt u kolonel Decker dan bellen of Captain Crane?"
"Die hebben meer te doen dan uw hand vast houden of als boodschappenjongen te dienen!"
Ik zucht, wat een vent zeg!
"Dat zal ik ook niet van ze vragen. Maar zij hebben wel een mobiele telefoon!"
"U bent vasthoudend, sergeant."
"Ja, daarom heb ik waarschijnlijk nu ook een hersenschudding."
"Ach zo... U hebt zelfkennis, sergeant."
Ik zucht nog harder en houd m'n mond verder.
De dokter loopt de zaal uit en blijkt toch de boodschap over te brengen, want niet veel later komt Captain Crane binnenwandelen.
"Heeft de kolonel m'n zus al gebeld?" Hij knikt. "Kunt u haar nog een keer bellen en vragen of ze langskomt?"
"Is het ook goed als ik het andersom doe?"
Als ik hem nietbegrijpend aankijk, legt hij uit dat hij van Decker in die wijk moet gaan patrouilleren om het A-Team opnieuw op te sporen.
In stilte voel ik me geschokt, maar waarom eigenlijk? Oooo ja.... M'n zus was hen aan het zoeken....en ik had ze gevonden, toch?
Ik herstel me en vraag zo relaxed mogelijk of er aanwijzingen zijn dat ze zich daar ophouden.
"Ik hoorde u gisteren in de kantine praten met uw zuster. Toen viel het woord A-Team. Daarom gaan we daar kijken. Of kunt u me vertellen of u over hen praatte in een ander verband?"
"Dat weet ik niet meer precies. Ik ben een stukje tijd kwijt door m'n hersenschudding."
"Zodra u zich herinnert waarover u praatte met uw zus, neemt u kontakt met ons op, sergeant Ingrid."
"Yes, sir. Dat klinkt of jullie mijn telefoontje verdacht vinden. Waarom?"
"U bent voor de cel van Hannibal en B.A. gevonden, sergeant Ingrid."
"O... Maar mag ik haar dan eindelijk even spreken? Dan kan ik meteen vragen waar ons gesprek over ging. Mag ik jullie mobiele telefoon even gebruiken? De dokter eist dat ik in bed blijf."
"Dat moet ik aan de kolonel vragen, sergeant."
Ik kijk hem bijna smekend aan en Crane begrijpt de hint.
Een kwartier later heb ik dan eindelijk een telefoon in m'n handen.
"Hallo Melanie, met Ingrid..."

JERRYL

Na een uur gaat de telefoon en brengt Jason verslag uit...
"Arthur is thuis gekomen en is niet meer weggeweest. Volgens mij is het A-Team bij hem in huis. Er staat een zwart busje voor z'n deur."
"Blijf posten en blijf wakker!" zeg ik streng tegen hem. Hij weet wat ik bedoel. Een tijdje geleden moest hij iemand volgen... toen hij te lang moest wachten was ie in de auto in slaap gevallen!!! Ik heb hem flink uitgefoeterd, dus hij weet dat ie dat niet nog een keer moet flikken. Dan maak ik ook korte metten met hem.
"Zit je in een auto of hoe houd je de boel in de gaten?" wil ik weten, want ik vertrouw het niet helemaal.
Terwijl hij zijn vinding voor deze opdracht uit de doeken doet, trek ik mijn wenkbrauwen op van verbazing. Zo slim had ik hem niet ingeschat... Zo val je inderdaad niet zo snel op.
Niet lang na dit telefoongesprek hangt Jones aan de lijn.
"Baas, wat moet ik doen? Ik dacht dat ik Arthur zag wegrijden in zijn racewagen, maar toen ik naar binnenkeek zag ik hem gewoon op de bank zitten met z'n liefje! Het lijkt erop dat iemand zich heeft vermomd als Arthur."
"Dat zal dan één van de A-Teamgasten zijn. Waar ben je nu?"
"In de auto. Ik volg de raceauto. We zijn bijna bij het racecircuit. Zou ie nu nog willen gaan trainen?"
"Laat je niet zien, maar houd 'm in het oog. Als je bijval nodig hebt... eh... Bill heeft een paar mannen bij zich... bel die dan maar."
Dan bel ik Lucy op... m'n "kapster".
"Kun je nog even hier heen komen?"
"Heb je zo'n haast? Belangrijke date, Jerryl?" probeert ze grappig te doen.
"Elke minuut die je treuzelt, kost je een dollar."
"O.k., o.k. ik kom al. Tjonge, je bent wel sjaggie vandaag, zeg! Slecht geslapen?"
"Lucy... de eerste dollar is er al af..." Meteen hangt ze op.

Tot slot loopt ze om me heen met een spiegel. "Is het zo goed?" Ik knik. "Als je wat duidelijker was geweest aan de telefoon, had ik nog een koffer met spullen voor je meegebracht."
"Voor vandaag volstaat deze coupe." Ik kijk kritisch in de spiegel voor me, het is even wennen... zo'n heel ander spiegelbeeld, maar in deze situatie moet ik vindingrijk te werk gaan.
"Houd je de komende dagen beschikbaar, ik zal je nog wel een paar keer nodig hebben en niet alleen alleen voor dit." Zeg ik serieus, nog steeds starend in de spiegel, wijzend naar m'n hoofd.
"Goh, Jerryl, dat zeg je niet erg romantisch hoor!"
Ik draai me naar haar toe en werp haar een vernietigende blik toe: "Je weet best wat ik bedoel."
"Ja-aah, maar dat mag je best wat vriendelijker zeggen, hoor! Ik kom op de meest vreemde tijdstippen opdraven met deze hele handel, als je weer eens iemand een poets wil bakken..."
Ik kijk haar vorsend aan: wat weet die griet allemaal over mij?
"Kijk nou maar niet zo stom naar me! Ik mag dan blond zijn op mijn hoofd, maar daarbinnen zitten net zoveel hersenen als in dat van jouw! En ik gebruik ze nog ook. Denk je dat ik niet weet wat je allemaal uitspookt?"
"Wat spook ik dan volgens jou dan allemaal uit?" vraag ik zonder haar aan te kijken, omdat ik uit m'n garderobekast een driedelig pak haal.
"Nou, je schijnt een casino opgelicht te hebben voor een paar miljoen... en daar schijn je iemand anders voor opgepakt te laten hebben... en..."
"Lucy, ik weet niet wie jouw roddelbron is, maar die vertelt jou maar halve waarheden.
"Oh?! En wat is dan de hele waarheid?" Verwachtingsvol kijkt ze me aan.
"Dat jij niet zo nieuwsgierig moet zijn. Daardoor kun je nog wel eens in benarde situaties terechtkomen, tante!"
Grommend pakt ze haar spullen bijeen en gepikeerd komt ze voor me staan met opgehouden hand. Ik diep m'n portefeuille op en haal er een biljet uit. Vliegensvlug stopt ze het weg en loopt hooghartig de deur uit.

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

HANNIBAL

Ik had een plan om hem wel die race te laten rijden, alleen vond hij het risico te groot. Alleen Melanie dacht er heel anders over.
"Weet je zeker dat je die wedstrijd gaat rijden?" vroeg ik aan hem.
Hij knikte en ik sloeg de ordner dicht.
Als Melanie even later bij ons komt zitten aan de tafel kijkt ze ons aan.
Ze vertelt hem dat haar niks zou overkomen zolang de anderen bij haar zijn. "Met een training van jouw, verslaan we al die racers Very Happy

" zei ik met een glimlach. We schoten beide in de lach en gaven elkaar een high five.
Daarna ging de telefoon en Melanie rende er naartoe. Het was Ingrid.
"2 bep tantes, kom op we gaan naar het circuit" zei Arthur
We besloten daarna naar het circuit te rijden. Ik mocht het race pak van Arthur tijdelijk bij me houden en hield het aan.
Met het team reden we naar het circuit en Arthur reed in zijn raceauto naar het circuit.
Onderweg merkte ik wat vreemds op. Alsof we gevolgd werden. Ik besloot er verder niet over na te denken en keek weer voor me uit.
Een kwartiertje later arriveren we bij het circuit. Arthur had nog een raceauto van een collega kunnen lenen waar ik in mocht rijden Very Happy

.
Arthur stelde voor om tegen elkaar te racen. Ik ging akkoord.
Toen ik helm op had en me handschoenen aan had, sprong ik in de raceauto en kreeg de gelegenheid om eerst een aantal rondes te rijden. Als ik genoeg controle over de wagen heb, rijden we tegen elkaar een aantal rondes Very Happy

.
Van de 10 rondes kon ik 3 keer eerder over de finish komen dan Arthur.
Ook gingen we oefenen met het tijdrijden. Arthur zijn tijden zagen er goed uit en die noteerde ik op zijn verzoek op het formulier dat hij had gemaakt. Tot slot was het tijd voor een demonstratie van Arthur Very Happy

. Hij liet zijn trucs zien en ik knikte.
Het was echt geweldig om te zien dat een serieuze jongen zoveel talent had Very Happy

. "Dat hij nooit eerder is ontdekt" dacht ik bij mezelf.
Ik kon me ondertussen Jerryl zijn idee ook wel voorstellen om via hem aan geld te geraken, maar waarom?.
"Waarom nou Arthur onder druk zetten?. Die gozer doet geen vlieg kwaad Confused

".
Ik bleef de vraag diverse keren tegen mezelf herhalen, maar werd er niet wijzer van.
Arthur stapte even later uit zijn auto en keek me aan. Ik glimlachte en stak me duim omhoog.
"Heel goed gereden, ik heb verder geen commentaar" zei ik.
Hij glimlachte en keek me toen een lange tijd aan. Alsof hij me iets wilde vragen.
Ik keek een beetje verward. "Is er iets?" vroeg ik. Hij knikte.
"Willen jullie mijn coaches worden, voor de komende wedstrijden?" vroeg hij heel serieus aan ons Neutral

.
Ik keek naar het team die het allemaal wel zagen zitten. "Ja, is goed waarom niet.
BA kan je auto nakijken voor de race begint en Murdock kan samen met Face reclame maken.
En ik ben dan je coach op het trainingsgebied Wink

" zei ik met een glimlach. We schudden elkaar de hand.
"Akkoord" zei ik Very Happy

.

ARTHUR

Na het plan met Hannibal te hebben besproken ging ik het team met me mee naar het circuit voor mijn training.
Ik wilde deze race rijden, om de grote uitdaging tegen de andere toppers. Ik was van gedachten veranderd en nu gemotiveerd.
Ik vroeg me nu alleen wel af, hoe het nu zal gaan met racen. Van Jerryl ben ik nog lang niet verlost. Ik besloot er niet over na te denken en begon met mijn training.
Ook kon ik nog een andere raceauto regelen van een collega die in dezelfde ploeg als ik reed. Hannibal kon die raceauto gebruiken.
Eerst gaf ik hem de gelegenheid om even wat te oefenen. Daarna ging ik tegen hem racen. Ik was verbaasd toen hij van de 10 rondes 3x eerder dan mij over de finish kwam Surprised

. Opgeven was ik niet van plan en gaf alles om nu eerder over de finish te geraken. Dat lukte ook Very Happy

. Daarna was het tijd voor het tijdrijden. Voor ik daaraan begon pakte ik een formulier uit de ordner en vroeg of Hannibal die wilde invullen voor mij. Ik reed 5 rondes met de tijdrit. Na het tijdrijden wilde Hannibal graag zien wat ik kwa trucjes nog allemaal in huis had Very Happy

.
Voor het team mocht ik een demonstratie geven en dat was iets wat ik al dolgraag eens wilde doen Very Happy

.
Daar ging ik dan Wink

. Ik voelde me erg prettig bij het team en had ze dolgraag als coaches gewild maar hoe moest ik dat nou vragen :$.
Ik zag Hannibal zelf ook nadenken over iets. Nu ze mij en Melanie nog hielpen moest ik het wel vragen en keek ik Hannibal aan.
Na een stilte van elkaar aanstaren stelde ik uiteindelijk mijn vraag. Hannibal was zeer vereerd en keek meteen naar zijn team die knikte.
"Ja, is goed waarom niet. BA kan je auto nakijken voor de race begint en Murdock kan samen met Face reclame maken.
En ik ben dan je coach op het trainingsgebied Wink

" zei Hannibal Very Happy

. Ik schudde hem de hand. "Akkoord" zei Hannibal Very Happy

.
Ik was blij en sloeg me armen om hem heen. Dat deed ik ook bij BA, Face en Murdock.
Na de training verheugde ik mij al helemaal op de wedstrijd.

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

INGRID
Een kwartier later heb ik dan eindelijk een telefoon in m'n handen.
"Hallo Melanie, met Ingrid..."
Melanie verontschuldigt zich voor het feit dat ze niet meteen is gekomen na het telefoontje van de kazerne. In eerste instantie snap ik dat niet, zo ken ik haar niet, maar als ze vertelt dat zij en Arthur druk hebben zitten overleggen met het A-team, dan begrijp ik haar wel. Ze belooft nu zo snel mogelijk naar me toe te komen en daar kijk ik naar uit.
Een uur later is Melanie er echter nog steeds niet! Waar blijft ze nou?

JERRYL
Ze mag dan een nieuwsgierige kletskous zijn, maar Lucy verstaat haar vak. In de spiegel zie ik nu een man met een vertrouwenswekkend gezicht en een charmant kapsel.
Dan gaat de telefoon. Jason heeft in de straten rondom Arthurs woning rondgesnuffeld en heeft goed nieuws. Het pand waar ik m'n oog op had laten vallen staat op een perfecte locatie!
Ik pak de autosleutels en rijd naar het pand toe. De verhuurder staat al op me te wachten, zodat we meteen een bezichtiging doen. Mogelijkheden genoeg, dus ik besluit om het pand te huren. Het regelen van stoffering is een fluitje van een cent. Zolang je maar rammelt met een dikke portemonnee hebben ze à lá minuut tijd voor je.
Een uur later hangen er gordijnen voor de ramen en zijn alle vloeren schoongemaakt. Een bevriende slotenmaker gaat aan de slag met nieuw, degelijk hang- en sluitwerk en de tuinman van m'n buitenhuis komt de gazons maaien.
Als alle werklui vertrokken zijn kijk ik tevreden rond. "Mooi zo. En nu is het tijd voor actie..."

Ik zit nog maar net in de auto als de boordtelefoon gaat. Jones heeft slecht nieuws: de man die zich als Arthur vermomd had, is het pakhuis binnengedrongen. Hij heeft een paar mannen goed te grazen genomen en heeft een map met papieren meegenomen. Jones vermoedt dat het de map met het raceschema is en de laatste bankafschriften.
"WAAR HEBBEN WE BEWAKING VOOR?" Bulder ik in de hoorn. "ZORG DAT IK DIE MAP TERUG KRIJG EN VERSCHERP DE BEWAKING!!! WE KUNNEN GEEN POTTEKIJKERS GEBRUIKEN!!!" Rustiger ga ik verder: "Heb je kunnen zien wie het was?"
Jones dacht de stem van één van de mannen van het A-Team herkend te hebben. Dezelfde als die mij moest hebben na de race.
Ik blijf even zitten denken en pas de volgorde van m'n plannen aan na het onverwachte bezoek aan m'n magazijn...
Jason, die nog altijd in de straat bij Arthur rondhangt, geeft de laatste up-date. Alle mannen zijn vertrokken: Arthur met zijn racewagen en voltallige team met hun bus. Jason heeft Jones op de hoogte gebracht. Om niet weer met dezelfde auto te achtervolgen wisselen Garreth en Jones van wagen.
Mooi, ook dat is voorlopig geregeld.. Dan zal ik zelf eens wat gaan... regelen...

Nadat de gong door de hal heeft gegalmd gaat de voordeur op een kier open.
"Goede middag mevrouw, uw man heeft ons bedrijf gebeld of we uw verwarmingsketel willen schoonmaken. Komt het gelegen?"
Melanie kijkt op haar horloge. "Heeft u daar lang voor nodig? Ik moet op ziekenbezoek namelijk."
"Dat kost niet veel tijd, mevrouw. U zult snel kunnen vertrekken."
"Nou, komt u dan maar binnen."
Terwijl ik afluisterapparatuur plaats in de kast met verwarmingsapparatuur, kijk ik om me heen om te zien waar er radiotoren staan. Ze worden me op verzoek allemaal aangewezen en het plaatsen van microfoontjes is een fluitje van een cent.
Tot slot vraag ik haar om haar naam op mijn servicelijst te zetten en haar handtekening. Voor ik haar voorbij loop om het huis te verlaten stop ik een doek met verdovingsmiddel tegen haar neus en vang haar op.
Ik sleep Melanie alvast naar de achterdeur. Dan pak ik pen en een blanco vel papier en schrijf een brief aan Arthur in het handschrift van Melanie: Lieve Arthur, ik ben op ziekenbezoek. Tot straks. Melanie
Ik vergelijk de lijst en de brief nog even en leg hem dan tevreden op het kastje in de gang. Bij de achterdeur leg ik Melanie over m'n schouder en neem haar mee.
Ongezien kom ik m'n nieuwe onderkomen binnen en leg het dametje in de kelder. Voor de zekerheid bind ik haar handen en voeten vast en plak een stuk tape over haar mond. In de slaapkamer op de verdieping, waar ik het huis van Arthur kan zien, zet ik de ontvanger voorlopig neer. Ik blijf een tijdje in de buurt tot ik heb kunnen vaststellen dat de apparatuur werkt: de klok die in de woonkamer hangt slaat luid en duidelijk 3 uur.
Dan pak ik m'n auto, lever een brief af bij een koeriersdienst en zoek m'n penthouse in de stad op. Onderweg geef ik een sleutel aan Jason, zodat hij nu het observeren kan staken en kan gaan afluisteren.
Straks om 6 uur krijgt Arthur de schrik van zijn leven: zijn hypotheek wordt stop gezet en zijn huis zal worden verkocht... Tenminste...dat staat in de brief die de koerier komt brengen...en Jones is een kei in het opstellen van nepdocumenten...ze zijn niet van echt te onderscheiden. Ja, die Jones... is onbetaalbaar in onze business.
In m'n penthouse pak ik voor de zoveelste keer vandaag de telefoon en bel Lucy op. Ik heb een karweitje voor haar... iets waar ze heel goed in is... pitspoes en podiumfee spelen. Zij is er geknipt voor om mannen af te leiden van belangrijke zaken, zoals het uitbetalen van prijzengeld...

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

ARTHUR

Na de training reden we naar huis. Als ik eenmaal naar Melanie roep reageert ze niet.
"Mel?" roep ik nu bezorgd. Eenmaal in de woonkamer vind ik een briefje dat ze op ziekenbezoek is.
Ik keek Hannibal aan. "Er klopt hier iets niet" zei ik. Hannibal bleef stil en rende een paar seconden daarna naar het busje toe.
Hij pakte zijn wapens en keek om zich heen in de straat. Rook hij onraad?. Of was het iets anders?.
Ik kon zijn blik nooit raden en liep ook naar buiten en ging naast hem staan. "Wat is er?" vroeg ik.
Hannibal zei kortaf dat hij onraad rook. We liepen weer naar binnen. "Je denkt toch niet dat..... Surprised

". Ik wilde er niet eens aan denken Sad

.
Ik belde Ingrid direct op en vertelde het verhaal maar zij had niets vernomen van Melanie.
"VERDOMME !!!" schreeuwde ik. BA keek opeens om zich heen. Hij dacht dat die schreeuw een soort echo vormde en dat wilde zeggen dat we afgeluisterd werden. Het team waren dan weliswaar mijn coaches maar ik wist even niet meer wat ik moest doen. Ik keek ze met tranen in me ogen aan. "Wat moet ik nu nog doen?. Door hem raak ik nu alles kwijt" zei ik terwijl ik op me knieën ging zitten en me hoofd boog.
"Waarom nou Mel Sad

, schiet me dan neer als je mij moet hebben Jerryl" zei ik kwaad.

Hannibal

Als we bij Arthur thuis aankomen roept hij meteen naar Melanie maar ze reageert niet.
Ik schudde meteen mijn hoofd en zweeg. Pas toen Arthur het briefje vond, dacht ik na.
Normaal zegt ze zoiets neem ik aan?. Ik rende naar het busje en haalde daar mijn wapens uit en bleef stilstaan.
Arthur vroeg wat er aan de hand was. "Ik ruik onraad" zei ik wat kortaf. We liepen terug naar binnen.
Ook BA keek na Arthur zijn schreeuw om zich heen. Alsof hij die schreeuw dubbel hoorde en dat was helemaal niet goed.
Als Arthur op zijn knieën gaat zitten en zegt dat hij niet meer weet wat hij moet doen ga ik gehurkt bij hem zitten.
"Je kent mijn woorden he, laat je niet uit het veld slaan door zo'n idioot". Ik keek het team aan.
"BA pak je apparatuur en meet het gehele huis op afluisterapparaten. Face, vraag in de buurt na of er mensen iets verdachts hebben gezien hier. Murdock, probeer erachter te komen waar die Jerryl zich schuilhoudt" zei ik. Ik bleef bij Arthur en probeerde hem wat op te beuren. Maar Arthur stond onverwacht op, deed zijn racepak aan en wilde in zijn wagen springen.
Ik rende meteen achter hem aan en kon hem vlak voor zijn wagen grijpen. "Rustig rustig" zei ik.
Arthur was woest en dat was goed te merken ook toen hij mij bijna een klap in me gezicht gaf.
"En nu doe je rustig, laat je niet uit het veld slaan door die idioot" zei ik wat minder vriendelijk.
Hij bleef onrustig en wilde maar 1 ding: zijn vrouwtje heelhuids terug. "Laten we een blokje gaan lopen, dan wordt je wat rustiger" stelde ik voor. Hij ging akkoord en we liepen een blokje.
Daar deed ik al een bijzondere ontdekking. Een mannetje van Jerryl in een auto die ons in de gaten hield.
Ik twijfelde geen seconde en rende op de auto af en schoot de man in zijn arm toen hij de auto wilde starten.
"Dat dacht ik niet" zei ik kwaad. Ook Arthur kwam naar mij toe gerend toen ik de man uit zijn auto trok en onder schot hield.
Het was Jason en Arthur keek hem kwaad aan. "Waar is Melanie" zei hij kwaad. Jason zweeg zoals gewoonlijk.
"We kunnen het spelletje op 2 manieren spelen gozer. Je vertelt ons nu direct waar Melanie is, anders begraven we je bende levend" zei ik.
Jason keek me serieus aan en wilde lachen, maar ik kon daar niet bepaald om lachen. Als zijn telefoon gaat, neemt Jason op maar ik neem de hoorn meteen over.
Het was Jerryl die vroeg of Jason nog nieuws had. "Nou hij heeft geen nieuws, maar ik wel voor jou dus luister.
Ik geef je 1 dag om te stoppen met deze waanzin, anders zullen we een kogel door je reporter zijn hoofd jassen en kom
ik de demonstratie persoonlijk bij je uitvoeren" zei ik. Met die woorden verbrak ik de verbinding en keek naar Jason die nu wel bang was.
"Wees maar bang, want die kogel gaat door je hoofd als jou vriendje niet luistert" zei ik heel vals Razz

.
Dat had ik nu altijd al willen doen Laughing

. Arthur en ik namen hem mee en bonden hem vast in de kruipruimte van het huis.
Voor alle zekerheid had ik wat tape bij me en zijn mond ermee vastgemaakt. Hij lag op zijn buik met handen op zijn rug vast.

Eenmaal allemaal in de woonkamer heeft BA al wat microfoontjes weten te verwijderen en Face en Murdock kwamen ook met hun rapporten aanzetten.
Murdock had geen adres kunnen achterhalen, maar wel was hij erachter gekomen dat hij een penthouse in de stad heeft.
Ik wist wel iemand die ons aan het adres van Jerryl kon helpen en dat was Ingrid Very Happy

.
Voor we gingen overleggen was het wachten tot BA klaar was met het afluistervrij maken van het huis Razz

.

Melanie

Langzaam wordt ik wakker en knipper een paar keer met mijn ogen. Waar ben ik?
Mijn handen doen pijn net als mijn enkels.
Er loopt een dikke traan over mijn wang. Ik zie Arthur waarschijnlijk nooit meer terug. Crying or Very sad

Als er opeens een klein lichtje verschijnt blijf ik maar in de hoek zitten.
Het is Jerryl. "Zo, je bent eindelijk weer wakker." Lacht Jerryl.
Ik roep wat maar 't is onverstaanbaar omdat er tape over mijn mond zit geplakt.
Daarna loopt hij echter weer weg en blijf ik alleen achter in de ijskoude en kale kelder.

Face

Als we binnenkomen worden we meteen geconfronteerd met een slecht nieuws. "Ze hebben Melanie." Jammert Arthur.
Meteen wordt ik de straat opgestuurd om te vragen of er ook mensen zijn uit de buurt die iets verdachts hebben gezien.
Er is één vrouw uit de buurt die zegt wel wat gezien te hebben.
Ik mag even binnen komen.
Ze stelt zich vriendelijk voor en dat doe ik ook.
De vrouw blijkt Lucy te heten.
Ik stel d'r een aantal vragen over de verdwijning van Melanie.
"Uhm.... jah... uh....." Mijn gedachten gaan opeens ergens anders over. ".....Misschien kunnen we eens uitgaan." Vraag ik d'r.
"Dat zou ik maar niet te snel vragen." Zegt ze terwijl ze een pistool tegen mijn slaap.
Mijn handen worden al snel vastgemaakt met tape.
Nadat ze iemand heeft gebeld staan er al een aantal mannen in de kamer.
"Jerryl!?!?!" Shocked

Zo kom ik natuurlijk wel bij Melanie en kan ik d'r helpen want zoals gewoonlijk heb ik altijd mijn inbrekersset bij me. Twisted Evil

Al snel krijg ik een klap op m'n rug waardoor ik op de grond val en het zwart om me heen wordt...

Ik wordt ergens wakker in een aantal bosjes en loop daarna met pijn in mijn hoofd en vastgetapete polsen de straat op.
Nu maar hopen dat ik 't nog weet te vinden.
Net als ik denk dat ik verdwaald ben zie ik 't huis van Arthur voor mijn neus. "Gelukkig."
Als ik eenmaal naar binnen loop maakt B.A. meteen mijn polsen los.
"Pfffff. Die Lucy is echt niet goed snik!"

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

HANNIBAL

Als ik net naar beneden kom kijken of BA al klaar was, komt Face binnen Neutral

.
Hij zag er niet goed uit en stortte zelfs nog in ook. Er werd tape losgemaakt van zijn polsen.
"Wat is er met jouw gebeurd" zei ik vol verbazing toen ik naar hem toe rende. Ik kreeg geen reactie.
Face verkeerde overduidelijk in een shock en had nog een grote hoofdpijn ook.
Ik schudde mijn hoofd en keek Arthur aan. "Dit loopt uit de hand" zuchtte ik. Arthur keek me bezorgd aan.
Ik liep daarna naar onze gevangene toe die me bang aankeek. "Vertel op, waar woont Jerryl en wat is zijn volgende plan?."
Jason keek me aan. "Ik zou maar meewerken als je geen problemen met ons wilt." zei ik
Jason zuchtte en vertelde uiteindelijk het adres van Jerryl zijn penthouse in de stad.
"Hij wilt Arthur nog vele races laten rijden, waarvan er 1 aankomende vrijdag is. Als hij die niet rijd, schiet Jerryl zijn vrouwtje dood.
Verder zeg ik niets meer" zei Jason. "Je hoeft ook niets meer te zeggen nu" zei ik.
Na het gesprek gaf ik hem een harde klap met mijn pistool en verdoofde hem voor een aantal uur.
Daarna liep ik naar boven en schreef de gekregen informatie op een papiertje.
Face was ondertussen bij en wist even niet waar hij was. "Je bent in de thuisbasis" zei ik met een glimlach tegen hem.
Hij keek me raar aan en ik knipte een paar keer met me vingers. "Wakker worden" zei ik Razz

.
Wakker was hij wel maar zijn ogen stonden echt op half 7 Confused

. We legden hem op de bank en ik had een koude washand op zijn hoofd gelegd.

ARTHUR

Ik had de ordners opgeborgen boven en liep daarna met hem naar beneden als Face binnenkomt.
Er zat tape om zijn polsen Neutral

en hij zag er helemaal niet goed uit.
Hannibal en BA legden hem op de bank, zodat hij even uit kon rusten tot hij de naam van Melanie riep Surprised

.
"Waar is ze Surprised

, is ze in orde?" vroeg ik aan Face. Ik wilde het antwoord direct hebben en werd ongeduldig.
"Rustig aan" zei Hannibal tegen me. Na een paar uur was Face al wat opgeknapt en vertelde wat hij allemaal had gezien.
"Mel leeft dus nog Surprised

" zei ik heel blij en opgelucht. "Dan wordt het een reddingsoperatie inzetten" zei Hannibal.
Ik knikte en verheugde me al op het moment dat ik Melanie weer in me armen kon sluiten Embarassed

.
Ik hoopte dat ik mee zou mogen helpen met het redden van Melanie, maar aan de andere kant moest ik me ook voorbereiden op de race voor a.s. vrijdag.

Melanie

Face was eventjes bij me geweest maar daarna ook weer meegenomen door Jerryl en zijn hulpjes.
Wel had hij een mesje bij me achtergelaten waarmee ik nu probeerde om de touwen rond mijn polsen los te krijgen. Nog een klein stukje!
Nu komt er opeens iemand de kelder in. Ik blijf doodstil zitten.
Hij pakt een potje van een plank en loopt dan de kelder weer uit. Ik zucht en krijg gelukkig de touwen rond mijn polsen los.
Daarna trek ik voorzichtig de tape van mijn mond. Ik kan het wel uitschreeuwen, zo'n pijn doet 't maar ik weet dat ik nu juist heel stil moet zijn!
Stiekem sluip ik door de kelder en zie opeens dat er achter een kast een groot gat zit waar ik misschien wel doorheen pas.
Met alle kracht die ik nog heb duw ik de kast zo stil mogelijk aan de kant en kruip door het gat heen.
Eindelijk! Vrijheid!!!
Gelukkig loop ik niet op hakken en kan dus gewoon rennen.
Buiten adem kom ik bij ons huis aan.

Face

Langzaam kom ik bij en grijp Hannibal bij zijn kraag. "Decker.... decker........ decker...... help...." Ik tril helemaal van angst.
"Wat is er mis met 'm?" Vraagt Murdock.
"Face! FACE!!! FACEEE!!!!!!!!!!!" Hannibal roept een paar keer tegen me.
"Wat zag je?" Zegt hij nu kalm.
"Decker en Je.... jerr..... Jerryl waren beide...... kelder...... Melanie............"
Op dat moment komt Decker binnengestormd.
"Freeze!!!"
"Hannibal........ help me alsj...... als......... a..... alsjebl........ alsjeblieft."
"Wat hebben jullie ooit met 'm gedaan?" Schreeuwt Hannibal tegen Decker.

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

ARTHUR

Ik zat op de andere bank te denken aan Melanie.
Ze leeft gelukkig nog wel, maar wanneer zou ik haar weer in me armen kunnen sluiten Sad

.
Zou hij me zo erg onder druk zetten dat als ik die race zou winnen, ik haar terug krijg?. Ik wist het even niet meer Sad

.

Ik stond op en ging even in de tuin staan. Daar waaide de wind door mijn haren en ik dacht even terug aan de vorige race.
De race kostte me dan wel enige moeite, maar ik had de overwinning wel.
Misschien had ik dat geld maar niet naar mijn rekening moeten laten storten maar naar die van Jerryl.
"Denk maar niet dat ik opgeef voor je Mel" zei ik zachtjes.
Als ik naar binnen loop is de postbode net geweest en vind ik een brief van mijn hypotheekverstrekker.
"Wat is dit nou?" zei ik vol verbazing. Ik las de brief en mijn mond viel open van verbazing.
"WAT !!! dat kan niet Confused

. Maar hoe.... Tegelijkertijd kwam Melanie ook binnengestormd buiten adem. Ik keek op
"Heb jij deze brief op je geweten?" zei ik woest.

HANNIBAL

Ik was bezig met Face als Melanie binnen komt gestormd. Ze krijgen allebei ruzie door één of andere brief Confused

.
Als de rust eindelijk terug gekeerd lijkt stormen er nog een paar gasten de woning binnen en roepen "FREEZE".
"Nou bevriezen kan ik niet, ik blijf liever ontdooid Very Happy

" zei ik nogal droog, tot ik Decker zag Surprised

.
"What the..... ah ha ha" lachte ik heeeeel voorzichtig". Het team keek me aan.
"Heey schele, hebbie nog een schietcursus nodig Razz

" zei ik nogal droog Razz

.
Ik zag aan Decker zijn gezicht dat hij niet bepaald vrolijk was. De lach van mijn gezicht verdween meteen en ik keek hem aan.
"Wat is er met jouw gebeurd Confused

" zei ik verbaasd.

Generaal Geregistreerd op: 25-10-2007 Berichten: 880 Woonplaats: Somewhere

Decker:

Ik liep nog steeds in mijn kantoor. Toen bedacht ik me en liep richting de deur ''Crane kom onmiddelijk naar mijn kantoor'' schreeuwde ik door de gang heen. Crane kwm geschrokken naar mij toe rennen. ''Kolonel, wat is er aan de hand?''
''Ik denk dat ik weet waar het A-Team zit. We gaan naar dat huis van die Melanie die zus van Sergeant Ingrid, jij hebt toch al wel het adres opgezocht he?''
''Ja Kolonel, ik heb het hier''
Hij gaf mij het briefje waar die het op had geschreven. ''Mooi Captain, verzamel 10 man en we gaan eens een bezoekje brengen daar'' zei ik met een grijns op mijn gezicht.

We reden richting het huis. Onderweg stopten we eerst en gaf ik instructies. ''Crane jij gaat met 3 andere mensen in de bosjes liggen bij het huis. Ik storm met 6 man het huis binnen. 3 gaan er door de achterdeur en 3 gaan er met mij mee, begrepen?'' Iedereen knikte en we reden verder.

We kwamen aan bij het huis en zette de jeeps achter de bosjes. ''Crane je weet het'' fluisterde ik tegen hem.
''wacht even er rent daar een vrouw naar binnen, okey ze is binnen nu volgen wij'' zei ik met een grijns op mijn gezicht.
''Okey de rest komt met mij mee''
Ik sloop met 3 mannen richting de voordeur en trapte die in.
ik schreeuwde ''FREEZE''
meteen Hannibal weer met zijn praatjes ''Heey schele, heb je nog een schietcursus nodig''.
Ik werd er totaal niet vrolijk van.
De andere 3 soldaten kwamen er ook aan stormen die door de achterdeur waren gekomen.
Ik liep even rustig terug naar buiten maar hield Smith ondertussen wel in de gaten. ''Crane kom onmiddelijk!!'' schreeuwde ik.
Maar Crane kwam niet. Ik zag ze ook niet in de bosjes liggen, terwijl we hadden afgesproken dat ik hem kon zien hier vandaan. Waar zou die toch zijn. Confused

Ik liep terug naar binnen richting Smith en richte mijn pistool op scherp op hem ''Is dit een geintje van jou Smith? Crane is verdwenen, waar heb je hem gelaten?''
Smith keek me echt zo aan van waar heb je over. Confused

''Haal geen geintjes met me uit Smith anders zwaait er wat'' zei ik boos tegen hem.
''mannen houd hem onder schot.''
Ik rende naar buiten richting de bosjes waar Crane en de anderen moesten zijn. Als eerste vond ik de 2 soldaten aan elkaar vastgebonden en bewusteloos achter de bosjes. Daarna liep ik naar de plek waar Crane moest zijn. Alleen zijn petje lag er nog, en een beetje bloed. Ik knielde neer en pakte langzaam het petje op. ''Crane waar ben je'' fluisterde ik Crying or Very sad

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

HANNIBAL

Als de halve bende van Decker in het huis van Arhur en Melanie zit houden ze mij onder schot.
Decker begint ondertussen Crane te roepen maar die komt niet.
Meteen krijg ik de schuld dat ik een geintje geflikt zou hebben Confused

. Als ik hem raar aankijk, rent hij naar buiten.
"Denk je dat ik het woord "gek" op me hoofd heb staan?" zei ik nogal droog. "Iemand van de MP ontvoeren levert alleen maar problemen op" zei ik. "Haal geen geintjes met me uit Smith anders zwaait er wat" riep hij boos naar me.
"Man ik doe niks" zei ik nog, maar dat vonden de soldaten niet leuk.
Ze hielden mij onder schot en Decker rent naar buiten. Ik vertrouwde het niet en duwde 2 soldaten omver en rende ook naar buiten
Daar deed ik een zeer verbaasde ontdekking. De soldaten lagen bewusteloos aan elkaar vastgebonden en Crane zijn petje lag op de grond met wat bloed. "Wat is dit Surprised

" zei ik vol verbazing. Decker zat gehurkt op de grond en had tranen in zijn ogen. De soldaten pakten me meteen beet en keken me kwaad aan.
"Laat me nou eens los joh" zei ik kwaad terwijl ik uit hun greep loskwam. Ik liep naar Decker toe en iets wat ik normaal nooit deed, deed ik nu wel Embarassed

. Ik stond bij Decker en sloeg me arm om hem heen. "Gaat het een beetje? en wat is er gebeurd Surprised

" vroeg ik aan hem.

Generaal Geregistreerd op: 25-10-2007 Berichten: 880 Woonplaats: Somewhere

DECKER:

Ik zat nog steeds gehurkt toen ik een paar mensen aan hoorde komen lopen. Het was Smith met 2 soldaten. Smith schrok ervan dat ik zo zat. 2 soldaten pakten hem meteen maar Smith kwam los. Hij liep naar mij toe en sloeg een arm om me heen, en vroeg wat er aan de hand was.
''Nee he, het is vast Jerryl.'' zei ik zachtjes.
Smith schrok ervan en zei: ''Die Jerryl van de autorace en die valsspeler in het casino? Shocked

''.
''jah, ik had hem ingehuurd om jullie daarheen te lokken en ik zou hem veel geld betalen als het zou lukken als ik jullie zou willen vangen. Maar ik heb hem nog niet betaald en waarschijnlijk heeft die wraak genomen door Crane te ontvoeren'' Crying or Very sad

Smith schrok van het verhaal wat ik vertelde.
Ik haalde zijn arm van mijn schouder en ging staan. Ondertussen kwam de rest ook naar buiten lopen, alleen Peck lag nog binnen.
De rest kwam verhaal halen en Smith stond ze te woord.
Ik liep weg en nam het petje van Crane mee. Onderweg naar het huis dacht ik aan een paar momenten die ik met Crane had meegemaakt. Waar zou die nu kunnen zijn?
Ik liep het huis binnen en zag weer 2 soldaten vastgebonden liggen midden in de kamer. Peck was weg van de bank Shocked

Ik rende riching de deur ''Smith kom onmiddelijk'' schreeuwde ik met een half schorre stem.
Smith rende meteen naar mij toe, ''wat is er?'' vroeg die geschokd.
''Peck is weg, en 2 soldaten weer vastgebonden'' zei ik.
ik had nog steeds tranen in mijn ogen en was bang wat er met Crane is gebeurd. Crying or Very sad

Generaal Geregistreerd op: 4-2-2007 Berichten: 4854 Woonplaats: Everywhere

(ik compenseer met mijn 2 posts van gister Wink

)
ARTHUR

Ik kon het maar niet geloven van die brief. Waarom zou de hypotheekverstrekker dit doen Confused

.
Ik heb nooit een achterstand gehad Sad

. Melanie zei dat ze van niets wist.
Als er daarna ook nog eens MP soldaten binnen komen stormen wordt het me allemaal teveel en ik begin tekeer te gaan tegen Melanie.
"Jerryl heeft je zeker zo gehersenspoeld of gedwongen dat je dit moest doen" zei ik woest. Melanie bleef volhouden van niets te weten.
Op dat moment begint Decker te roepen dat ene Crane moet komen, maar hij kwam niet opdagen Confused

.
Hannibal kreeg meteen de schuld dat hij een geintje had geflikt.
Ik schudde mijn hoofd en liep naar mijn auto en controleerde hem voor de eerstvolgende wedstrijd.
Even me gedachten ergens anders op zetten, maar ook de tranen stonden in me ogen. Tijdens het sleutelen liet ik me even gaan.
Ik wilde even alleen zijn Sad

en vooral niemand om me heen hebben. Het sleutelen was van korte duur.
Ik boog me hoofd en ging even zitten en leunde met me rug tegen de auto. Daar zat ik dan in de garage.
"Hoe moet alles nou verder" dacht ik bij mezelf. Ik had nu al spijt van me uitbrander tegen Melanie.
Ze was er altijd voor me en had zelfs me leven gered van Jerryl zijn aanval toen ik aan werd gereden. En dan nu het huis kwijt Sad

.

HANNIBAL

Toen Decker zei dat Face ook ontvoerd was, rende ik direct terug naar binnen en zag hem niet meer op de bank liggen.
Ik rende meteen naar de voorkant en zag nog een persoon in een wagen stappen Surprised

.
"Staan blijven jij" schreeuwde ik. Op dat moment werd ik onder vuur genomen en dook weg.
De auto scheurde met een hoge snelheid weg. Ik stond op maar me knie deed zeer en zakte erdoor.
"Auw" zei ik met een pijnlijk gezicht. Ik bleef even zitten en keek naar me knie waar een grote schaafwond op zat.
Op me elleboog had ik ook een schaafwond zitten. Ik bromde en Decker kwam ook naar buiten.
"Smith ik ga nu iets aan je voorstellen en wil dat je daar heel goed over nadenkt" zei hij opeens.
"En dat is?" zei ik voorzichtig. "Je krijgt 2 opties van mij:
1) Wij gaan over tot samenwerking en pakken zijn bende. Daarna jagen we weer op elkaar, dus een soort van wapenstilstand.
2) Wij gaan over tot arrestatie van het A-Team en je zit de eerstvolgende 30 jaar uit.
Jouw keus" zei Decker tegen me Surprised

. Ik keek hem vol verbazing aan Rolling Eyes

.
De keus was op zich helemaal niet moeilijk, maar hij moest zich er wel aan gaan houden Razz

. Maar een samenwerking Neutral

dat zag ik niet zitten. Ik dacht hard na en keek Decker aan. "Nou welke keus wordt het?" vroeg hij.
Ik zweeg een lange tijd en hij drukte me meteen tegen de grond.
"Dan kies ik wel voor je en dat wordt optie 2" zei hij. "Dan weet jij meer dan ik" zei ik terwijl ik overeind werd getrokken. "Want ik kies voor optie 1" zei ik. Decker keek me vol verbazing aan. "Jij met mij samenwerken?" zei Decker. Ik glimlachte. "Er moet er 1 de schele zijn Very Happy

" zei ik. Decker zijn gezicht veranderde ook in een lach en mijn boeien werden afgedaan.
We schudden elkaar de hand en gaven elkaar een militaire groet Very Happy

.

Melanie

Arthur werd hartstikke kwaad op me maar ik hield vol dat ik niets gedaan had, want dat had ik ook niet!
Vanaf een afstandje zag ik dat Arthur met z'n auto bezig was en ik verzamelde alle moed in me.
Ik liep naar 'm toe want ik wilde gewoon bij 'm zijn.
"Art..." Zeg ik zachtjes.
Meteen pakt hij mijn hand vast als ik naast 'm sta. "Het spijt me van zonet." Fluistert ie in mijn oor als ik eenmaal zit.
Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en ik voel dat hij me zachtjes kust.
"Waar moeten we nu heen?" Vraag ik zachtjes.
"Desnoods komen jullie maar tijdelijk bij ons wonen." Zegt Hannibal opeens.

Generaal Geregistreerd op: 27-4-2008 Berichten: 1558 Woonplaats: Tilburg

INGRID

Terwijl ik lag te wachten op Melanie, werd ik steeds bezorgder. En toen Arthur liet vragen of zíj bij mij was, groeide m'n angstig vermoeden nog meer. Dat dat geen gunstige uitwerking op m'n hersenschudding zou hebben werd al snel duidelijk.
Aan de dokter vroeg ik of hij de kolonel of captain wilde roepen. Er kwam echter een andere soldaat die wel een boodschap aan hen wilde overbrengen, maar... dat zou enige tijd kunnen duren, zei hij. Decker en Crane waren naar een zekere Melanie toe, omdat Decker vermoedde dat daar het A-Team zich zou ophouden...
"Oooh...straks heb ik ze helemaal voor niets bevrijd en lig ik hier voor niets met koppijn. Die stomme Decker ook, die is echt geobsedeerd door die mannen! En nog glippen ze steeds door zijn vingers, wat ie ook doet!" mompel ik in gedachte als de soldaat vertrokken is.
Dat hele A-Team bezorgt me dubbele gevoelens. Aan de ene kant vind ik dat militairen die de fout in zijn gegaan en gevlucht zijn, moeten worden opgespoord en gestraft; maar aan de andere kant, als zus van Melanie, wil ik dat ze vrij blijven rondlopen, zodat ze haar en Arthur kunnen helpen!
Ik heb dus te maken met tegenstrijdige belangen en ik vrees dat dat nog voor problemen gaat zorgen... Ik heb zelfs het idee dat Decker en Crane een vermoeden hebben voor welke dilemma ik sta en dat ze daarom op eigen houtje naar Melanie zijn vertrokken. Mij heeft niemand haar adres gevraagd!
Nou, als Decker mij verdenkt van het bevrijden van het A-Team, dan staat mij ook nog wel het één en ander te wachten. Stel dat hij me ontslaat? Stel dat hij mij straft en opsluit? In het eerste geval krijg ik tijd om Melanie te helpen... in het laatste geval moet ik van een afstandje werkeloos toe blijven kijken...en dat is niets voor mij.
Als ik er nu maar eens achter kwam of die verdenkingen van Decker en Crane terecht zijn... Ik ben nog steeds een stukje tijd kwijt! En ik weet dus niet wat ik toen heb gedaan of heb uitgevreten...
Ik zucht eens en probeer maar te slapen, daar genees ik het beste van. Het duurt me alleen te lang!

JERRYL

Lucy vindt het prachtig dat ze eens in actie mag komen buiten haar dagelijkse werkzaamheden, de zichtbare en onzichtbare... Ze zegt dat ze meteen maar eens polshoogte gaat nemen in de buurt waar het allemaal afspeelt en zal zich melden bij Jason. Die zal haar in geuren en kleuren vertellen wie wie is en wat er met wie moet gebeuren.
Ook ik ga weer op stap. Als ik de straat van Arthur in kijk, zie ik dat het gezelschap weer thuis is en zo te zien is de paniek om z'n vrouwtje toegeslagen. M'n auto zet ik op een algemene parkeerplaats, zodat de buurt de nieuwe bewoner niet kan matchen met een bepaalde auto. En in mijn geval zal dat zeker moeilijk voor ze zijn, omdat ik met een aantal mensen bijna dagelijks de auto's rouleer... Ja, Jerryl is koppie-koppie!
Op de slaapkamer ga ik bij de afluisterapparatuur zitten. Verdorie!!! Ze hebben er een paar ontdekt!!! Dan moeten de microfoontjes niet goed hebben gefunctioneerd. Maar als ik alles heb gechecked, blijkt dat er nog ééntje wel werkt, die hebben ze blijkbaar niet kunnen vinden. Die zal niet hebben rondgezongen of echo hebben gegeven. Mooi zo...
Boven op de slaapkamer hoor ik wat er zich allemaal afspeelt bij Arthur in huis. Decker en Crane zijn er nu ook. Wat zal ie blij zijn zeg: zijn A-Team weer teruggevonden! Ik vraag me af of die militair zijn belofte aan mij wel van plan is na te komen. Zulke situaties zetten meteen mijn hersenen aan het werk en er rijpt een plan om hem aan zijn verplichtingen te herinneren...

Tussen struiken door besluip ik Crane en zijn 2 maten. Ze zijn allemaal zo gefocust op Arthurs huis, dat het me weinig moeite kost om ze alledrie uit te schakelen. De soldaten bind ik vast en laat ik liggen, maar Deckers eeuwige schaduw Crane neem ik mee. Terwijl ik hem over m'n schouder leg, raakt hij gewond door een onzachte aanvaring met een boom. Voor hij een bloedspoor achter ons aan trekt, leg ik hem weer even neer en bedek de wond. Dan neem ik hem alsnog mee, maar... omdat Melanie als is verdwenen, niet naar het nieuwe huis... voor hem heb ik nog wel een ander mooi plekje... Ik ken iemand die nogal van geuniformeerde mannen houdt... en die hem best wel even onder zijn hoede wil nemen...hihihi.
Op weg naar die persoon, bel ik Jones op om te regelen dat de beveiligingsmaatregelen rond mijn penthouse in hoogste staat van paraatheid moeten worden gebracht, zodat ik niet plotseling het A-Team of Decker naast m'n bed heb staan...
De beveiligingsmaatregelen zijn heel effectief gebleken bij een vorige "onfrisse" situatie. En nu ik Crane even heb geleend tot de rekening is vereffend, zal het zijn nut weer gaan bewijzen.